Αρχική | Άποψη | Άποψη (Γιάννης Σιάτρας) | Το 2020, το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο και κάτω του 120% του ΑΕΠ!

Το 2020, το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο και κάτω του 120% του ΑΕΠ!

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font
Το 2020, το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο και κάτω του 120% του ΑΕΠ!

Όλο αυτό το διάστημα, έχει όντως υπάρξει μία μεγάλη σύγχυση για τα ζητήματα της ελληνικής κρίσης χρέους και των προεκτάσεών της κατά τα επόμενα χρόνια. Στο παρακάτω κείμενο, προσπαθούμε να «κωδικοποιήσουμε» τα ζητήματα αυτά, να τεκμηριώσουμε κάποια δεδομένα τα οποία κακώς αναφέρονται παραποιημένα σε μεγάλο τμήμα των ΜΜΕ, αλλά και να εκφράσουμε την άποψή μας για το πώς μπορεί η «ελληνική κρίση» να εξελιχθεί στα επόμενα χρόνια.

Το ζητούμενο από την έρευνά μας είναι να αποδείξουμε ότι, η σημερινή αρνητική φιλογογία για το εάν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο, δε στηρίζεται σε σταθερά επιχειρήματα και ότι, ενδεχόμενα, για μία ακόμη φορά, η σημερινή αρνητικότητα είναι αποτέλεσμα της εξαιρετικά αρνητικής εικόνας της χώρας στο εξωτερικό και της αρνητικής ψυχολογίας που αυτό το καιρό επικρατεί.

Πόσο είναι σήμερα το ελληνικό δημόσιο χρέος;
Με βάση τα στοιχεία που ανακοίνωσε το Υπουργείο Οικονομικών, στις 31/12/2011, το χρέος έφθανε στα 368 δισεκατομμύρια ευρώ. (Δείτε το χρέος σε προηγούμενες περιόδους).
Καθώς δεν υπήρξε νέος δανεισμός μετά την καταβολή της 6ης δόσης και το τέλος του 2011, εκτιμάται ότι το χρέος δεν έχει μεταβληθεί σημαντικά (ο όποιος δανεισμός του κράτους πέραν αυτού της τρόικας προέρχεται από τις εκδόσεις εντόκων γραμματείων).
Το μέσο επιτόκιο του χρέους που καταβάλλει σήμερα η Ελλάδα, υπολογίζεται περίπου σε 4,85%.

Ποιοί κατέχουν το ελληνικό χρέος;
Στοιχεία που να απαντούν με ακρίβεια στο ερώτημα αυτό δεν υφίστανται, τουλάχιστον δημόσια. Μπορούμε όμως να έχουμε μία ικανοποιητική γενική εικόνα (κατάσταση με τους 40 μεγαλύτερους κατόχους του ελληνικού χρέους είχε κυκλοφορήσει η τράπεζα Barcleys στις αρχές Ιουλίου του 2011)
Αν, με βάση τα όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, θέλουμε να κάνουμε μία σύντομη κατηγοριοποίηση, αυτή έχει ως εξής:
«Τρόικα»: 73 δισεκατομμύρια,
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: 67 δισεκατομμύρια,
άλλες Κεντρικές Τράπεζες του Ευρωσυστήματος: 14 δισεκατομμύρια,
ιδιώτες πιστωτές: 200 δισεκατομμύρια,
άλλοι κάτοχοι: 15 δισεκατομμύρια.

Ποιό χρέος «κουρεύεται» με το PSI; Τί όφελος θα υπάρξει;
Με βάση τα όσα γνωρίζουμε έως σήμερα, θα «κουρευτεί» το χρέος των ιδιωτών. Εφ’ όσον η διαδικασία του PSI είναι επιτυχημένη, το ελληνικό χρέος θα μειωθεί περίπου κατά 107 δισετομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό μπορεί να είναι αυξημένο, εάν τελικά στο κούρεμα συμμετάσχουν ελληνικά ομόλογα ύψους 206 δισεκατομμυρίων ευρώ. Στην περίπτωση αυτή, το άμεσο όφελος θα είναι της τάξης των 110,2 δισεκ. Ευρώ.

