Αρχική | Διάφορα | Τεύχη 2018-2023 (Νο 199 έως Νο 253) | Χ&Α - 203 | Ζητούνται νέα “εργαλεία” νομισματικής πολιτικής!

Ζητούνται νέα “εργαλεία” νομισματικής πολιτικής!

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Έχοντας, επί σειρά ετών παραμείνει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, η απόδοση του 10ετούς αμερικανικού ομολόγου (δείτε εδώ), στις 14 Μαΐου 2018, πέρασε το “ψυχολογικό όριο” του 3,00%, για πρώτη φορά μετά το 2013. Πολλοί πίστεψαν ότι, ήρθε η εποχή για να επιστρέψει στα προηγούμενα υψηλά επίπεδα του παρελθόντος. Η εντύπωση αυτή ενισχύθηκε και από την πολιτική που ακολούθησε η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, η οποία αφ’ ενός μεν διέκοψε το πρόγραμμα “νομισματικής χαλάρωσης” που επί χρόνια ακολούθησε, αλλά παράλληλα δήλωσε ότι θα επιστρέψει σε ένα “επιθετικό πρόγραμμα” αύξησης των επιτοκίων, με τέσσερις προγραμματισμένες αυξήσεις κατά το 2018, οι οποίες θα επαναλαμβάνονταν και κατά την περίοδο 2019-2020.

 

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, η απόδοση του αμερικανικού 10ετούς, το Νοέμβριο του 2018 έφθασε στο 3,24%, ενώ πολλοί ανέμεναν ότι η ανοδική πορεία θα συνεχιστεί προς το 4,00% και ίσως και προς το 5,00%.

 

Η εξέλιξη αυτή αναστάτωσε τις χρηματιστηριακές αγορές, ενώ η άνοδος των επιτοκίων που αποφασίστηκε στη συνεδρίασης της FED στις 19 Δεκεμβρίου, προκάλεσε κύματα πανικού σε όλο το κόσμο και κατάρρευση των χρηματιστηριακών δεικτών.

Από το σημείο εκείνο, η αγορά αντέδρασε από μόνη της, ενάντια στη λογική της FED, οδηγώντας σε πτώση τις αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων και σε αντιστροφή στην καμπύλη των επιτοκίων, μία κατάσταση όπου τα μακροχρόνια ομόλογα έχουν μικρότερη απόδοση από τα βραχυχρόνια. Με βάση την κίνηση αυτή, η ίδια η αγορά έστειλε το μήνυμα ότι δε νοιώθει να υφίσταται απειλή για πληθωριστικές πιέσεις, τόσο στην αμερικανική, όσο και τη διεθνή οικονομία. Η FED πήρε το μήνυμα των αγορών και απέσυρε την πρόθεσή της για συνέχιση του προγράμματος των επιθετικών αυξήσεων κατά το υπόλοιπο του έτους, αναφέροντας ότι, “θα κάνει υπομονή” αναμένοντας τις εξελίξεις κατά τους επόμενους μήνες.

Όταν στο μέλλον εξετάζουμε τις νομισματικές εξελίξεις της παρούσας περιόδου, θα εξακολουθούμε να μην μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα, για ποιούς λόγους, η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, κατά το 2018, θεώρησε ότι θα έπρεπε να επιστρέψει στα παλιά εργαλεία νομισματικής πολιτικής αυξάνοντας -προληπτικά- τα αμερικανικά επιτόκια τη στιγμή που δεν υπήρχε κάτι που να δείχνει ότι υπάρχει ενδεχόμενο αναζωπύρωσης των -ξεχασμένων επί αρκετά έτη- πληθωριστικών πιέσεων στην οικονομία των ΗΠΑ.

Η εμπειρία των πολιτικών της “νομισματικής χαλάρωσης”, οι οποίες απέτυχαν να αυξήσουν τον πληθωρισμό προς τα επιθυμητά -από τις κεντρικές τράπεζες- επίπεδα, οι οποίες όμως πέτυχαν -ή νομίζουμε ότι πέτυχαν- να αποτρέψουν την εκδήλωση κάποιας σοβαρής ύφεσης και όλα τα καινούργια πράγματα που συμβαίνουν σε ένα κόσμο ο οποίος, όλο και περισσότερο, δείχνει ότι διαφέρει από τον κόσμο που συνηθίσαμε να βλέπουμε και να αναλύουμε μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες, σταδιακά θα οδηγήσει αυτούς που σήμερα έχουν εκλεγεί ή που έχουν οριστεί να λαμβάνουν τις αποφάσεις σε νομισματικά ζητήματα, να αντιληφθούν ότι οι οικονομίες δε χρειάζονται πειραματισμούς με τα επιτόκια, αλλά νέα εργαλεία νομισματικής πολιτικής. Τα οποία θα πρέπει να βρεθούν γρήγορα!

Δείτε σχετικό σχόλιό μας στο τεύχος 202.

 



Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text