Αρχική | Άποψη | Η Άποψη των ΜΜΕ | Η φθίνουσα πορεία της Δικαιοσύνης

Η φθίνουσα πορεία της Δικαιοσύνης

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font
Η φθίνουσα πορεία της Δικαιοσύνης

Από τον Δημήτρη Παξινό.   Η ​​υπόθεση Σώρρα ήταν χαρακτηριστική περίπτωση του τρόπου λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Επί δέκα χρόνια βοούσε το πανελλήνιο ότι πρόκειται για έναν κλασικό απατεώνα ολκής, που απένταρος διαφήμιζε το ομόλογο των 600 δισ. που πρόσφερε στην ελληνική κυβέρνηση και αυτή το αρνείτο. Πολλοί αφελείς τον συνόδευαν, ως νέο Μεσσία, ανά την Ελλάδα.

Η Δικαιοσύνη όμως αγνοούσε και υπήρχε απόφαση ποινικού δικαστηρίου που εμμέσως τον δικαίωνε για το ομόλογό του. Ετσι τον άφησε ελεύθερο να αλωνίζει και να διατρανώνει την πίστη του στα ελληνικά ιδεώδη και την αρχαία θρησκεία. Και ξαφνικά εγένετο φως και με συνοπτικές διαδικασίες, ανακάλυψε τον Σώρρα, επικίνδυνο εγκληματία και τον φόρτωσε με τον μισό ποινικό κώδικα. Επρόκειτο για μία ακόμη μεγάλη επιτυχία της ελληνικής Δικαιοσύνης, όπως παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ, τα οποία βρήκαν θέμα για να παίζουν μέρα και νύχτα. Δέκα χρόνια για να πάρει μπρος. Κι όταν πήρε κατηφόρισε με μεγάλη ταχύτητα, τόση που παραμονή Χριστουγέννων συνεδρίασε ο Αρειος Πάγος για να επικυρώσει εφετειακή απόφαση.

Ο κόσμος παρακολουθεί ενεός. Γιατί άργησε τόσα χρόνια η Δικαιοσύνη, ενώ επρόκειτο για κραυγαλέα περίπτωση και συνάμα αυταπόδεικτη του μεγέθους της. Προφανώς από αδιαφορία για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Και δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια.

Από τη στιγμή που η εκτελεστική εξουσία εγκλωβίζει τη δικαστική στα δικά της τερτίπια κι αυτή προσφέρεται να υπηρετήσει πιστά την όποια κυβέρνηση, δεν υπάρχει σωτηρία.

Χάνεται η εμπιστοσύνη στον θεσμό της Δικαιοσύνης, όπως απέδειξε και πρόσφατη έρευνα. Κι αν συμβαίνει αυτό μ’ αυτόν τον ιερό θεσμό, τότε κλονίζεται, καταρρέει η εμπιστοσύνη στην πολιτεία συλλήβδην και επικινδύνως για την υπόσταση της δημοκρατίας. Δεν τα βλέπει αυτά η πλειοψηφία των δικαστών; Τα βλέπει, αλλά σιωπά. Γιατί αν αντιδράσει, θα βρεθεί κατηγορούμενη για «αντιθεσμική» ενέργεια, με βέβαιο το αποτέλεσμα από την πλειοψηφία και τον πέλεκυ της τιμωρίας στην κεφαλή της.

Δυστυχώς, αυτή είναι η φθίνουσα πορεία και της Δικαιοσύνης στον τόπο μας, που σε σύγκριση με τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και Αμερικής υστερεί σημαντικά σε ανεξαρτησία, γενναιότητα, παράδοση. Γι’ αυτό δεν διστάζουν να ελέγχουν υποψήφιους προέδρους και πρωθυπουργούς και να διατάσσουν προκαταρκτική έρευνα εις βάρος τους, παραμονή εκλογών.

Και ναι μεν υπάρχει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, αλλά ελάχιστα έχει εφαρμοστεί, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις παρηκμασμένων πλήρως υπουργών. Κι αυτό πλέον γίνεται για λόγους εντυπώσεων και χρησιμοθηρίας προεκλογικής. Οπως συμβαίνει συχνά σ’ αυτή τη χώρα.

Οι υποθέσεις λιμνάζουν όταν πρόκειται για επώνυμους, μέχρις ότου παραγραφούν. Τα πλημμελήματα, ούτως ή άλλως παραγράφονται κι αντί να σημάνει συναγερμό στη Δικαιοσύνη, ασχολούνται με αλλότριες εργασίες, πιο σπουδαιοφανείς και πιο κρίσιμες για τη σταδιοδρομία τους, μετά τη λήξη της θητείας τους.

Ετσι όμως δεν προχωράμε, οπισθοδρομούμε επικίνδυνα, κι όταν δεν λειτουργεί ο θεσμός της Δικαιοσύνης, δεν λειτουργεί και αποδομείται η κοινωνία και συχνά μετατρέπεται σε ζούγκλα. Οταν, δε, βρεθεί υπουργός Δικαιοσύνης κάποιος θεωρητικός με ιδεοληψίες και εμμονές, διαταράσσει ακόμη περισσότερο την κοινωνική ευνομία. Σε αντίθεση με τον σημερινό υπουργό κ. Κοντονή που γνώστης της πραγματικότητας κινείται με σοβαρότητα, αποφεύγοντας τα χονδροειδή λάθη.

Οι καταγγελίες της κ. Ελένης Ράικου, μέχρι πρότινος εισαγγελέως της Διαφθοράς, είναι επίσης καθοριστικές και αν δεν υπεισέλθουν άλλοι παράγοντες και αφεθεί η Δικαιοσύνη ελεύθερη θα μπορούσε να βγει ένα θετικό συμπέρασμα για τη λειτουργία της. Μέχρι τώρα δυσλειτουργεί η Δικαιοσύνη και τον πρώτο λόγο έχουν οι ίδιοι οι δικαστικοί λειτουργοί. Αυτή δεν είναι Δικαιοσύνη που ενεργεί στα τυφλά. Τυφλή λέγεται για να μη διακρίνει τον αδύναμο από τον ισχυρό και όχι να μη διακρίνει το δίκαιο από το άδικο.

Ο καθένας μπορεί να έχει αυταπάτες, όχι όμως οι δικαστικοί λειτουργοί που διαθέτουν ή θα ’πρεπε να διαθέτουν υψηλό φρόνημα, περίσσιο θάρρος να αντιμετωπίσουν την κρισιμότητα των καιρών και να ορθώσουν το ανάστημά τους, πελώριο όπως ταιριάζει και όχι νάνοι της μικροπολιτικής και της μικροφιλοδοξίας τους. Ενα φύσημα ίσως χρειάζεται για να καταρρεύσει το διεφθαρμένο σύστημα που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Θα βρεθούν κάποιοι να το δώσουν; Ετσι ώστε οι νέες γενιές να αναθαρρήσουν, να ελπίσουν, να εμπιστευθούν.

 

Πηγή: kathimerini.gr

23

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή

Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text