Βεβαίως, το όφελος είναι ακόμη μεγαλύτερο για τη χώρα, αφού μετά το «κούρεμα» θα υπάρξει μείωση του επιτοκίου που θα καταβάλλει το ελληνικό κράτους στις επόμενες δεκαετίες.
Για μεν τα ομόλογα που θα «κουρευτούν», το επιτόκιο που καταβάλλει το Κράτος θα μειωθεί από το 4,85% (τόσο υπολογίζεται ότι είναι το μέσο επιτόκιο σήμερα) σε 3,65%. Παράλληλα, θα υπάρξει μείωση και στο επιτόκιο που καταβάλλει η χώρα για το πρώτο δάνειο από την «τρόικα», ενώ σημαντικά μειωμένο θα είναι και το επιτόκιο του δεύτερου δανείου των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα αποφασιστεί εντός των προσεχών ημερών (οι όροι του δανείου αυτού δεν είναι πλήρως γνωστοί ακόμη)
Τέλος, όφελος για τη χώρα θα προκύψει και από το χειρισμό των ομολόγων που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (για τα ομόλογα αυτά, η ΕΚΤ δέχεται την κριτική ότι θα μπορούσε να κάνει επωφελέστερη ρύθμιση για την Ελλάδα). Σε κάθε περίπτωση, εκτιμάται ότι θα υπάρξει ένα όφελος της τάξης των 4 έως 6 δισεκ. ευρώ, μέσα από εισφορές προς τη χώρα ή μειωμένους τόκους.

Συνολικά, για το διάστημα έως το 2020, πέραν των τόκων που η χώρα δε θα πληρώσει στο τμήμα του δανείου που θα «κουρευτεί», εκτιμάται ότι το όφελος της χώρας από τόκους επί του εναπομείναντος χρέους, θα φθάσει περίπου στα 27 έως 32 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό θα δώσει μία βαθειά ανάσα στον Προϋπολογισμό και θα αποτελέσει το πρώτο ουσιαστικό βήμα στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος.

Πώς ακριβώς έχει η διαδικασία του PSI;
Όσοι συμμετάσχουν στο PSI (με απόφαση της Βουλής, η συμμετοχή μπορεί να γίνει υποχρεωτική για όλους) θα υποστούν μείωση της αξίας των ομολόγων τους κατά 53,5%. Για κάθε 100 ευρώ χρέους, θα πάρουν άμεσα 15 ευρώ σε διετείς τίτλους που θα εκδόσει το EFSF και 21,5 ευρώ σε νέα ελληνικά ομόλογα (θα διέπονται από το βρετανικό δίκαιο) διάκρειας από 11 έως 30 χρόνια.
Τα ομόλογα αυτά θα έχουν επιτόκιο 2% για το διάστημα έως το 2015, επιτόκιο 3% για το διάστημα από το 2015 έως το 2020 και επιτόκιο 4,2% για το διάστημα από 2020 έως 2042.
Το μέσο επιτόκιο όλης της περιόδου των 30 ετών υπολογίζεται σε 3,65%.

Ποιός είναι ο ρόλος της δεύτερης δανειακής σύμβασης;
Το δεύτερο δάνειο το οποίο θα λάβει η χώρα μας από τις χώρες της Ευρωζώνης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (στη δεύτερη δανειακή σύμβαση, το ΔΝΤ θα λάβει μέρος με μικρότερο ποσοστό, σε σχέση με το πρώτο), έχει σα ρόλο: α) την αποπληρωμή του τμήματος που θα λάβουν σε ομόλογα του EFSF (15% του ποσού) όσοι συμμετάσχουν στο PSI (περίπου 30 δισεκ. ευρώ), β) τη χρηματοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζικού τομέα (μεταξύ 24 – 26 δισεκ. ευρώ), γ) τη χρηματοδότηση των δανείων που θα λήγουν έως το 2020 και δ) την κάλυψη ελλειμμάτων του προϋπολογισμού για τα δάνεια που θα λήγουν έως το 2020.

