Αρχική | Άποψη | Η Άποψη των ΜΜΕ | Ο επίλογος της εποχής Ρέιγκαν - Θάτσερ ίσως γραφτεί με Τραμπ - Τζόνσον

Ο επίλογος της εποχής Ρέιγκαν - Θάτσερ ίσως γραφτεί με Τραμπ - Τζόνσον

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font
Ο επίλογος της εποχής Ρέιγκαν - Θάτσερ ίσως γραφτεί με Τραμπ - Τζόνσον

Από τον Μπέλλο Ηλία.   Κάποια στιγμή φάνηκε πως ο επίλογος αυτός θα γραφόταν στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, βάζοντας μια τελεία στην εποχή της ελεύθερης οικονομίας (laissez-faire economics). «Εχει εξαντληθεί η πεποίθηση ότι η ελεύθερη, πανίσχυρη αγορά έχει πάντα όλο το δίκιο με το μέρος της», είχε διακηρύξει ο Νικολά Σαρκοζί όταν ήταν πρόεδρος της Γαλλίας, την περίοδο της κρίσης. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο τότε υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Πέερ Στάινμπρουκ είχε προβλέψει ότι οι ΗΠΑ θα έχαναν το κύρος τους ως κυρίαρχη δύναμη στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Ακόμη και ο Αλαν Γκρίνσπαν, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και γνωστός ως ο «μαέστρος» του καπιταλισμού, είχε δηλώσει αιφνιδιασμένος από την κατάρρευση που είχε προκαλέσει η απελευθέρωση των αγορών, κάτι που υποστήριζε σε όλη τη σταδιοδρομία του. Λίγοι, όμως, θα υποψιάζονταν ότι η οικονομική τάξη πραγμάτων που οικοδόμησαν ο Ρέιγκαν και η Θάτσερ με βάση την απελευθέρωση των αγορών και την ελεύθερη οικονομία –και την οποία αποδέχθηκαν οι ακόμη πιο φιλελεύθεροι διάδοχοι τους Μπιλ Κλίντον και Τόνι Μπλερ– θα καταρριπτόταν από λαϊκιστές της δεξιάς παράταξης που έχει αναλάβει την εκπροσώπηση της οργισμένης μεσαίας τάξης. Αυτή η μεσαία τάξη βρίσκεται πια στο περιθώριο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που οραματίζονταν οι δύο ηγέτες προ μιας 40ετίας.

Την περασμένη εβδομάδα, η απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση στο πλαίσιο δημοψηφίσματος δεν προκλήθηκε από την αποστροφή τους για κάθε τι ευρωπαϊκό. Την απέχθεια αυτή είχε και η Θάτσερ, που θεωρούσε τις Βρυξέλλες μεγάλο βαρίδι το οποίο παρενέβαινε στις υποθέσεις της χώρας. Οι Βρυξέλλες ήταν ένα απλό υποκατάστατο στην παγκοσμιοποίηση την οποία υπερασπιζόταν με μεγάλο ενθουσιασμό η Μάργκαρετ Θάτσερ.

Η απόφαση των Βρετανών να προτιμήσουν το Brexit οφείλεται στην εντύπωση που μοιράζονται όλοι οι λευκοί εργάτες μιας προχωρημένης ηλικίας με ταπεινή μόρφωση ότι έχουν παρακαμφθεί από δυνάμεις που δεν μπορούν να ελέγξουν. Θεωρούν ότι τους έχει δοθεί μια θέση εργασίας με αβέβαιη προοπτική και χαμηλές αποδοχές, σε έναν κόσμο όπου ο τρόπος ζωής τους κλονίζεται από τη φθηνή εργασία που προσφέρουν Ασιάτες εργάτες σε μια μακρινή γωνιά του κόσμου, αλλά και από κύματα μεταναστών στη χώρα τους με διαφορετικό χρώμα δέρματος και διαφορετική θρησκεία.

Η ίδια σύγχυση έχει ενισχύσει πολιτικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη που κλίνουν προς τον φασισμό. Είναι ο θυμός που έχει οδηγήσει τον Ντόναλντ Τραμπ να είναι υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για το προεδρικό χρίσμα.

Εντούτοις, υπάρχουν εποικοδομητικές προσεγγίσεις για να δημιουργηθεί μια καλύτερη προοπτική στην παγκόσμια οικονομία. Κατ’ αρχάς θα μπορούσαν οι κυβερνήσεις να αξιοποιήσουν τα ιστορικά χαμηλά επιτόκια για να χρηματοδοτήσουν μεγάλα έργα υποδομής. Ετσι θα απασχολούνταν λεγεώνες εργατών και θα ενισχυόταν η ανάπτυξη. Ο Λόρενς Σάμερς, υπουργός Οικονομικών επί κυβέρνησης Κλίντον, είχε μιλήσει για «υπεύθυνο εθνικισμό» με γνώμονα τα συμφέροντα των εργατών της χώρας. Οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να επικεντρωθούν σε διεθνείς συμφωνίες, με στόχο τη βελτίωση των κριτηρίων για το περιβάλλον και την εργασία. Η πάταξη της φοροδιαφυγής με διεθνείς συμφωνίες είναι επίσης ένας τρόπος για τη βελτίωση του οικονομικού τοπίου στις χώρες τους. Δεν υπάρχουν, ωστόσο, αποδείξεις πως οι ηγέτες του κόσμου είναι αποφασισμένοι να ακολουθήσουν ένα τέτοιο μονοπάτι. Παρά τα επιχειρήματα για τη λήψη μέτρων στήριξης, η λιτότητα υπερισχύει σχεδόν σε όλη τη Δύση.

Πηγή: kathimerini.gr

19

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή

Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text