Αρχική | Άποψη | Άποψη (Γιάννης Σιάτρας) | Σε πρακτικό επίπεδο: Τί σημαίνουν οι αποφάσεις της Συνόδου του Eurogroup;

Σε πρακτικό επίπεδο: Τί σημαίνουν οι αποφάσεις της Συνόδου του Eurogroup;

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Η Σύνοδος Κορυφής των αρχηγών των Κυβερνήσεων των κρατών μελών της Ευρωζώνης, της 11ης Μαρτίου, ήταν η πρώτη μεγάλη “μάχη” για τη σωτηρία της χώρας και την αποφυγή της χρεοκοπίας της. Η “μάχη” αυτή δείχνει να τελείωσε θετικά. Όμως, θα πρέπει να εξετάσουμε και να καταλάβουμε, την πρακτική ερμηνεία των αποφάσεων που λήφθηκαν.

Ποιό είναι το πιο άμεσο όφελος της Συνόδου της 11ης Μαρτίου;
Το πιο άμεσο όφελος, έχει να κάνει με την αλληλεγγύη που επιδεικνύεται μεταξύ των ευρωπαϊκών Κρατών. Η στάση αυτή βέβαια δεν προκαλείται από ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά από λόγους ανάγκης. Οι αποφάσεις της Συνόδου της 11ης Μαρτίου, ακόμη και αν δε διασφαλίζουν την επιβίωση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δίνουν μία μεγάλη ανάσα και βοηθούν στο ξεπέρασμα μίας μεγάλης κρίσης.

Ειδικά για την Ελλάδα, ποιά είναι τα άμεσα πρακτικά οφέλη;
Η Ελλάδα μπορεί να διασφαλίσει (και γράφουμε “μπορεί”, επειδή θα εξαρτηθεί πλέον από τη δική της πολιτική) την αποφυγή της χρεοκοπίας, δηλαδή της αποπληρωμής των ομολόγων της σε μειωμένη αξία (“κούρεμα”). Το ενδεχόμενο αυτό, δεν αποκλείεται, αλλά απομακρύνεται σημαντικά.

Επιπλέον:
- Μειώνεται το επιτόκιο των δανείων από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Αυτό, σε διάστημα 10ετίας, προκαλεί ένα όφελος της τάξης των 6 δισ. ευρώ.

- Επιμηκύνεται η περίοδος της αποπληρωμής των δανείων προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και -κατά τα φαινόμενα- και προς το ΔΝΤ. Αυτό, σε ταμειακή βάση, δεν είναι τόσο θετικό, αφού η χώρα θα πληρώσει τελικά περισσότερα σε τόκους, όμως, δε γινόταν αλλιώς. Η επιμήκυνση δίνει μία μεγάλη “ανάσα” και επιτρέπει στη χώρα να ασκήσει μία μακροχρόνια πολιτική μείωσης του χρέους της.

- Η χώρα θα μπορεί να πουλά ομόλογα στον (μόνιμο) Μηχανισμό Στήριξης που θα δημιουργηθεί μετά το 2013. Αυτό, δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Δηλαδή, καθ’ όσον η χώρα δε μπορεί να βγει να πουλήσει ομόλογα στις αγορές θα μπορεί να δανείζεται από το Μηχανισμό Στήριξης.
Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη καλό. Όμως, είναι μία λύση, για μετά το 2013, στην περίπτωση που η χώρα θα εξακολουθεί να μη μπορεί να βγει στις αγορές για να δανειστεί.
Δε γνωρίζουμε εάν τα δάνεια από τον (μόνιμο) Μηχανισμό Στήριξης θα είναι δάνεια με εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου, όπως είναι άλλωστε και τα δάνεια από την τρόικα. Εκτιμούμε ότι θα είναι.
Στην ουσία, πρόκειται για μία συνέχιση της πρακτικής του Μνημονίου, εφ’ όσον θα παραστεί ανάγκη για κάτι τέτοιο.
Αυτό, πάλι δεν είναι κατ’ ανάγκη καλό. Είναι όμως μία λύση που εξασφαλίζει στη χώρα τη συνέχιση της λειτουργίας της και για μετά το 2013, αλλά και τη τη διατήρηση της ...ελπίδας!