Ποιός είναι ο ορισμός ενός «βιώσιμου» χρέους;
Βιώσιμο είναι ένα χρέος του οποίου η εξυπηρέτηση γίνεται κανονικά, χωρίς αυτή να προκαλεί σημαντική ή ανεπαρνόρθωση βλάβη στην οικονομία. Γενικά, δεν υπάρχει κάποιος ορισμός ή κανόνας για το πότε ένα χρέος είναι βιώσιμο.
Όσοι αξιολογούν τη βιωσιμότητα ενός χρέους, δεν κρίνουν μόνο από το απόλυτο ύψος που αυτό έχει, αλλά παράλληλα εξετάζουν και το μέγεθός του σε σχέση με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ).
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δέχεται ότι, ένα κρατικό χρέος μπορεί να είναι βιώσιμο εάν αυτό βρίσκεται μεταξύ του 105% και του 120% του ΑΕΠ και παράλληλα η οικονομία σημειώνει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Ποιά είναι η κατάσταση του ελληνικού χρέους σήμερα;
Καθώς κατά τα τελευταία χρόνια, το ΑΕΠ της Ελλάδας έχει υποχωρήσει, ενώ από την άλλη πλευρά το απόλυτο ύψος του χρέους έχει αυξηθεί, η σχέση Χρέος προς ΑΕΠ έχει επιδεινωθεί.
Στα τέλη του 2011, το ΑΕΠ βρισκόταν περίπου στα 219 δισεκατομμύρια ευρώ. Καθώς το χρέος έφθασε στα 369 δισεκατομμύρια, η σχέση Χρέος / ΑΕΠ διαμορφώθηκε στο 168%.
Για να μειωθεί η σχέση αυτή, υπάρχουν δύο τρόποι: α) να μειωθεί το απόλυτο ύψος του χρέους και β) να αυξηθεί το ΑΕΠ.
Στα επόμενα χρόνια, η χώρα θα επιχειρήσει ένα συνδυασμό αυτών των τρόπων.

Ποιός είναι ο στόχος για την Ελλάδα;
Ο στόχος που έχει (επισήμως) τεθεί, είναι να υποχωρήσει η σχέση Χρέος / ΑΕΠ, στο 120% έως το 2020. Δηλαδή να βρεθεί στο ανώτατο όριο του (σύμφωνα με το ΔΝΤ) θεωρούμενου ως «βιώσιμου» χρέους.

Ποιοί είναι οι παράμετροι επιτυχίας της ελληνικής προσπάθειας κατά την περόδο 2012 -2020;
Η ελληνική προσπάθεια θα κριθεί από την πορεία μερικών κρίσιμων παραμέτρων, που επηρεάζουν την εξέλιξη των μεγεθών. Οι κυριότερες από τις παραμέτρους αυτές είναι:

α) Η αποκατάσταση της ηρεμίας στην κοινωνική ζωή και η ανάπτυξη της οικονομίας.

β) Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

γ) Η εξαφάνιση των πρωτογενών δημοσιονομικών ελλειμάτων από το 2013 και η εμφάνιση πρωτογενών δημοσιονομικών πλεονασμάτων (πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα υπάρχει όταν τα έσοδα μίας Κυβέρνησης δεν επαρκούν για τη χρηματοδότηση της λειτουργίας της, χωρίς να υπολογίζονται οι δαπάνες των τόκων – πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα υπάρχει όταν τα έσοδα μίας Κυβέρνησης επαρκούν για τη λειτουργία της και παράλληλα περισσεύει κάποιο ποσό για την κάλυψη των τόκων του χρέους – απόλυτο δημοσιονομικό πλεόνασμα σημειώνεται όταν τα έσοδα της Κυβέρνησης καλύπτουν τις ανάγκες λειτουργίας της, επαρκούν για την πληρωμή των τόκων και περισσεύει κάποιο ποσό ως πλεόνασμα, είτε για τη μεταφορά του στο επόμενο έτος, είτε για τη μείωση του χρέους).

δ) Το επίπεδο του πληθωρισμού.
Θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψη μας ότι το ΑΕΠ με το οποίο συγκρίνεται το χρέος είναι το ονομαστικό ΑΕΠ, το οποίο επηρεάζεται και από τον πληθωρισμό. Συνεπώς, εάν ο πληθωρισμός είναι σχετικά υψηλός και η χώρα δεν αυξάνει το χρέος της υπέρμετρα, τότε μέσα στη διάρκεια του χρόνου, η σχέση Χρέος / ΑΕΠ βελτιώνεται.

