Ελπίδα και διάθεση για ανατρεπτικές αλλαγές στη χώρα

Μία έντονη ελπίδα και διάθεση αλλαγής διακρίνεται στη χώρα! Παρά το ψυχολογικά βεβαρημένο περιβάλλον, αυτό, σταδιακά, γίνεται εμφανές σε κάθε τομέα και κάθε επίπεδο της οικονομικής, της κοινωνικής και της πολιτικής μας ζωής. Και είναι κάτι, που σ' αυτή τη δύσκολη φάση, τόσο η οικονομία, όσο κυρίως η κοινωνία, το έχουν ανάγκη.

Χθες, παρακολουθώντας τη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ (Σύνδεσμός Βιομηχανιών και Επιχειρήσεων), το διαπίστωσα για μία ακόμη φορά. Ήταν η 19η χρονιά που παρακολουθώ αυτή την τόσο σημαντική (ίσως την πιο σημαντική της χρονιάς) εκδήλωση. Λίγες ήταν οι ενδιαφέρουσες και οι ουσιώδεις. Πιστεύω όμως ότι η χθεσινή, ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες όλων αυτών των ετών.

Το κλίμα δεν ήταν βεβαίως πανηγυρικό. Δεν ήταν όμως και απαισιόδοξο. Ήταν συγκρατημένο. Οι ακροατές (επιχειρηματίες στην πλειοψηφία τους) φαίνονταν να είναι προβληματισμένοι, σκεπτικοί και ήρεμα ήσυχοι.

Η ομιλία του Πρωθυπουργού ήταν "ζωντανή". Πραγματική και όχι "ξύλινη" και "τετριμμένη" όπως στα προηγούμενα χρόνια. Ήταν ομιλία ενός ανθρώπου που είχε μόλις βιώσει μία μεγάλη περιπέτεια και ο οποίος ήθελε, να μας πει την εμπειρία του και να μας μεταδώσει ένα μήνυμα.

"Κράτος, επιχειρήσεις, εργαζόμενοι, συνδικαλιστικές οργανώσεις, κοινωνικοί φορείς, ας αντιληφθούμε ότι έχουμε σήμερα μια τεράστια ευκαιρία να αφήσουμε πίσω την Ελλάδα του χθες. Απαιτείται συνεργασία μεταξύ μας και αλληλοβοήθεια, ώστε να ξεπεράσουμε ακόμα και τους εαυτούς μας. Να αφήσουμε πίσω την Ελλάδα του παρασιτισμού, της υπανάπτυξης, των μειωμένων ικανοτήτων και της κοινωνικής αδικίας", ανέφερε με ένταση ο Πρωθυπουργός. Και το ύφος του, αλλά και η χροιά της φωνής του, φανέρωναν ότι το πιστεύει και το εννοεί.

Και νομίζω πως, αν δεν ενέπνευσε το ακροατήριό του, ο κ. Παπανδρέου, τουλάχιστον έδωσε μία ελπίδα. Και παράλληλα, προσδιόρισε τις συντεταγμένες για το τί θα πρέπει να περιμένουμε να κάνει η Κυβέρνησή του, ως αντιστάθμισμα των θυσιών στις οποίες υποβάλλει την κοινωνία και την οικονομία.
Ο κ. Παπανδρέου, έδωσε μία υπόσχεση. Ή τουλάχιστον, έτσι το εξέλαβαν όσοι τον άκουσαν και έτσι το εκλαμβάνει καθημερινά η ελληνική κοινωνία. Και στη βάση αυτής της υπόσχεσης θα κριθεί. Και από λαό, αλλά και από την ιστορία.

Ο Υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου που έλαβε το λόγο στη συνέχεια, ανέλυσε -χωρίς τη χρήση κειμένου- την οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και την προσωπική του εμπειρία, όλων αυτών των μηνών. Μία εμπειρία που σίγουρα δεν ήταν ευχάριστη. Όμως, και αυτός πέρασε το μήνυμα ότι, υπάρχει ελπίδα και ότι, η Ελλάδα μπορεί να ξεπεράσει την κρίση και μπορεί να δημιουργήσει καλύτερες δομές λειτουργίας της οικονομίας.

Ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος, έλαβε το λόγο τελευταίος. Και, προς έκπληξη των περισσοτέρων, που κάθε χρονιά είχαμε συνηθίσει να ακούμε -μονότονα- τα ίδια παράπονα και αιτήματα, υπήρξε απροσδόκητα "καυστικός", πολιτικός και κυρίως, συγκεκριμένος.

"Πιστεύω και στη θέλησή μας και στις δυνατότητές μας.  Ελπίδα υπάρχει –με τρεις κρίσιμες όσο και στοιχειώδεις προϋποθέσεις:  την κατάλυση του πελατειακού Κράτους, την υλοποίηση ριζικών θεσμικών αλλαγών και τη θεμελίωση νέων συνθηκών ανάπτυξης.  Προϋποθέσεις που συνεπάγονται βαθιές ανατροπές –στη νοοτροπία, στο ήθος, στις αξίες μας" ανέφερε μεταξύ των άλλων ο κ. Δασκαλόπουλος.


Ήταν από τις αισιόδοξες εκδηλώσεις στις οποίες παραβρέθηκα τους τελευταίους μήνες. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην "καρδιά" της κρίσης. Και ήταν από τις λίγες φορές που φεύγοντας από το Μέγαρο Μουσικής, πίστευα σ' αυτά που είχα ακούσει.

Θα συμφωνήσω με αυτό που επί μήνες τώρα υποστηρίζουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Ισπανίας και της Πορτογαλίας (και που το επαναλαμβάνουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν): Η Ελλάδα και οι χώρες τους δεν έχουν κοινά στοιχεία. Είναι αλήθεια. Η κατάσταση λειτουργίας του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα είναι τόσο "τραγικά κακή" (και βεβαίως ο δημόσιος τομέας παρασύρει στον ...βυθό και τον ιδιωτικό), ώστε έστω και μερικές από τις αλλαγές που υπόσχεται ο κ. Παπανδρέου να υλοποιηθούν, το κόστος της λειτουργίας του Κράτους θα μειωθεί, αλλά και η ιδιωτική οικονομία θα κατορθώσει να ανασυγκροτηθεί και να γίνει αυτόνομα ανταγωνιστική.

Ας κρατήσουμε αυτή τη νότα αισιοδοξίας και την ελπίδα. Μετά την απομάκρυνση του άγχους της ενδεχόμενης "στάσης πληρωμών" που τόσο μας ταλαιπώρησε τους τελευταίους έξι μήνες, ξεκινάει η πραγματικά κρίσιμη περίοδος. Η περίοδος της εξοικονόμησης πόρων, του αγώνα και των ανατρεπτικών αλλαγών. Κανείς δεν έχει ψευδαισθήσεις ότι η περίοδος αυτή θα είναι και δύσκολη, αλλά και μακρά. Αλλά, τουλάχιστον ας δημιουργήσει κάτι καλό.

Η ελπίδα αλλαγής, αυτή τη φορά, δε θα πρέπει να διαψευσθεί.

Δείτε σε video την ομιλία του Πρωθυπουργού