Οι Έλληνες έχουμε μία περίεργη σχέση με τα ακίνητα. Συχνά, έχουμε περίεργη σχέση και με τι λογική...
Είναι αδιανόητα όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα και που προκλήθηκαν από την -πραγματικά ατυχή στον χειρισμό- δήλωση του κ. Servaas Deroose, αναφορικά με την ανάγκη εξεύρεσης εσόδων (αποφεύγω να χρησιμοποιήσω κάποια από τις λέξεις “πώληση”, “αξιοποίηση”, “μίσθωση” κλπ): Η Κυβέρνηση κατηγορήθηκε για “εθνική μειοδοσία”, από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία όμως επαίρεται για το ότι τελικά η Κυβέρνηση χρησιμοποίησε την ιδέα που αυτή είχε πρώτη εκφράσει από τον Ιούλιο! Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης ομιλούν για “ξεπούλημα”. Ο κ. Καρατζαφέρης απορρίπτει πλέον το Μνημόνιο και ζητά εκλογές, με την ελπίδα ότι θα πάρει και αυτός ένα κομματάκι από την Κυβέρνηση για να μπορεί και αυτός να διαπραγματεύεται με την “τρόικα”. Ο Πρωθυπουργός, μέσα σε μία αψυχολόγητη -έως και “πονηρή” κίνησή του, αναγγέλει συνταγματική τροποποίηση για την απαγόρευση πώλησης κρατικής γης!

Έχουμε παρανοήσει εντελώς; Μετά από ένα χρόνο που αλωνίζει σ’ αυτή τη χώρα το Δ.Ν.Τ., ακόμη δεν έχουμε καταλάβει την τραγικότητα της κατάστασης της χώρας μας; Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει ότι χρωστάμε παντού και ότι δεν έχουμε να πληρώσουμε; Και το ότι εάν εξακολουθούμε -ως χώρα- να επιπλέουμε σήμερα, οφείλεται αποκλειστικά στο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δε θα ήθελε με τίποτα να δει μία χώρα της Ευρωζώνης να βυθίζεται στον πάτο της χρεοκοπίας;

Μόλις πριν από λίγες μέρες, έβλεπα σε μία τηλεοπτική εκπομπή, έναν υπουργό να υπόσχεται ότι θα κάνει ότι είναι δυνατό ώστε να μειωθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που προκαλούν μία δεκαπεντάμηνη καθυστέρηση σε όσους επενδυτές εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κυρίως Ρώσους και άλλους ανατολικοευρωπαίους που αφειδώς σκορπούν τα λεφτά τους σε φανταχτερές και πανάκριβες αγορές) επιθυμούν να αγοράσουν οικόπεδα στην Ελλάδα. Και αυτούς που διώχνει η -βλακώδης- ελληνική γραφειοκρατία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, τους υποδέχονται με ανοικτές αγκάλες η Τουρκία, η Ισπανία και άλλες μεσογειακές χώρες και τους πουλούν οικόπεδα για χρυσάφι!

Από την άλλη πλευρά, εμείς “τρώμε” εθνική υπερηφάνεια, τρώμε από τα δανεικά και στο τέλος τρωγόμαστε μεταξύ μας!

Κανείς δε στεναχωρέθηκε από το γεγονός ότι αυτό το απίστευτο ποσό των 50 δισεκ. ευρώ, τα οποία καλούμαστε να βρούμε, μέσα σε 5 χρόνια, έστω πουλώντας και μερικά “ασημικά”, είναι αρκετά μικρότερο από το ποσό που σπαταλήσαμε μόλις σε δύο χρόνια από δανεικά (ο δημόσιος δανεισμός μεταξύ της 31-12-2007 και 31-12-2009 αυξήθηκε κατά 58,8 δισ. ευρώ!). Και ούτε που υπήρξε κάποια ευαισθησία από τα πατριωτικά κόμματα (στο σύνολό τους) της Βουλής, σε όλα τα απίστευτα σκάνδαλα που (δήθεν) εξετάζονται ή που βγαίνουν στη δημοσιότητα καθημερινά!

Επίσης, κανείς δε στεναχωρέθηκε από το γεγονός ότι, με την κάθε δόση που παίρνουμε από τους δανειστές μας (δόση που για να πάρουμε, αναγκαζόμαστε να παρακαλάμε και να ξεφτιλιζόμαστε), υποθηκεύουμε κρατική περιουσία αντίστοιχης αξίας, ενώ αποσύρουμε από την αγορά μη εγγυημένα κρατικά ομόλογα! Ότι δηλαδή, εάν δε μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε αυτά τα χρέη μας προς την “τρόικα”, τελικά πέρα από την αξιοπρέπεια που ήδη έχουμε χάσει, θα μας πάρουν -κοψοχρονιά- και τα “ασημικά” για τα οποία τόση φασαρία γίνεται σήμερα!