ε) Το επίπεδο των επιτοκίων.
Καθώς η χώρα δε δανείζεται πλέον από τις αγορές, το συνολικό επιτόκιο του χρέους της επηρεάζεται από τα παρακάτω επιτόκια:
i) το επιτόκιο των SDR (για το τμήμα του δανείου που λαμβάνεται από το ΔΝΤ)
ii) το euribor (για το τμήμα της πρώτης δανειακής σύμβασης που έχει ληφθεί από τις χώρες της Ευωζώνης και την ΕΚΤ).
iii) το γερμανικό επιτόκιο (για το τμήμα της δεύτερης δανειακής σύμβασης που θα ληφθεί από τις χώρες της Ευωζώνης και την ΕΚΤ).

στ) Αποκρατικοποιήσεις.
Το ζήτημα αυτό αποτελεί έναν μεγάλο «άγνωστο παράγοντα» για τα επόμενα χρόνια, με δεδομένη την παντελή αποτυχία να υπάρξουν έσοδα από τον τομέα αυτό κατά τα προηγούμενα χρόνια. Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με την υποχρέωση που έχει αναλάβει η χώρα, τα έσοδα από τις κρατικοποιήσεις θα πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στη μείωση του χρέους.

Πώς μεταφράζονται σε αριθμούς οι παραπάνω στόχοι;

α) Ανάπτυξη της οικονομίας:
Με βάση τις προβλέψεις του ΔΝΤ (δείτε στη σελίδα 72 της σχετικής έκθεσης), ο μέσος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2012 – 2020, αναμένεται στο 2,17%.
Με βάση τη δική μας πρόβλεψη, θα μπορούσαμε να αναμένουμε μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης ίσο με 2,00%.
Σημειώνουμε ότι, με βάση την εμπειρία του παρελθόντος, οι παραπάνω προβλέψεις είναι μάλλον συντηρητικές.
Το ζητούμενο είναι να εντοπισθεί ο τρόπος που η ελληνική οικονομία θα μπορούσε να αντιδράσει μετά το «σοκ» των ετών 2010-2012. Με δεδομένη την καθίζηση της εσωτερικής ζήτησης (ένα φαινόμενο που θα συνεχισθεί και κατά το 2013), θα μπορέσει ο εξαγωγικός τομέας να «σύρει» το σύνολο της οικονομίας σε υψηλότερη ανάπτυξη; Θα μπορέσουν τα «σχέδια ανάπτυξης» που σχεδιάζουν για τη χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση να υλοποιηθούν; Και εάν ναι, θα μπορέσουν να ενεργοποιήσουν αναπτυξιακές δυνάμεις στο εσωτερικό της οικονομίας;
Αυτό είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό της περιόδου.
Μέσα από την οπτική αυτή, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι, οι πιθανότητες είναι ότι οι προβλεπόμενοι ρυθμοί ανάπτυξης θα ξεπερασθούν. Εάν αυτό συμβεί, η σχέση χρέους προς ΑΕΠ να βελτιωθεί σημαντικά.

β) Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής:
Η φοροδιαφυγή συνέβαλε τα μέγιστα στην καταστροφή της χώρας. Στα επόμενα χρόνια, μπορεί να συμβάλει στη διάσωσή της, αρκεί βεβαίως να περιορισθεί. Κατά την άποψή μας, αποτελεί το μεγαλύτερο «στοίχημα» της προσπάθειας της κεντρικής Κυβέρνησης, από το οποίο –σε μεγάλο βαθμό- θα κριθεί η επιτυχία για την επιβίωση και την ανόρθωση της χώρας.
Εκτιμάται ότι, ο περιορισμός της φοροδιαφυγής, μπορεί να βελτιώσει τα έσοδα της χώρας κατά τουλάχιστον 1% του ΑΕΠ στα επόμενα 8 χρόνια, κάτι που μπορεί να έχει μεγαλύτερη επίδραση στη μείωση του χρέους.

