Τελικά, είναι ζήτημα προσδοκιών και διάθεσης ανάληψης ρίσκου

Η ανησυχία για τα ζητήματα της εξέλιξης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας, η ένταση και οι ταραχές στη Λιβύη και βεβαίως, οι παρενέργειες της αποτυχημένης απόπειρας συγχώνευσης μεταξύ της Εθνικής Τράπεζας και της Alpha Bank (βεβαίως, ο κακός τρόπος χειρισμού του θέματος των ανακοινώσεων σαφέστατα επέδρασε αρνητικά), αποτελούν τους κυριότερους λόγους για την πτώση της χρηματιστηριακής αγοράς της Αθήνας και την εκ νέου προσέγγιση του επιπέδου των 1.600 μονάδων.

Όμως, υπάρχει πραγματικά κάποιος κίνδυνος ανατροπών, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο διεθνές σκηνικό, έτσι ώστε να επηρεαστούν σημαντικά οι αγορές, ή να κινδυνεύσει ο ελληνικός Γενικός Δείκτης να επιστρέψει στα χαμηλά επίπεδα του Ιανουαρίου, ή και ακόμη χαμηλότερα;

Η ένταση στη Λιβύη και γενικότερα στον αραβικό κόσμο, δε δείχνει να είναι αυτής της μορφής, έτσι ώστε να βάλει σε κίνδυνο την παγκόσμια ασφάλεια ή να προκαλέσει μία όξυνση της δράσης ριζοσπαστικών θρησκευτικών κινημάτων. Αυτό, όχι μόνον επειδή οι πρόσφατες ταραχές δεν προκλήθηκαν από τα θρησκευτικά κινήματα που -θεωρητικά τουλάχιστον- αντιπολιτεύονται τα απολυταρχικά καθεστώτα των χωρών αυτών, αλλά κατά τα φαινόμενα, οι διάφορες -είτε ριζοσπαστικές, είτε μετριοπαθείς- θρησκευτικές οργανώσεις, δε δείχνουν έτοιμες να αναλάβουν και να διαχειριστούν την εξουσία. Τα κινήματα στον αραβικό κόσμο δείχνουν να προκαλούνται από μία γενικότερη διάθεση για περισσότερη ελευθερία στους λαούς των περιοχών αυτών, αλλά και για μία καλύτερη διανομή του εισοδήματος. Βέβαια, η κατάσταση χρειάζεται και προσοχή, αλλά και παρακολούθηση. Όμως, προς το παρόν τουλάχιστον, οι αγορές δε δείχνουν να ανησυχούν για κάποιες σοβαρές επιδράσεις, ενώ κάποιες “αναταράξεις” στους διεθνείς δείκτες, δείχνουν να οφείλονται περισσότερο στην ανοδική τροχιά της τιμής του πετρελαίου και σε άλλων εμπορευμάτων.

Το ζήτημα της μη επίτευξης συμφωνίας μεταξύ της Εθνικής Τράπεζας και της Alpha Bank, είναι βέβαια σημαντικό, αλλά δε νομίζουμε ότι είναι ικανό να “ρίξει” την αγορά, ή ακόμη και να αφαιρέσει τόσο μεγάλη αξία από τις κεφαλαιοποιήσεις των δύο τραπεζών. Απεναντίας, η κίνηση της Παρασκευής, αλλά και των πρώτων ωρών της συνεδρίασης της Δευτέρας, έδειξε ότι η αγορά εκτιμά πως η χρηματιστηριακή αξία των δύο τραπεζών, όσο και των υπολοίπων εταιριών του κλάδου, ή της αγοράς γενικότερα, είναι σημαντικά ψηλότερη. Παράλληλα έδειξε και το πώς σε κάποια στιγμή θα κινηθεί η αγορά, όταν κρίνει ότι το ζήτημα της κρίσης φθάνει προς κάποιο τέλος του

Αυτό που κυρίως και που πάντα απασχολεί την αγορά, είναι το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας και οι αβεβαιότητες που εξακολουθούν να το περιβάλλουν.
Με τα δεδομένα του προβλήματος έχουμε ασχοληθεί σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όλους αυτούς τους μήνες.
Το θέμα, τελικά καταλήγει να είναι ζήτημα προσδοκιών και διάθεσης ανάληψη ρίσκου. Τα πραγματικά γεγονότα έχουν αναλυθεί πάρα πολύ. Και έχουν επεξεργασθεί όλα τα πιθανά σενάρια.

Με άλλα λόγια, εάν κάποιος πιστεύει ότι όντως θα βρεθεί μία λύση για το ζήτημα του ελληνικού χρέους και της διευθέτησης των δημοσιονομικών ανισορροπιών της χώρας (και έχουμε αναλύσει τους τρόπους που θα μπορούσε να γίνει αυτό), και εάν επιθυμεί να αναλάβει το σχετικό ρίσκο της που συνοδεύει την υιοθέτηση μίας τέτοιας θέσης, τότε κάποιος θα πρέπει να τοποθετηθεί στην αγορά από τώρα, όπου η ζήτηση είναι ακόμη χαμηλή. Και, κατά τα φαινόμενα, πολλοί αποδέχονται την άποψη της εξεύρεσης ομαλής λύσης και παίρνουν τις θέσεις τους στην αγορά. Είναι βέβαιο ότι σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι η πρόβλεψή του ήταν σωστή, θα μπορέσει να αποκομίσει σημαντικά, σημαντικότατα κέρδη.

Εάν κάποιος δεν πιστεύει ότι μπορεί να βρεθεί λύση και ότι η χώρα θα αναγκασθεί να προχωρήσει σε κάποιου είδους έντονο “κούρεμα” των ομολόγων και να κηρύξει κάποιου είδους χρεοκοπία, τότε ρευστοποιεί τις θέσεις του και μάλιστα, συχνά, “σορτάρει” την αγορά. Εάν η δική του πρόβλεψη είναι σωστή, τότε θα υπάρξουν και γι’ αυτόν κέρδη, όμως αρκετά χαμηλότερα, αφού επί μήνες, οι επενδυτές “σφυροκόπησαν” τις μετοχές και τις έφεραν στα σημερινά χαμηλά επίπεδα.

Εάν κάποιος απλά δε θέλει να εμπλακεί στη διαδικασία των προβλέψεων και δεν επιθυμεί να αναλάβει ρίσκο, τότε απέχει από τις εξελίξεις και αναμένει την αποσαφήνιση των πραγμάτων για να κρίνει τί θέση θα λάβει.

Είναι ζήτημα πρόβλεψης και διάθεσης για ανάληψη ρίσκου. Σε κάποια στιγμή θα μάθουμε το ποιός είχε δίκιο. Και αυτό είναι το καταπληκτικό με τα χρηματιστήρια. Αντίθετα απ’ ότι συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις διλημμάτων στη ζωή μας, στα χρηματιστήρια πάντα μαθαίνουμε εάν μία απόφαση που πήραμε στο παρελθόν ήταν σωστή ή λάθος...