Αρχική | Άποψη | Άποψη (Γιάννης Σιάτρας) | Κλείνει ο καταστροφικός κύκλος του Χρηματιστηρίου της Αθήνας;

Κλείνει ο καταστροφικός κύκλος του Χρηματιστηρίου της Αθήνας;

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Στις 15 Οκτωβρίου 2009, λίγες μέρες μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, ακριβώς την ημέρα που ο νέος Υπουργός των Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου ανακοίνωσε ότι το αναμενόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 θα ήταν σημαντικά υψηλότερο από αυτό που εκτιμούσε επισήμως η Κυβέρνηση Καραμανλή, ξεκίνησε η πιο εφιαλτική περίοδος στην ιστορία του Χρηματιστηρίου της Αθήνας.

Η αναφορά ως “η πιο εφιαλτική” δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά η αλήθεια και αποδεικνύεται από τα στατιστικά στοιχεία κάθε πτωτικής περιόδου του Χρηματιστηρίου.


Στις 25 Ιουνίου 2013, ολοκληρώνεται η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς, της τρίτης “συστημικής” τράπεζας, στην ανακεφαλαιοποίηση της οποίας συμμετέχουν και ιδιώτες επενδυτές.

Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι, έτσι κλείνει ο μεγάλος καταστροφικός κύκλος του Χρηματιστηρίου που συνδυάστηκε με την ελληνική κρίση χρέους και τη χρεοκοπία του Κράτους;

Τεχνικά, θα μπορούσαμε. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι, καθ’ όσον ο κύριος παράγοντας των εξελίξεων ήταν το χρέος και τα κρατικά ομόλογα που το αντιπροσώπευαν και καθώς η πτώχευση των τραπεζών προκλήθηκε από τη διακράτηση των ελληνικών ομολόγων στα τραπεζικά χαρτοφυλάκια, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι, με την πλήρη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την εξαφάνιση των ελληνικών ομολόγων από τις τράπεζες, κλείνει και ο καταστροφικός αυτός κύκλος. Ένας κύκλος που, στα ακραία του σημεία, επέφερε πτώση στο Γενικό Δείκτη κατά 83,6% ( στις 476 μονάδες στις 5/6/2012) και στον Τραπεζικό Δείκτη κατά 97,4% (στις 103 μονάδες στις 8/4/2013). Δείτε τα διαγράματα στο τέλος του άρθρου.

Δεν είναι η στιγμή για να αναλύσουμε τα αίτια της καταστροφής των τραπεζών ή να συζητήσουμε το εάν και προς ποιούς θα πρέπει να επιρριφθούν οι ευθύνες. Ελπίζουμε ότι, όσο και εάν αυτός ο λαός παρακολουθεί αδρανής την καταστροφή του, κάποια στιγμή κάποιοι θα αναρωτηθούν για τις ευθύνες.

Αυτό που θέλουμε να εξετάσουμε τώρα έχει να κάνει με το πώς είναι ο δρόμος απ’ εδώ και πέρα. Τί εμπόδια υπάρχουν μπροστά μας, ώσπου να επανέλθουμε σε μία κανονικότητα.

Άποψή μου είναι ότι, ο καταστροφικός κύκλος, η περίοδος όπου κανείς δε μπορούσε να κάνει κάποια ρεαλιστική πρόβλεψη, ολοκληρώθηκε. Με αυτό εννοώ ότι, απ’ εδώ και στο εξής, η πορεία της χρηματιστηριακής αγοράς θα αρχίσει και πάλι να εξαρτάται κυρίως από την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Και ότι, οι απροσδιόριστοι παράγοντες, συνήθως πολιτικής φύσης και έμπνευσης, οι οποίοι μπορούσαν αιφνιδίως, με μία απόφαση -συνήθως πρόχειρη, λανθασμένη και επιβλαβή για τα ελληνικά συμφέροντα- να ανατρέψουν το σκηνικό, κυρίως στον τραπεζικό τομέα. Στο εξής, το κυριότερο ζήτημα το οποίο μπορεί να κριθεί μετά από πολιτικές παρεμβάσεις έχει να κάνει με τη διαμόρφωση των συγχωνεύσεων στον τραπεζικό κλάδο (τί θα γίνει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, οι μικρότερες μη συστημικές τράπεζες και ενδεχόμενα η Eurobank) και την πολιτική που θα ακολουθηθεί στη ρύθμιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (κάτι που θα στοιχίσει μερικά δισεκατομμύρια ακόμη στο τραπεζικό σύστημα).