γ) Επίτευξη δημοσιονομικών πλεονασμάτων:
Το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας κατά το έτος 2011, έφθασε περίπου στο 2,3%.
Αυτό είναι το μέγεθος το οποίο θα πρέπει να καταπολεμηθεί μέσα στο 2012 και το 2013. Με δεδομένο τη μείωση της δαπάνης των τόκων κατά 2,5% κατά το 2012 και κατά ακόμη 0,8% μέσα στο 2013, κατά την άποψή μας, θα είναι αδιανόητο να μην επιτευχθεί εμφάνιση πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος, ήδη από φέτος.
Τα κρίσιμα χρόνια θα είναι το 2012 και το 2013. Εάν η χώρα κατορθώσει να διατηρήσει να ισορροπήσει τα δημοσιονομικά της στο διάστημα αυτό, η εμφάνιση ανάπτυξης από το 2014 και μετά, θα βελτιώσει τα δημοσιονομικά πλεονάσματα, τα οποία θα μπορέσουν να διατηρηθούν χωρίς αυξημένη πίεση.

Μπορούν να επιτευχθούν αυτά τα επίπεδα δημοσιονομικών πλεονασμάτων; Είναι ζήτημα δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Εάν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη μας ότι, μέσα από τις μεθόδους παρακολούθησης της πορείας της οικονομίας, αλλά και άλλες διασφαλιστικές μεθόδους που έχουν επιβάλει (δημιουργία ειδικού λογαριασμού στην ΤτΕ για την αποπληρωμή του χρέους) και την αυστηρή επίβλεψη (ακόμη και σε καθημερινή βάση) της πορείας των δαπανών, εκτιμάται ότι η επίτευξη του περιορισμού των δαπανών είναι εφικτή.

Κατά το έτος αναμένεται να υπάρξει και πάλι πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης του 0,3%. Όμως, εκτιμάται ότι κατά τα έτη 2013 – 2020 θα εμφανισθούν δημοσιονομικά πλεονάσματα τα οποία θα έχουν όπως καταγράφονται στον παρακείμενο πίνακα.


δ) Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, το μέσο ετήσιο επίπεδο του πληθωρισμού για το διάστημα 2012 – 2020 θα κινηθεί στο 0,94%. Η πρόβλεψη αυτή, με δεδομένη την πληθωριστική παράδοση στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι είναι μάλλον συντηρητική. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι, κατά τα τελευτία 100 έτη, ουδέποτε υπήρξε τόσο χαμηλός πληθωρισμού στη χώρα, επί τόσα πολλά χρόνια.
Η δική μας εκτίμηση είναι ότι το μέσο ετήσιο επίπεδο πληθωρισμού για το διάστημα 2012 – 2020 θα κινηθεί κοντά στο 1,31%, κάτι που επίσης θεωρούμε ως συντηρητική πρόβλεψη.
Σημειώνεται ότι, όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο πληθωρισμού στη χώρα, τόσο ευνοείται η σχέση Χρέος / ΑΕΠ, με την προϋπόθεση βέβαια να μη διαταράσσεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Οι κατ’ έτος εκτιμήσεις για την εξέλιξη του πληθωρισμού εμφανίζονται στον παρακείμενο πίνακα.


ε) Το επίπεδο των επιτοκίων.
Η μεταβολή στο επίπεδο των επιτοκίων αποτελεί μία πολύ σημαντική εξέλιξη, η οποία αφ’ ενός μεν βοηθά στη μείωση του επιπέδου των τόκων κατά την κρίσιμη 8ετία 2012 – 2020, αλλά παράλληλα διατηρεί τους τόκους που θα καταβάλλει η χώρα, σε αρκετά πιο χαμηλά επίπεδα, ακόμη και μετά το 2020.

Το επίπεδο του επιτοκίου για το σύνολο του χρέους έως και το 2011 υπολογίζεται σε περίπου 4,85%.
Με βάση τις συμφωνίες για το επίπεδο του επιτοκίου στο νέο δάνειο των 130 δισεκ. ευρώ, στα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν μετά το PSI, αλλά και το ενδεχόμενο για περαιτέρω μείωση του επιτοκίου του πρώτου δανείου της «τρόικα», υπολογίζουμε ένα μέσο επιτόκιο 4,1% για το σύνολο του 2012, 3,4% για την περίοδο 2013-2014 και αύξηση στο 3,75% για την περίοδο 2015-2020.

