Η παράδοση που θέλει τα κόμματα και τους πολιτικούς που συνεργάζονται  με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να συντρίβονται εκλογικά, συνεχίστηκε και στις προχθεσινές εκλογές της Ιρλανδίας. Το δεξιό κόμμα των “Στρατιωτών του Πεπρωμένου” (αυτό σημαίνει στα ιρλανδικά το Fianna Fáil) που κυβερνούσε μέχρι προχθές, στα τελευταία 85 χρόνια (από το 1926 που ιδρύθηκε) έως σήμερα, έχει κυβερνήσει τα 61 χρόνια και που από το 1932 έως προχθές, έβγαινε πάντα το πρώτο κόμμα σε ψήφους, συνετρίβη, αφού το εκλογικό του ποσοστό υποχώρησε από το 42%, μόλις στο 17%!
Παράλληλα, υπήρξε πλήρης ανατροπή του μέχρι σήμερα γνωστού πολιτικού σκηνικού της χώρας και αναδιάταξη της εκλογικής δύναμης του συνόλου των κομμάτων (δείτε αναλυτικό ρεπορτάζ). Το (κεντροδεξιό) κόμμα Fine Gael που μέχρι προχθές ήταν τρίτο κόμμα, συγκέντρωσε το 36,1% και είναι σε θέση να ηγηθεί μίας κυβέρνησης συνασπισμού.

Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ιρλανδία, ενδιαφέρουν ιδιαίτερα την Ελλάδα, εξαιτίας της “συγγένειας” που λόγω του Μνημονίου έχει η χώρα μας με την Ιρλανδία. Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε αντίθεση απ’ ότι συμβαίνει στη χώρα μας,  στην περίπτωση της Ιρλανδίας, η αποχωρούσα Κυβέρνηση ήταν και η κυρίως υπεύθυνη για τον εκτροχιασμό του δημοσίου χρέους. Όμως, σε κάθε περίπτωση, το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιρλανδία, σε συνδυασμό με την “παράδοση” που ακολουθεί το ΔΝΤ, δίνουν μία ένδειξη για το ποιά μπορεί να είναι η τύχη του κυβερνώντος κόμματος, στην περίπτωση που γίνουν εκλογές στη χώρα μας.

Ποιές είναι οι ελληνικές πολιτικές προεκτάσεις του ιρλανδικού εκλογικού αποτελέσματος; Με δεδομένη τη μεγάλη υποχώρηση του ποσοστού του κυβερνώντος κόμματος, θα θελήσει ο κ. Παπανδρέου να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, με δεδομένο ότι -όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις- εξακολουθεί το ΠΑΣΟΚ να είναι το πρώτο κόμμα, έστω και με σημαντικά μειωμένα ποσοστά;
Στην περίπτωση αυτή, ακόμη και εάν το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να καταταγεί πρώτο κόμμα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα μπορέσει να πετύχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και συνεπώς, για να υπάρξει Κυβέρνηση, θα απαιτηθεί η σύμπραξη με κάποιο άλλο κόμμα.
Αυτό είναι κάτι το οποίο -όπως είχαμε εξηγήσει σε παλαιότερα άρθρα- θα μπορούσε να έχει θετικές μεσομακροχρόνιες επιδράσεις, όμως, πριν συμβεί, θα απαιτήσει μία μακρά περίοδο διαβουλεύσεων.

Από την άλλη πλευρά, το αποτέλεσμα της Ιρλανδίας, δικαιολογεί την πολεμική που ασκεί -δριμύτατα κατά το τελευταίο διάστημα- το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, καθώς και την εκλογική προετοιμασία στην οποία -όπως αναφέρει το πολιτικό ρεπορτάζ- έχει επιδοθεί κατά το τελευταίο διάστημα.
Είναι προφανές ότι η τακτική της Νέας Δημοκρατίας βασίζεται στην εκμετάλλευση της πολιτικής φθοράς που -σαφέστατα- υφίσταται το κυβερνών κόμμα, την οποία ελπίζει να καρπωθεί αυτή.

Όμως, οι εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων στην Ιρλανδία, θα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσες. Το Fine Gael, το κόμμα που κατέκτησε την πρώτη θέση στην Ιρλανδία, είχε σα κύριο εκλογικό του σύνθημα την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, κάτι που πολύ συχνά αναφέρουν ο κ. Σαμαράς και τα στελέχη του κόμματός του.
Θα έχει λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε εάν και κατά πόσον κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει. Ήδη, στις πρώτες τους, μετά τις εκλογές, δηλώσεις των στελεχών του Fine Gael, δείχνει να πέφτουν οι τόνοι της κριτικής προς το Μνημόνιο και του εύρους της αναδιαπραγμάτευσης που θα επιχειρηθεί.

Με άλλα λόγια, κατά τις επόμενες εβδομάδες θα διαφανεί εάν είναι δυνατό να υπάρξει η πρακτική της “αναδιαπραγμάτευσης” της συμφωνίας που έχει υπογράψει ένα κράτος με τους δανειστές τους και της ουσιώδους μεταβολής στην πολιτική που θα πρέπει να ακολουθήσει για να βγει το κράτος αυτό από τη “μέγκενη” του χρέους.
Εάν είναι δυνατό να υπάρξει αναδιαπραγμάτευση, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιές μεταβολές μπορούν να γίνουν. Εάν όμως δεν είναι δυνατό να υπάρξει ουσιώδης αναδιαπραγμάτευση, τότε ίσως αποδειχθεί ότι το “πολιτικό σύνθημα” του Fine Gael, ήταν απλά ένα “πολιτικό πυροτέχνημα” και πρόσχημα για να ανέβει στην εξουσία.
Παράλληλα, πέραν από το ζήτημα του Μνημονίου, θα έχει ενδιαφέρον πώς, η καινούργια Κυβέρνηση, θα χειρισθεί το ζήτημα της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Η κατάσταση δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει -άλλωστε η χώρα μόλις το Δεκέμβριο υπέγραψε το δικό της Μνημόνιο- και τα “κάστανα” είναι ακόμη στη φωτιά. Ποιές θα είναι οι αντοχές της και πώς θα εξελιχθεί η αποδοχή της από την ιρλανδική κοινή γνώμη;

Είναι βέβαιο ότι, το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα κοιτάζει συχνά προς την Ιρλανδία, η οποία κατά τους προσεχείς μήνες έχει να μας στείλει “μηνύματα” και να μας δώσει διδάγματα.