Θα επανέλθει η οικονομία στην κανονικότητα; Και εάν ναι, πότε μπορεί να γίνει αυτό;

Πώς εννοούμε την “κανονικότητα”; Την κατάσταση προ του 2009, όταν η ελληνική οικονομία πετύχαινε ξέγνοιαστους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, τους οποίους βάσιζε σε ένα ανέμελο και σπάταλο κράτος ή στα δανεικά; Όχι, σε κάτι τέτοιο δε θα επανέλθουμε.

Θα μπορούσα και θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι, μετά τις 25 Ιουνίου, η οικονομία μας θα βρίσκεται σε “κανονικότητα”. Μία κανονικότητα που προσδιορίζεται από τη νέα πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε: “Σφιχτά” δημοσιονομικά μεγέθη, χαμηλό επίπεδο δημοσίων δαπανών και επενδύσεων, χαμηλότερη εσωτερική ζήτηση, αγώνας για αύξηση της εξωστρέφειας της οικονομίας και των επιχειρήσεων, μειωμένη κυκλοφορία του χρήματος, χαμηλότερη και αυστηρότερη τραπεζική χρηματοδότηση και ένα διεθνές περιβάλλον το οποίο θα γίνεται όλο και περισσότερο ασταθές, αφού η “απομόχλευση” των (δημογραφικά) γηρασμένων οικονομιών θα πάρει τουλάχιστον μία ακόμη δεκαετία για να ολοκληρωθεί. Και, όπως και εμείς βιώσαμε και στο πετσί μας, η διαδικασία μίας απομόχλευσης είναι κοινωνικά οδυνηρή και πολιτικά απρόβλεπτη.

Το αύριο είναι εδώ. Το βιώνουμε από σήμερα! Καθώς το “βαρίδι” που είχε το όνομα “τραπεζικός κλάδος - πτώχευση - ανακεφαλαιοποίηση” φεύγει από πάνω μας, ήδη ξεκινούμε τη νέα πορεία, μέσα στην καταστροφή που επέφερε στο Χρηματιστήριο, η κατάρρευση της οικονομίας και των τραπεζών.

Το αύριο δε θα είναι σα το χθες. Ας μη γελιόμαστε. Η επενδυτική αγορά θα κινείται μουδιασμένα. Θα είναι επιφυλακτική και θα φοβάται. Το “βαρίδι” των τραπεζών φεύγει από πάνω μας, αλλά δε θα είναι εύκολο να ξαναχτιστεί μία χρηματιστηριακή αγορά μέσα στα ερείπια του σήμερα.

Θα υπάρχει βελτίωση των μεγεθών; Ναι, είναι πιθανό, κατά τη διάρκεια των επομένων ετών, να υπάρχει βελτίωση των χρηματιστηριακών μεγεθών. Όμως, τίποτα δε θα θυμίζει το χτες.

Θα υπάρχει μειωμένο ρίσκο; Ναι, θα υπάρχει μειωμένο ρίσκο. Και αυτό για δύο λόγους. Αφ’ ενός μεν, η μεγάλη καταστροφή έχει ήδη συντελεστεί και έχει ήδη αποκαλυφθεί μπροστά μας και αφ’ ετέρου, είμαστε όλοι περισσότερο συντηρητικοί και μαθαίνουμε να φυλαγόμαστε καλύτερα.

Ο καταστροφικός κύκλος έκλεισε, ή καλύτερα, κλείνει στις 25 Ιουνίου. Το αύριο είναι ήδη εδώ. Όμως, δεν υπάρχει κάτι για να γιορτάσουμε. Υπάρχει μόνο η ζωή που συνεχίζεται. Και πολλή δουλειά να κάνουμε για να ξαναχτίσουμε όλα αυτά που γκρεμίστηκαν.  Και, έχοντας ξεπεράσει τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή καταστροφή στην ιστορία, κοιτάμε μπροστά.

 

α) η πορεία του Γενικού Δείκτη του Χρηματιστηρίου της Αθήνας: 1985 - σήμερα


β) η πορεία του Δείκτη Τραπεζών: 1994 - σήμερα


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text