Αρχική | Άποψη | Άποψη (Γιάννης Σιάτρας) | Ευρωπαϊκό σχέδιο βοήθειας: Ένα ισχυρό φως μέσα στο "ελληνικό τούνελ"

Ευρωπαϊκό σχέδιο βοήθειας: Ένα ισχυρό φως μέσα στο "ελληνικό τούνελ"

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Ως ιδιαίτερα θετική εξέλιξη θα μπορούσε να θεωρηθεί η έναρξη της συζήτησης -αφού σε καμία περίπτωση δε μπορούμε ακόμη να μιλάμε για "απόφαση"- από τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για τη θεώρηση των δανειοδοτικών αναγκών της Ελλάδας σε επίπεδο τριετίας και όχι μόνον βραχυπρόθεσμα σε επίπεδο έτους.

Χωρίς ακόμη να έχει οριστικοποιηθεί ή να έχει υπάρξει κάποια επίσημη θέση, το συνολικό ποσό του δανεισμού προς την Ελλάδα κατά το διάστημα 2010 έως και 2012, θα μπορούσε να φθάσει στα 120 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό, είναι σε θέση να καλύψει το μεγαλύτερο τμήμα των αναγκών αναχρηματοδότησης του χρέους της Ελλάδας κατά την περίοδο αυτή και να της δώσει μία "βαθιά ανάσα", ώστε να μπορέσει η χώρα, χωρίς το καθημερινό άγχος των εξελίξεων στις αγορές, να εργασθεί πάνω στο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της οικονομίας της και των δημοσιονομικών ανισορροπιών.

Όπως έχουμε και σε άλλες περιπτώσεις αναφέρει, οι δανειακές ανάγκες της χώρας για τη διετία 2011 - 2012 φθάνουν περίπου στα 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ μπορούμε να υπολογίσουμε τις ανάγκες για το υπόλοιπο του 2010 σε 38 έως 41 δισεκατομμύρια περίπου. Εάν κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος μπορέσει ο ΟΔΔΗΧ να επιτύχει και μία χρονική μετάθεση τμήματος των υποχρεώσεων της περιόδου αυτής σε μεταγενέστερο διάστημα, τότε το πρόβλημα μπορεί να λυθεί και η χώρα να επιστρέψει με άνεση στις χρηματοοικονομικές αγορές κάποια στιγμή μέσα στο 2012.

Οι προϋποθέσεις "κλειδιά" για την επιτυχία αυτού του μεσομακροπρόθεσμου σχεδιασμού είναι:

- Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού περί τα τέλη του 2011 ή το αργότερο στις αρχές του 2012. Αυτό βεβαίως σημαίνει δραστική περικοπή των δαπανών του δημοσίου και βελτίωση στην είσπραξη των εσόδων. Το δεύτερο σκέλος σαφέστατα φαντάζει -και είναι- περισσότερο δύσκολο από το πρώτο, αφού η επερχόμενη ύφεση θα μειώσει το ΑΕΠ και τη φοροδοτική ικανότητα της οικονομίας.

- Η κατά το δυνατό μείωση του μεγέθους της ύφεσης κατά την  περίοδο 2010-2011 και απαραιτήτως εμφάνιση θετικών ρυθμών ανάπτυξης εντός του 2012. Όσο πιο μικρή είναι η ύφεση των επομένων δύο ετών, τόσο περισσότερα θα είναι τα έσοδα του κρατικού Προϋπολογισμού και τόσο μικρότερο το δημοσιονομικό έλλειμμα. Παράλληλα, μία επίτευξη θετικού ρυθμού ανάπτυξης κατά το 2012, με μία παράλληλη θετική πορεία στο δημοσιονομικό τομέα κατά τη διετία 2010-2012, θα "ανοίξει" πιο εύκολα τις αγορές για δανεισμό -υπό κανονικές συνθήκες και επιτόκια- προς την Ελλάδα κατά το 2012.

- Η επιτυχία του προγράμματος λιτότητας και εξοικονόμησης πόρων που θα εφαρμοσθεί και η αποφυγή μεγάλων κοινωνικών εντάσεων. Προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να βοηθήσει το σύνολο των πολιτικών κομμάτων αφήνοντας κατά μέρος τη μικροπολιτική θεώρηση και εκμετάλλευση των καταστάσεων.

- Μία ομαλή κατάσταση στο πεδίο των εθνικών θεμάτων και αποφυγή εντάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν "κρίσεις" στις σχέσεις με τις χώρες με τις οποίες υπάρχουν στάσιμα εθνικά θέματα ή ακόμη και με τους ευρωπαίους εταίρους μας (και, δυστυχώς, δανειστές μας).

Παράλληλα, πολύ σημαντική είναι και η προϋπόθεση των ομαλών διεθνών οικονομικών συνθηκών καθ' όλη τη διάρκεια της περιόδου. Η χώρα δε θα χρειασθεί απλά ένα περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων (κάτι που θα μπορούσε να ισχύσει καθ' όλη τη διάρκεια της τριετίας), αλλά παράλληλα και ένα θετικό περιβάλλον στη διεθνή οικονομία και το διεθνές εμπόριο, αφού στα πλαίσια των προσπαθειών "αναστήλωσης" της οικονομίας της θα χρειασθεί "ανοικτές" αγορές και εύκολη απορρόφηση των εξαγωγικών της προϊόντων.

Αναμφισβήτητα, η χθεσινή εξέλιξη στο Βερολίνο, η οποία προκλήθηκε από το φόβο ενός διεθνούς "ντόμινο" πτώσης κρατών, εφ' όσον τελικά υλοποιηθεί και δε μείνει στα λόγια, αποτελεί τη θετικότερη εξέλιξη η οποία θα μπορούσε να υπάρξει σ' αυτή τη χρονική φάση της ελληνικής κρίσης.

Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι, έστω και με καθυστέρηση, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα επεμβαίνει ορθά για να σβήσει τη "φωτιά" και ανάβει ένα πολύ μεγάλο φως μέσα στο τούνελ στο οποίο έχει εισέλθει η ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Εάν οι σχεδιασμοί αυτοί μετεξελιχθούν σε δεσμεύσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δ.Ν.Τ., τότε η επίλυση της κρίσης της χώρας θα μπορούσε να επιτευχθεί και θα εξαρτάται αποκλειστικά από τους έλληνες πολιτικούς και τον ελληνικό λαό.


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text