Ευρωπαϊκή Ένωση: Επίδειξη αβουλίας, ατολμίας και αδυναμίας...

Μήπως βιαστήκαμε χθες να πανηγυρίσουμε για τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών; Υπήρξε τελικά κάποια εξέλιξη και κάποια λύση που να καθησυχάζει τις αγορές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη και ικανή να αντιμετωπίσει την κρίση στην οποία κατά τα φαινόμενα έχει εισέλθει; Υπήρξε κάποια πειστική απάντηση προς τους λαούς της Ευρώπης, ή προς τις αγορές που ενδεχόμενα ετοιμάζονται για ένα "νέο γύρο" επιθέσεων εναντίον των "ασθενέστερων κρίκων" ενός παθογενούς νομισματικού συστήματος;

Κατά την άποψή μας, οι αγορές ζητούσαν δύο πράγματα από τη χθεσινή Σύνοδο. Κατ' αρχάς μία δυναμική δήλωση παρέμβασης στις αγορές για την επίδειξη αλληλεγγύης και την έμπρακτη στήριξη ενός κράτους που βρέθηκε σε μία δύσκολη θέση, εξ' αιτίας δικών του λαθών, αλλά και εξ' αιτίας των ανισορροπιών που παράγει το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα.
Απέναντι στις προσδοκίες αυτές, οι 27 ηγέτες παρέταξαν μία ασαφή δήλωση για "πολιτική στήριξη", πολλές δηλώσεις "αυστηρότητας" για την "παρακολούθηση" των εξελίξεων στην ελληνική οικονομία και μία σαφέστατη αδυναμία να λάβουν μία ισχυρή απόφαση που να υποδηλώνει ομοθυμία, σύμπνοια και αποφασιστικότητα.

Ακόμη χειρότερα, η ασαφής δήλωση πολιτικής στήριξης της Ελλάδας, δεν δείχνει να εδράζεται σε φυσιολογικά -και αναμενόμενα- συναισθήματα αλληλεγγύης που θα πρέπει να έχει μία οικονομική ένωση κρατών για τα μέλη της, ή το κάθε κράτος ξεχωριστά για τους εταίρους του. Ή ακόμη και στη διάθεση προάσπισης κοινών συμφερόντων. Εάν κάποιος εξερευνήσει τους λόγους της σπουδής της κας Merkel και του κου Sarkozy για παρέμβαση στο ελληνικό πρόβλημα, θα διαπιστώσει ότι η κινητοποίηση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι μία ενδεχόμενη χρεωκοπία της Ελλάδας θα παρασύρει σε δεινά προβλήματα μία σειρά μεγάλων τραπεζών των χωρών τους, οι οποίες κατέχουν μεγάλη ποσότητα ελληνικών ομολόγων. 

Αντί μίας θριαμβευτικής "δήλωσης ισχύος", φοβούμαστε ότι η χθεσινή Σύνοδος αρχίζει να αποκαλύπτει τη "γύμνια" και τις σοβαρές αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και ότι σταδιακά θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται και να προβάλλονται ισχυρότερα τα στοιχεία που πραγματικά την χαρακτηρίζουν: ανομοιογένεια, ετεροκλητότητα, χαλαρή συνοχή και -κυρίως- σοβαρά κατ' ιδίαν οικονομικά προβλήματα. Το χειρότερο όμως είναι ότι, τα στοιχεία αυτά αποκαλύπτονται σε μία ιστορικά κρίσιμη φάση, όπου αρχίζει να συνειδητοποιείται ότι οι ευρωπαϊκές οικονομίες είναι "δεμένες" με ένα ανελαστικό και άδικο νομισματικό σύστημα, το οποίο πέρα από τα "προκρούστεια" χαρακτηριστικά του, δεν προβλέπει διαδικασίες ενεργειών σε περίπτωση κρίσης.

Πολύ φοβούμαστε ότι, κατά τις επόμενες μέρες, οι αγορές θα έλθουν να επισημάνουν τα προβλήματα αυτά και να "τιμωρήσουν" την αβουλία, την ατολμία και -κυρίως- την αδυναμία επίλυσής τους.