Ενα εφιαλτικό σενάριο για την Ευρώπη

Από τον ΔΙΟΝΥΣΗ ΓΟΥΣΕΤΗ.    Το περασμένο καλοκαίρι, μετά το Brexit αλλά πριν από τις αμερικανικές εκλογές, ο άνθρωπος των γραμμάτων αλλά και της αγοράς Tobias Stone δημοσίευσε ένα σενάριο εξελίξεων. Τότε το απέρριψα ως υπερβολικό. Τώρα το βλέπω ως μια όχι αδύνατη αλυσίδα γεγονότων και το παραθέτω συνοπτικά: «Το Brexit στη Βρετανία δημιουργεί προηγούμενο στην Ιταλία ή και τη Γαλλία για ανάλογα δημοψηφίσματα. Τις γαλλικές προεδρικές εκλογές τις κερδίζει η Λεπέν. Η Ε.Ε., η οποία παρ’ όλα τα λάθη της, απέτρεψε τον πόλεμο στην Ευρώπη για διάστημα μεγαλύτερο παρά ποτέ, είναι πρακτικά διαιρεμένη. Οι κυρώσεις της Ε.Ε. απέναντι στη Ρωσία, που χτύπησαν σοβαρά την οικονομία της και απέτρεψαν χειρότερες επιθέσεις στην Ουκρανία, αποτελούν παρελθόν. Ο Τραμπ κερδίζει τις εκλογές. Ο Τραμπ είναι απομονωτιστής και αποδυναμώνει το ΝΑΤΟ. Οπως έχει δηλώσει, δεν τιμά “αυτομάτως” τις υποχρεώσεις των ΗΠΑ απέναντι στο ΝΑΤΟ, διότι πρέπει να πληρώσουν και οι άλλοι εταίροι.

»Ο Πούτιν αντιμετωπίζει μια διαρκή οικονομική και κοινωνική κρίση στη Ρωσία. Χρειάζεται επειγόντως έναν εξωτερικό αντιπερισπασμό για να συσπειρώσει τη ρωσική κοινωνία. Χρηματοδοτεί ακροδεξιές αντι-ευρωπαϊκές οργανώσεις στη Λετονία. Δημιουργούνται έτσι συνθήκες για ξεσήκωμα της ρωσικής μειονότητας στο ανατολικό τμήμα της χώρας, που αποτελεί το σύνορο της Ε.Ε. με τη Ρωσία. Βρίσκει την Ε.Ε. διχασμένη και το ΝΑΤΟ αποδυναμωμένο και γι’ αυτό του είναι εύκολο να στείλει δυνάμεις “για την ασφάλεια και για τη διατήρηση της ειρήνης” και καμιόνια με “ανθρωπιστική βοήθεια”. Το ίδιο έκανε τόσο στη Γεωργία όσο και στην Ουκρανία. Μεθοδεύει την προσάρτηση της ανατολικής Λετονίας, όπως έκανε και με την ανατολική Ουκρανία. Ας σημειωθεί ότι η αναλογία ρωσικού πληθυσμού στην ανατολική Λετονία είναι η ίδια με αυτήν της Κριμαίας.

»Αυτή η χιτλερικής εμπνεύσεως προσάρτηση περιοχών με ομογενείς πληθυσμούς βρίσκει μιαν Ευρώπη διαιρεμένη, με τις κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Σλοβακίας και πιθανόν και άλλες, να είναι κατά της ακεραιότητας της Ε.Ε. Μερικές υποστηρίζουν τη Ρωσία και –με χρηματοδότηση του Πούτιν– καταψηφίζουν είτε στρατιωτικά μέτρα είτε κυρώσεις. Το ΝΑΤΟ δεν αντιδρά: ο Τραμπ δεν επιθυμεί ανάμειξη των ΗΠΑ. Η Ρωσία, μη βρίσκοντας αντίσταση, προχωράει βαθύτερα στη Λετονία και μετά στην ανατολική Εσθονία και στη Λιθουανία. Οι Βαλτικές χώρες αναγκάζονται να κηρύξουν πόλεμο στη Ρωσία και αρχίζουν να ανταποδίδουν τις εχθροπραξίες. Η μισή Ευρώπη στέκεται στο πλευρό τους, κάποιες χώρες παραμένουν ουδέτερες και κάποιες άλλες συμμαχούν με τους Ρώσους».

Και ο Tobias Stone ρωτάει: «Τι θα κάνει ο Ερντογάν, που και αυτός αντιμετωπίζει στην Τουρκία τα ίδια με τον Πούτιν εσωτερικά προβλήματα; Πώς θα αντιδράσει το ισλαμικό ISIS σε έναν ευρωπαϊκό πόλεμο; Ποιος θα χρησιμοποιήσει πρώτος πυρηνικά όπλα;». Εγώ με τη σειρά μου ρωτάω: Εχουμε αίσθηση των κινδύνων όταν διαπραγματευόμαστε και συγχρόνως περιπαίζουμε και βρίζουμε τους εταίρους μας; Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον εφιάλτη χωρίς αυτούς;

Πηγή :kathimerini.gr

20