στ) Αποκρατικοποιήσεις:
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δείχνει να είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων. Στο αρχικό το πρόγραμμα, είχε υπολογίσει έσοδα από κρατικοποιήσεις που μπορεί να φθάσουν στα 60 δισεκατομμύρια ευρώ για την περίοδο 2012-2020.
Στην αναθεώρηση του Δεκεμβρίου (σελ. 66) υπολογίζει έσοδα της τάξης των 44 δισεκ. ευρώ (1,5% του ΑΕΠ για το 2012, 2,0% για 2013-2014, 2,5% για 2015 – 2017 και 2,0% για 2018-2020).
Εάν όμως συμβεί αυτό το σενάριο, τότε το χρέος θα υποχωρήσει κατά τουλάχιστον 12% επιπλέον μονάδες (επί του ΑΕΠ) έως το 2020.
Η δική μας πρόβλεψη έχει βασιστεί στην υπόθεση ότι το σύνολο των αποκρατικοποιήσεων κατά την περίοδο 2012 - 2020 θα φθάσει στα 16 έως 18 δισεκατομμύρια ευρώ.


Πόσες θα είναι οι δαπάνες των τόκων στα επόμενα χρόνια;

Η δαπάνη των τόκων εξαρτάται από το ύψος του χρέους και το μέγεθος του επιτοκίου. Με βάση τα όσα αναφέραμε παραπάνω, εκτιμάται ότι η εξέλιξη των τόκων, τόσο σε απόλυτο μέγεθος, όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα είναι περίπου:


 

 

 


Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι, στα έτη 1994 – 2002, όταν η χώρα επίσης εμφάνισε (επί σειρά ετών) πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα, οι δαπάνες τόκων βρίσκονταν σε πολύ υψηλότερα επίπεδα. Βεβαίως, τότε, η οικονομία βρίσκονταν σε μία έντονα ανοδική φάση.





Ποιά είναι μία ρεαλιστική εκτίμηση για την εξέλιξη του χρέους;
Όπως εμφανίζεται και στον παρακάτω πίνακα, η χώρα μπορεί να πετύχει η μείωση του χρέους της σε ποσοστό σημαντικά κάτω από το 120% του ΑΕΠ έως το 2020. Όπως αναλύθηκε παραπάνω, οι προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό βασίζονται σε απόλυτα ρεαλιστικά σενάρια. Με βάση όλα τα παραπάνω, εκτιμάται ότι το χρέος μπορεί να φθάσει στο 112% του ΑΕΠ έως το 2020. Μάλιστα, μπορεί να κινηθεί σε χαμηλότερα επίπεδα, εάν: α) τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις και την εκμετάλλευση της εθνικής περιουσίας υπερβούν τα 16 ή τα 20 δισεκατομμύρια έως το 2020 και β) εάν στα επόμενα 8 χρόνια, υπάρξει κάποια στατιστική αναθεώρηση του ΑΕΠ, όπως γίνεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα και με τον τρόπο αυτό αναθεωρηθεί ανοδικά το ελληνικό ΑΕΠ.



Και εάν το χρέος αποδειχθεί βιώσιμο κατά το 2020, τί θα συμβεί;
Μετά το 2020, η χώρα θα πρέπει να ετοιμάζεται να επανέλθει στις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Αυτή τη φορά, ο στόχος θα πρέπει να είναι, η έξοδος στις αγορές, όχι για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων, αλλά για την απλή αναχρηματοδότηση του χρέους, με τέτοιο τρόπο ώστε η σχέση χρέους προς ΑΕΠ να συνεχίσει να μειώνεται.
Εάν η χώρα έχει αποδείξει ότι όντως μπορεί να διατηρήσει την παραγωγή πρωτογενών δημοσιονομικών πλεονασμάτων (και θα έχει ήδη περάσει ένα διάστημα 8 ετών από το PSI), τότε, έστω και με προβλήματα και αυξημένα επιτόκια, η χώρα μπορεί να γίνει δεκτή από τους ξένους δανειστές.