Όλους τους ενδιαφέρει τάχα, να μην πουλήσουμε ούτε σπιθαμή κρατικής γής! Λες και δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι (χωρίς αυτό να αποτελεί σχήμα λόγου) για την καταχρέωση της χώρας και τον ξεφτελισμό που σήμερα υφίσταται από τον κάθε υπάλληλο που ακούει στο όνομα Thomsen ή Deroose.

Μα, για να μην πουλάμε “ασημικά” κύριοι, πρέπει ΕΣΕΙΣ, να φτιάξετε μία χώρα ισχυρή, η οποία να είναι πραγματικά περίφανη και ανεξάρτητη. Πρέπει ΕΣΕΙΣ να νοιασθείτε για τη χώρα σας και όχι για τον εαυτό σας ή την επανεκλογή σας.

Αλλά ας δούμε και την ουσία του θέματος, επειδή τελικά η ανοησία περισσεύει σ’ αυτή τη χώρα.

Πριν από ένα περίπου χρόνο, είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο “Ευχαρίστως να πουλούσαμε μερικά από τα νησιά μας!”. Το άρθρο αυτό κατέληξε να είναι ένα από τα πιο δημοφιλή στην ιστορία του site. Αναδημοσιεύθηκε σε πολλά άλλα sites και τελικά κατέληξε να μου δημιουργήσει προβλήματα. Κάποιοι θεώρησαν ότι θίγω την εθνική μας αξιοπρέπεια και το σχολίασαν όχι απλά αρνητικά, αλλά και με απρέπεια. Μάλιστα, ορισμένοι έφθασαν στο σημείο να βρουν το τηλέφωνό μου και να με καλούν, να με βρίζουν και να με απειλούν!

Η ανοησία όμως, δυστυχώς, περισσεύει σ’ αυτό τον τόπο. Απεναντίας, εκλείπει το μυαλό, η σύγχρονη και η αποδοτική σκέψη. Αυτές τις μέρες, το ζούμε και πάλι!

Και όμως, είμαι βέβαιος ότι, εάν πουλούσαμε -ή ακόμη και εάν χαρίζαμε- μερικά ξερονήσια γύρω από το Αγαθονήσι, σε Ρώσους, Γερμανούς, Αμερικανούς, ή ακόμη και σε Κινέζους μεγιστάνες, αφ’ ενός μεν δε θα χρειάζονταν να δαπανούμε εκατομμύρια ευρώ για να υπερασπίσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία ή για να αποδεικνύουμε ότι τα νησιά αυτά είναι ελληνικά και αφ’ ετέρου, θα γίνονταν μεγάλες επενδύσεις, ο κόσμος σ’ αυτή την ακριτική περιοχή θα έβρισκε δουλειά και αυτή η έρμη η χώρα θα εισέπραττε χρήματα από φόρους. Και απ' ότι έχει δημοσιευθεί αυτές τις μέρες, το Ελληνικό Δημόσιο, έχει στην πλήρη κυριότητά του 598 νησιά!

Σάμπως ο Γερμανός ή ο Ρώσος που αγοράζει ένα κομμάτι γη στην Κρήτη ή στη Χαλκιδική, θα το “πακετάρει” και θα το πάρει ποτέ πίσω στην πατρίδα του; Ή τελικά θα είναι αναγκασμένος να έρχεται εδώ κάθε καλοκαίρι και να ξοδεύει εδώ τα ωραία του λεφτά που κερδίζει το χειμώνα στη χώρα του; Σάμπως, εάν ένας Γερμανός ή Ρώσος αποκτήσουν την κυριότητα σε ένα οικόπεδο, ή έστω και σε μία μεγαλύτερη έκταση, παύει επ’ αυτής να ισχύει η εθνική κυριαρχία ή παύουν να έχουν ισχύ -επ’ αυτής- οι ελληνικοί νόμοι;

Από την άλλη πλευρά, γιατί ενώ ένας ιδιώτης καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες και πληρώνει απίστευτες προμήθειες σε μεσίτες για να πουλήσει σε κάποιους ξένους ένα οικόπεδο στην Κρήτη, ο ίδιος ξιφουλκεί εναντίον κάποιου που προτείνει να πουληθούν σε ξένους κρατικά κτήματα;

Όμως, για ποιά κρατική περιουσία μιλάμε; Εδώ, στο χάλι που μας έχουν φέρει οι ίδιοι πολιτικοί που σήμερα παριστάνουν τους “υπερασπιστές των πατρίων εδαφών”, δε γνωρίζουμε καν ποιά είναι αυτή η κρατική περιουσία! Έτσι, ώστε αυτή να παραμένει όχι μόνον ανεκμετάλλευτη, αλλά και αφύλακτη, βορά στους καταπατητές της...

Έλεος πια! Εάν όλα αυτά που γίνονται σήμερα γύρω μας δεν είναι υποκρισία, τότε είναι τουλάχιστον ανοησία!