Σε γενικές γραμμές, αυτό που κέρδισε η χώρα από τη Σύνοδο Κορυφής, είναι μία εγγύηση ότι θα συνεχίσει να “λειτουργεί” και μετά το 2013. Και βέβαια, τα 6 δισ. ευρώ από τη μείωση του επιτοκίου.

- Τί είναι το “Σύμφωνο για το Ευρώ” το οποίο και αποδεχθήκαμε;
Σε γενικές γραμμές, είναι ένα κείμενο, το οποίο συντάχθηκε από τη Γερμανία και το οποίο πρώτη αποδέχθηκε η Γαλλία. Το κείμενο αυτό, “ωραιοποιήθηκε” από τον Πρόεδρο της Ε.Ε. κ. Van Rompuy και τον κ. Barosso, έτσι ώστε να παρουσιαστεί σαν προϊόν “συμβιβασμού”.
Το Σύμφωνο, προβλέπει μία σειρά μέτρων για μεγαλύτερη και ταχύτερη οικονομική σύγκλιση των Κρατών μελών της Ε.Ε. με κοινές πολιτικές στον εργασιακό, ασφαλιστικό και φορολογικό τομέα. Παράλληλα, προβλέπει τη διαδικασία του (νομοθετικού ή συνταγματικού) “φρένου” στα δημοσιονομικά ελλείμματα.

Το εάν αυτό είναι καλό ή κακό, εξαρτάται από ποιά πλευρά το βλέπει κανείς. Κάποιος θα μπορούσε να το δει ως “κακό”, αφού ουσιαστικά μεταφέρονται εθνικές εξουσίες στα ευρωπαϊκά όργανα, ενώ παράλληλα δημιουργεί ένα περιβάλλον εντατικοποίησης της εργασίας και αυστηροποίησης της ασφαλιστικής πολιτικής.
Από την άλλη πλευρά, κάποιος, απογοητευμένος από τον τρόπο λειτουργίας των ελληνικών κυβερνήσεων, θα το δει ως “θετικό”, αφού εξαναγκάζει σε πειθαρχία τη μέχρι σήμερα αλλόκοτη -και συχνά ανεύθυνη- πολιτική πολλών ελληνικών κυβερνήσεων.
Κρίνοντας “εκ του αποτελέσματος” και βιώνοντας τη σημερινή κατάληξη των προηγούμενων πολιτικών, από την πλευρά μας, το κρίνουμε ως θετικό και ως κάτι που μπορεί να βοηθήσει στο συμμάζεμα της σημερινής τραγικής κατάστασης του Κράτους, αλλά και ως μία σοβαρή μελλοντική εγγύηση ότι δε θα επαναληφθούν τα ίδια πράγματα. Βέβαια, με το κόστος μίας γενικά πιο αυστηρής πολιτικής στους παραπάνω τομείς. Όμως, με δεδομένη τη δημογραφική πορεία της Ευρώπης και τη συνεχή απώλεια ανταγωνιστικότητας της ηπείρου μας, αυτό είναι μία λογική εξέλιξη, την οποία θα πρέπει να αποδεχθούμε.