Γιατί κατά το τελευταίο διάστημα υπάρχει τόσος φόβος για το εάν η Ελλάδα θα πετύχει στη μείωση του χρέους της;
Ο κυριότερος λόγος έχει να κάνει με τη βαθύτατη δυσπιστία που υπάρχει πλέον σε βάρος της χώρας μας. Μετά από δύο χρόνια συνεχών διαψεύσεων κάθε υπόσχεσης και δέσμευσης που έδωσε η χώρα για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, ελάχιστοι πλέον εμπιστεύονται ότι η χώρα μπορεί να πετύχει στους στόχους της.
Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι, η προβολή της δυσπιστίας αυτής, ακόμη και από φορείς της «τρόικα», μπορεί να είναι αποτέλεσμα μίας διάθεσης των δανειστών να «φοβήσουν» τον ελληνικό λαό, τους έλληνες βουλευτές και βεβαίως και την ελληνική Κυβέρνηση, έτσι ώστε να περιοριστούν οι αντιδράσεις για τη θέσπιση, αλλά και την υλοποίηση των απαραίτητων μέτρων.
Τέλος, κανείς δε μπορεί να αποκλείσει ότι, αυτός ο "εκφοβισμός" στοχεύει και στους σημερινούς κατόχους των ελληνικών ομολόγων και ότι τελικά συνιστά μία "πίεση" προς αυτούς για να αποδεχθούν την "εθελοντική" διαδικασία της ανταλλαγής των ομολόγων, με άλλα που έχουν μεγαλύτερη διασφάλιση.


Ποιά είναι η αξιοπιστία των αναλυτών:
Και ποιοί είναι αυτοί που κάνουν τις προβλέψεις; Είναι οι ίδιοι που έως και τα τέλη του 2009 δεν έβλεπαν τί ερχόταν! Είναι οι ίδιοι που ανέλυαν καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 και που αξιολογούσαν την Ελλάδα στα ίδια επίπεδα κινδύνου με τη Γερμανία. Είναι οι ίδιοι που, ακολουθούσαν τον άνεμο που, τότε, φυσούσε ούρια.
Έτσι συνέβαινε πάντα. Έτσι συμβαίνει τώρα. Έτσι θα συμβαίνει και στο μέλλον. Λίγοι, πραγματικά λίγοι έχουν τις γνώσεις, την υπομονή και την επιμονή να κάτσουν να αναλύσουν μία εταιρία, έναν κλάδο ή μία χώρα. Και αυτοί, δε θα βγουν ποτέ στις τηλεοράσεις να δώσουν συνεντεύξεις, δε θα σας στείλουν τις αναλύσεις τους στο e-mail και ούτε θα μιλούν αριστερά και δεξιά. Αυτοί, αθόρυβα, θα εκμεταλλευθούν τα συμπεράσματά τους για τους εαυτούς τους ή και για λίγους και εκλεκτούς πελάτες τους.
Οι υπόλοιποι, επιδερμικά ασχολούνται με ένα θέμα και στη συνέχεια αναλώνουν το χρόνο τους φτιάχνοντας δημόσιες σχέσεις και image.

Και το συμπέρασμα;
Η χώρα θα πρέπει να ηρεμήσει. Εμείς θα πρέπει να ηρεμήσουμε. Και θα πρέπει να δούμε μπροστά.
Οι κοινωνίες δεν πεθαίνουν! Οι άνθρωποι είναι δημιουργικοί! Και ξεπερνούν τις δυσκολίες που κατά διαστήματα εμφανίζονται.
Η χώρα περνάει μία μεγάλη δυσκολία. Όχι όμως αξεπέραστη. Στην ιστορία της, έχει βρεθεί σε πολύ πολύ χειρότερες καταστάσεις. Τις ξεπέρασε. Και κατά τα φαινόμενα, όπως δείχνουν και οι αριθμοί, αν η κοινωνία επιδείξει τη διάθεση και εάν το νέο πολιτικό σύστημα το οποίο εγκαθιδρύεται στη χώρα αυτό το καιρό, δείξει τη σοβαρότητα, θα ξεπεράσει και αυτή.


Η τελευταία αναθεώρηση του ΔΝΤ για τις εξελίξεις της ελληνικής οικονομίας και της βιωσιμότητας του χρέους



Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text