Ομιλία Παπανδρέου στο Ζάππειο: Ώδινεν όρος κι έτεκεν μυν!

Όταν ανακοινώθηκε ότι ο Πρωθυπουργός θα κάνει σήμερα ανακοινώσεις στο Ζάππειο, πίστεψα ότι αυτές θα γίνονταν στη συνήθη αίθουσα των συνεντεύξεων. Και πίστεψα ότι θα γίνονταν εκεί, για λόγους πρακτικούς, αφού είναι από τους μόνους χώρους που μπορεί να στεγάσει έναν μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων, οι οποίοι -όπως ανέμενα- θα ήταν εκεί για να υποβάλλουν ερωτήσεις επί όσων θα εξήγγελε ο Πρωθυπουργός.
Αντ' αυτού, όλοι μας είδαμε ότι επρόκειτο για μία μεγάλη κρατική και κομματική συγκέντρωση (και πιθανότατα δαπανηρή), σε ένα πανηγυρικό, γεμάτο λουλούδια χώρο, κατάμεστο από καλοντυμένα και ατσαλάκωτα άτομα, οι οποίοι κάθε τόσο διέκοπταν με χειροκροτήματα τον ομιλούντα Πρωθυπουργό.

Βέβαια, θα αντιτάξει κάποιος ότι η σημερινή εκδήλωση δεν ήταν μία συνέντευξη Τύπου, αλλά η εναρκτήρια ομιλία μίας θεσμικής πρωτοβουλίας για την έναρξη ενός εθνικού διαλόγου. Τότε όμως, το λάθος του Πρωθυπουργού ήταν ότι δημιούργησε προσδοκίες ότι τάχα σήμερα θα ανακοίνωνε κάτι καινούργιο και διαφορετικό, από μία επανάληψη προεκλογικών ομιλιών ή προγραμματικών δηλώσεων.

Κατά την άποψή μου, το σκηνικό ήταν λάθος και έδωσε λάθος μηνύματα. Θα περίμενε κανείς ότι όταν ένας Πρωθυπουργός "σύρεται" στην εξαγγελία έκτακτων μέτρων για να περισώσει την καταρρέουσα οικονομία, αυτό θα το κάνει σε ένα ήρεμο περιβάλλον, κοιτάζοντας στα ίσα την κάμερα, έτσι ώστε οι πολίτες που τον ακούν να νοιώσουν ότι μιλά κατάματα προς αυτούς. Σίγουρα δε θα περίμενε μία πολυάνθρωπη συγκέντρωση σε μία γιορταστική ατμόσφαιρα, αλλά μία εικόνα προβληματισμού και περισυλλογής.

Η δεύτερη αρνητική εντύπωση μου δημιουργήθηκε από την πολυλογία του Πρωθυπουργού. Πολλά και ωραία λόγια (η ομιλία διήρκεσε 52 λεπτά), που περισσότερο κούραζαν το ακροατήριο, παρά το προετοίμαζαν να ακούσει "σκληρά" μέτρα για να ανάνηψη της οικονομίας. Οι εκλογές άλλωστε τελείωσαν και οι κάθε είδους "κομματικές ωραιοποιήσεις" ακούγονταν περισσότερο σαν μία κουραστική βυζαντινολογία ή μία "ομιλία από τα παλιά" και όχι σα μία "καινούργια -και σκληρή- αρχή" για την οποία μας είχε προετοιμάσει από τις προηγούμενες μέρες ο κ. Πρωθυπουργός.

Ήταν τουλάχιστον ατυχής η επανάληψη της παρεξηγημένης ρήσης "λεφτά υπάρχουν". Διότι κύριε Πρωθυπουργέ, εάν υπάρχουν, οφείλετε να τα μαζέψετε για να σώσετε τη χώρα από τον κατήφορο στον οποίο βρίσκεται. Και να το κάνετε με έργα και όχι με λόγια.

Τί πραγματικά θα περίμενα -και ήλπιζα- να ακούσω από τον Πρωθυπουργό; Μία απλή, ειλικρινή και ξεκάθαρη ομιλία, σε διάρκεια μικρότερη των 15 λεπτών. Και θα περίμενα να ακούσω το εξής απλό: "Οι δαπάνες του Προϋπολογισμού του 2010, τον οποίο καταθέσαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον οποίο μας τον πέταξαν στα μούτρα ως απαράδεκτο (ουσιαστικά, "στα μούτρα" μας τον πέταξαν οι αγορές ξεφτιλίζοντας τις τιμές των ομολόγων του Κράτους), ανέρχονται σε 69.796 εκατομμύρια ευρώ. Η Κυβέρνησή μας αγαπητοί συμπολίτες μας, θα κάνει ό,τι είναι δυνατό, για να μειώσει τις δαπάνες αυτές κατά τουλάχιστον 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Και να είστε βέβαιοι θα το κάνει. Και δεσμεύομαι προσωπικά γι' αυτό".

Αυτό περίμενα να ακούσω σήμερα από τον κ. Παπανδρέου. Και αυτό περίμεναν οι αγορές και οι πιστωτές μας. Δυστυχώς, αντ' αυτού, παρακολούθησαν μία ωραία γιορτή και άβουλους ανθρώπους που χειροκροτούσαν τον αρχηγό. Κατά τις επόμενες μέρες θα διαπιστώσουμε εάν καταφέραμε να τους πείσουμε.