Η ενδοκυβερνητική κρίση, αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα και αρχίζει να προβάλλει τα πραγματικά προβλήματα

Μία σειρά από δυσμενείς συγκυρίες επέδρασαν αρνητικά στην πορεία του Χρηματιστηρίου κατά τις προηγούμενες μέρες: το ναυάγιο της επένδυσης της Gazprom στη ΔΕΠΑ (και κυρίως τα “παρασκηνιακά” αίτια που ενδεχόμενα οδήγησαν στο ναυάγιο αυτό), το πρόβλημα με την πώληση της ΔΕΣΦΑ, η προβληματική πορεία της ανακεφαλαιοποίησης της Εθνικής Τράπεζας, ο υποβιβασμός της Χρηματιστηριακής αγοράς της Αθήνας από τον οίκο MSCI. Και από χθες, η ρήξη μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ, ή καλύτερα, τον τρόπο που πάρθηκε και εκτελέστηκε η απόφαση για το κλείσιμό της.

Όλες αυτές οι εξελίξεις, έδωσαν τη χαριστική βολή στο ψέμα του “success story” που τόσο ένθερμα, αλλά και μάταια, προσπάθησε να διαφημίσει ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του. Σε επίπεδο Γενικού Δείκτη του Χρηματιστηρίου, προκάλεσαν μία πτώση κατά 24,8% (από τις 17/5/2013, όταν ο Δείκτης είχε πετύχει το υψηλότερο σημείο από το 2011, στις 1.152,60 μονάδες).

Η χθεσινή πτώση του Γενικού Δείκτη (κλείσιμο στις 867,08 μονάδες) προκάλεσε την πτωτική διάσπαση του Κινητού Μέσου Όρου 200 ημερών του ΓΔ, κάτι που εξ’ ορισμού είναι μία αρκετά αρνητική εξέλιξη (πτωτική διάσπαση του ΚΜΟ 200 ημερών του ΓΔ, είχε να συμβεί από τις 31/3/2011). Η πτωτική αυτή διάσπαση, επαναφέρει στις συζητήσεις ιδιαίτερα αρνητικά σενάρια εξελίξεων για την ελληνική οικονομία, αλλά και για την πορεία της χώρας γενικότερα.

Η επαναφορά του παράγοντα της πολιτικής αβεβαιότητας στο προσκήνιο, περικόπτει σημαντικά από τις όποιες προοπτικές έδειχνε να έχει ο Γενικός Δείκτης κατά τους επόμενους μήνες. Είτε υπάρξει λύση στο πρόβλημα που έχει ανακύψει μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, είτε δεν υπάρξει, η κρίση η οποία δείχνει να έχει σαν αφορμφή τη διακοπή της λειτουργίας της ΕΡΤ, ανατρέπει τη σημερινή -εύθραυστη από τη στιγμή που δημιουργήθηκε- πολιτική ισορροπία και θέτει τη χώρα στην τροχιά του πολιτικού αδιεξόδου.

Αυτό που γνωρίζει βεβαίως η αγορά είναι ότι, το “αδιέξοδο”, στην ουσία δεν είναι πολιτικό. Και ότι ενδεχόμενα, η σημερινή “πολιτική σταθερότητα” απλά το υποκρύπτει, με την ελπίδα “μπας και προλάβει και διορθωθεί” κάτι στα επόμενα χρόνια. Όμως, το αδιέξοδο είναι απόλυτα οικονομικό. Και έχει να κάνει με την αδυναμία εξεύρεσης λύσης, όχι μόνο στο πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά στο πρόβλημα του μηχανισμού της Ευρωζώνης γενικότερα.

Αυτό που, σήμερα, όλοι έχουν κατανοήσει και που απλά φοβούνται να εκφράσουν είναι ότι, η πολιτική που ακολουθείται σήμερα στη χώρα μας (πολιτική που επιβάλλεται από την τρόικα), είναι λανθασμένη και αδιέξοδη. Και ότι το μόνο που πετυχαίνει είναι να αναπαράγει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, του αποπληθωρισμού και της διατήρησης της υπερχρέωσης.

Η ευκολία με την οποία τελικά διασπάστηκε το επίπεδο των 1.000 μονάδων και η άτακτη υποχώρηση ακόμη και κάτω από τις 900 μονάδες, μας δείχνει ότι κάτι πολύ σοβαρό θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα. Και ότι αυτό δεν είναι μόνον οι εκλογές. Αλλά θα είναι κυρίως η πολιτική ατζέντα που θα τις συνοδέψει. Και σήμερα, απαλλαγμένο από τον “ενθουσιασμό” του καινούργιο ή της ανατροπής που κυριάρχησε στις εκλογές του 2012, το πολιτικό σύστημα, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να δει την πραγματικότητα ξεκάθαρα. Και να την εκφράσει.

(Λόγοι υγείας, δε μου επέτρεψαν να σχολιάσω την επικαιρότητα κατά τις προηγούμενες μέρες)