Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ, επτά χρόνια μνημόνια

Από τον ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΕΛΛΙ.   Υστερα από δύο χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, αλλά και μία επταετία στον γολγοθά των μνημονίων, θα ήλπιζε κανείς ότι η σκληρή εμπειρία θα μας είχε διδάξει πολλά. Πρωτίστως, ότι οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις και οι συνεχείς καθυστερήσεις αποβαίνουν τελικά εις βάρος μας. Η συμπεριφορά της κυβέρνησης δείχνει ότι, δυστυχώς, το πάθημα δεν έχει γίνει μάθημα. Στον βωμό της προβολής μιας εικόνας γενναιότητας, αντίστασης, και πατριωτικού φρονήματος κάποιων, ή και της καλόπιστης προσπάθειας άλλων να αποτρέψουν επώδυνες δράσεις, τελικά αυτό που καταφέρνουν είναι να διολισθαίνει η χώρα σε όλο και πιο άσχημη θέση. Η «δημιουργική ασάφεια» που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να μπορέσει να «περάσει», διά της τεθλασμένης και της συγχύσεως, τα δύσκολα μέτρα στην κοινωνία, έχει εξαντλήσει τα όριά της. Κάθε μέρα, εβδομάδα, μήνας και τελικά χρόνος που περνάει, δεν είναι υπέρ μας, αλλά εις βάρος μας.

Το πρόβλημα της «σκληρής διαπραγμάτευσης» δεν είναι τωρινό. Το έχουμε ζήσει από την αρχή του ελληνικού δράματος. Και οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά ανάλογους αγώνες έδιναν. Και, τελικά, τα αποτελέσματα που προέκυπταν ήταν κάθε φορά χειρότερα. Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει ότι ο πρώτος άνοιξε τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων, έστω και αν τελικά «κόλλησε», ούτε να αγνοήσει ότι ο δεύτερος σταθεροποίησε την οικονομία και στα τέλη του ’14 την έθεσε σε τροχιά ανάπτυξης.

Ολοι οι πρωθυπουργοί κωλυσιεργούσαν, ελπίζοντας στην αποφυγή των δύσκολων αποφάσεων. Ωστόσο, οι καθυστερήσεις οδήγησαν σε περισσότερα μέτρα και παρατεταμένη ύφεση. Με απλά λόγια, ο «τσαμπουκάς» ζημίωσε τη χώρα, με αποκορύφωμα φυσικά το παράλογο δημοψήφισμα του ’15 και τα capital controls.

Οταν κατά την εκκίνηση βρίσκεσαι σαφώς σε θέση αδυναμίας, και δεν έχεις «ισχυρά χαρτιά» έναντι του άλλου, αλλά μόνο την προοπτική επιδείνωσης της θέσης σου, νομοτελειακά ο χρόνος τρέχει εις βάρος σου, και οι όποιες καθυστερήσεις σε ζημιώνουν. Και αν δεν το έχεις αντιληφθεί εσύ, το γνωρίζει ο συνομιλητής σου.

Παρά τις κορώνες που ακούγονται και τις δήθεν ηρωικές μάχες που δίνονται, κυρίως για εσωτερική κατανάλωση, τελικά γίνονται εν πολλοίς αυτά που, καλώς ή κακώς, ήθελαν οι δανειστές, ενίοτε με κάποιες παραλλαγές.

Ο νυν πρωθυπουργός, με ακόμη πιο ηχηρό και τελικά παραπλανητικό τρόπο, δηλώνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσει ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα. Ουσιαστικά, το μόνο που πετυχαίνει είναι να παρατείνει την αβεβαιότητα και να βλάπτει τη χώρα.

Επιπροσθέτως, έχουμε τις πρόωρες εκλογές, που εμφανίζονται περιοδικά είτε ως «απειλή» κατά των δανειστών είτε ως κίνηση υπέρβασης της δύσκολης κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε. Και εδώ ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Ορθώς αναρωτιέται ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», «τι νόημα έχουν τώρα οι εκλογές;», σωστά εκτιμά πως ακόμη και η Ν.Δ. που τις ζητάει δεν τις εννοεί, και έχει δίκιο όταν λέει ότι «στη σκέψη μας δεν είναι (σ.σ.: ή πιο σωστά, δεν θα έπρεπε να είναι) οι εκλογές, αλλά η έξοδος από την κρίση».

Καλό θα ήταν, λοιπόν, να αφήσει τον διαστρεβλωτικό δήθεν πατριωτικό, αλλά στην ουσία επιβλαβή για τη χώρα «τσαμπουκά», να επιδείξει το αναγκαίο πολιτικό θάρρος και να κάνει τις δύσκολες κινήσεις, γιατί όσο το παρατείνει κάνει κακό στη χώρα και στον λαό που υποτίθεται ότι υπηρετεί.

Ο πρωθυπουργός περιέγραψε την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ως «ανοησία ή πραγματική προδοσία». Αν δεν πάρει γρήγορα τις δύσκολες αποφάσεις, θα οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα και θα επαναφέρει στο προσκήνιο το Grexit. Κινδυνεύει έτσι να αποδειχθεί –σύμφωνα με τη δική του, υπερβολική περιγραφή– «ανόητος ή προδότης».

Πηγή : kathimerini.gr

20