EuroCapital: Ερντογάν: Έφυγε πρόεδρος, γύρισε σουλτάνος Ερντογάν: Έφυγε πρόεδρος, γύρισε σουλτάνος ================================================================================ - on 19/07/2016 13:12 Όταν στα τέλη του περασμένου Ιουλίου ξεσπούσε η τρίτη κουρδική εξέγερση και η Άγκυρα αποφάσιζε να κηρύξει ταυτόχρονα πόλεμο κατά του PKK και του ISIS, κανείς δεν φανταζόταν ότι έναν χρόνο μετά, θα γινόταν απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Τούρκου προέδρου και ηγέτη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Recep Tayyip Erdoğan). Προτού ο πλανήτης συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει στη Νίκαια της Γαλλίας, η είδηση πως τουρκικά μαχητικά και ελικόπτερα πετούσαν μες στη νύχτα πάνω από την Ιστικλάλ και την πλατεία Ταξίμ έκανε πολλούς να μιλήσουν για νέο τρομοκρατικό χτύπημα. Τα άρματα μάχης είχαν μπλοκάρει τις δύο γέφυρες του Βοσπόρου, αποκόπτοντας συμβολικά την ευρωπαϊκή από την ασιατική Τουρκία ή αντιστρόφως· εξαρτάται πως διαλέγει κανείς τη φορά της εξουσίας στη διχασμένη ταυτότητα της Türkiye Cumhuriyeti. Εθισμένη η διεθνής κοινή γνώμη στην τελετουργική ανάγνωση των χτυπημάτων του ISIS, δεν συνειδητοποίησε ότι έτσι ξεκινούν κατά παράδοση τα στρατιωτικά πραξικοπήματα· αυτήν τη φορά στη χώρα με το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ και την όγδοη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη. Κανείς δεν το περίμενε και ας πλήθαιναν το τελευταίο εξάμηνο τα δημοσιεύματα στον τουρκικό και αμερικανικό τύπο πως κάτι συμβαίνει. Η τελευταία χρονιά του Ερντογάν Από εκείνον τον Ιούλιο του 2015 είχαν μεσολαβήσει πολλά. Στο μέτωπο της Συρίας, η ζυγαριά έγειρε απότομα υπέρ του Μπασάρ Αλ Άσαντ (Bashar al Assad) μετά από την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, ενώ οι Κούρδοι –άλλοτε έρμαια των διαθέσεων του αραβικού εθνικισμού και στιγματισμένοι στη Δύση ως τρομοκράτες κομμουνιστικών παρεκκλίσεων– θα αναδεικνύονταν σε στρατηγικούς συμμάχους των ΗΠΑ, κερδίζοντας εδάφη, λαϊκή υποστήριξη και διεθνή αναγνώριση. Στην ευρύτερη Εγγύς και Μέση Ανατολή, το Ιράν επανήλθε στη διεθνή πολιτική σκηνή, ύστερα από την άρση του οκταετούς εμπάργκο για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Η Σαουδική Αραβία βρέθηκε εγκλωβισμένη στην (ανταγωνιστική προς την αμερικανική βιομηχανία σχιστολιθικής εξόρυξης) πολιτική πλεονασματικής προσφοράς πετρελαίου, που μείωσε δραματικά την τιμή του μαύρου χρυσού διεθνώς, διογκώνοντας το δημοσιονομικό έλλειμα στο Ριάντ. Με το ΔΝΤ να προβλέπει την κατάρρευση της σαουδαραβικής οικονομίας εντός πενταετίας και εν μέσω μετάβασης της εξουσίας σε μια νεότερη γενιά πριγκίπων, το Βασίλειο εξήγγειλε μετοχοποίηση της Aramco, μεταρρυθμιστικό πλάνο με ορίζοντα το 2030 και κινήσεις σταδιακής απεξάρτησης από το πετρέλαιο. Η Λιβύη βυθίστηκε ακόμα περισσότερο στο χάος της μετά–Καντάφι εποχής. Στην Αίγυπτο διεξήχθησαν οι πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά από την εκδίωξη του συμμάχου του Ερντογάν, ισλαμιστή Μοχάμεντ Μόρσι (Mohamed Morsi), παγιώνοντας πλέον τον στρατηγό–πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι (Abdel-Fattah el-Sisi) σε απόλυτο κοσμικό κυρίαρχο στο Νείλο. Η βία και η οικονομική εξαθλίωση παρέμειναν ο κανόνας για την υποσαχάρια Αφρική, όπου η Άγκυρα θα επιχειρούσε ανοίγματα με μπαράζ προεδρικών επισκέψεων για να αντισταθμίσει τις εμπορικές της απώλειες σε Ιράκ, Ρωσία και Λιβύη. Η Υεμένη αιματοκυλίστηκε από τον εμφύλιο και τους βομβαρδισμούς της σαουδαραβικής συμμαχίας, που έβλεπε τις σιιτικές εστίες να ανάβουν η μία μετά την άλλη στον Περσικό. Στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη ξέσπασε η Ιντιφάδα των Μαχαιριών με αμείωτη ένταση, απειλώντας τη σταθερότητα στο εσωτερικό του σημαντικότερου συμμάχου της Ουάσιγκτον ... Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο απ΄την πηγή : www.cnn.gr 19