- Τί σημαίνουν οι αποφάσεις της Συνόδου, για την οικονομία;
Σε άμεσο επίπεδο είναι πολύ σημαντικές και πολύ θετικές:
- Κατ’ αρχάς, διαλύεται μία μεγάλη αβεβαιότητα, για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας, κάτι που μέχρι χθες παρέλυε κάθε σκέψη για επένδυση και ανάπτυξη.
- Η απομάκρυνση του ενδεχόμενου της χρεοκοπίας, αναμένεται να οδηγήσει σταδιακά σε μείωση των spreads. Αυτό, σε συνδυαμό με την έμμεση διαβεβαίωση ότι δε θα υπάρξει “κούρεμα” στα ομόλογα, θα περιορίσει τις πιέσεις των διεθνών οίκων αξιολόγησης.
- Θα βελτιωθεί η πιστοληπτική ικανότητα των ελληνικών τραπεζών στη διεθνή αγορά. Σταδιακά, θα επιτυγχάνουν καλύτερους όρους και μεγαλύτερα ποσά χρηματοδότησης.
- Το τραπεζικό σύστημα θα μπορεί να χρηματοδοτήσει καλύτερα την οικονομία. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη.
- Η αύξηση της φερεγγυότητας των ελληνικών τραπεζών θα βελτιώσει τις προσπάθειες και τις διαδικασίες των εξαγωγών.
- Με την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους, θα ελαφρυνθεί ο Προϋπολογισμός από το 2013 και θα αυξηθεί η πιθανότητα εμφάνισης, όχι μόνον πρωτογενών πλεονασμάτων, αλλά ενδεχόμενα και ουσιαστικών πλεονασμάτων στον Προϋπολογισμό (πλεόνασμα μετά και τον υπολογισμό των τόκων), γεγονός που θα επιτρέψει τη διάσωση πόρων τόσο για την ανάπτυξη της οικονομίας (μέσω δημοσίων επενδύσεων), όσο και την απ’ ευθείας μείωση του χρέους.

Σε γενικές γραμμές, περιορίζεται σημαντικά μία ουσιαστική μέχρι σήμερα αβεβαιότητα, η οποία “τσάκιζε” την ψυχολογία και περιόριζε τη διάθεση για επενδύσεις. Η αβεβαιότητα αυτή μειώνεται σημαντικά και βελτιώνεται το περιβάλλον για να επιτευχθεί ανάπτυξη.

Βέβαια, από το άλλο μέρος της εξίσωσης, δηλαδή τις δεσμεύσεις για μείωση του ελλείμματος που έχει αναλάβει η Κυβέρνηση, η δημοσιονομική πολιτική καταπιέζει κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη και οδηγεί τη χώρα σε βαθύτερη ύφεση. Όμως, η κατάσταση αυτή κάποια στιγμή (μάλλον μέσα στο 2011) θα ισορροπήσει. Είναι σαφές ότι, οι πιθανότητες επίτευξης ανάπτυξης μέσα στο 2012, είναι σήμερα πολύ περισσότερες.

Τέλος, η δέσμευση που έχει αναλάβει η Κυβέρνηση για την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας (αλήθεια, αυτή η αυτονόητη ενέργεια που ούτως ή άλλως έπρεπε να γίνεται, ακόμη και σε φάσεις κανονικής πορείας και οικονομικής ανάπτυξης, γιατί φθάνει σήμερα να θεωρείται ως “δέσμευση” και να κατακρίνεται η Κυβέρνηση γι’ αυτό;) θα προκαλέσει επενδύσεις από το εξωτερικό, στοιχείο το οποίο, από το 2012 και μετά, θα παίξει έναν ενισχυτικό ρόλο για την οικονομική ανάπτυξη.
Παράλληλα, η εξοικονόμηση ποσού 30 έως 50 δισ ευρώ από την αξιοποίηση της περιουσίας (για τα νούμερα αυτά έχει να γίνει μεγάλ συζήτηση στο μέλλον), σε συνδυασμό με τα χρήματα από πιθανά πλεονάσματα του Προϋπολογισμού, αλλά και τα τεράστια κεφάλαια που εξοικονομεί η χώρα μας από τις αγορές ομολόγων της ΕΚΤ (δείτε άρθρο για τη “βελούδινη αναδιάρθρωση”), ίσως τελικά επιτρέψουν την εξοικονόμηση ποσού που μπορεί να φθάσει έως και τα 100 δισ. ευρώ, στοιχείο που σε συνδυασμό και με άλλες ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν στα επόμενα χρόνια, μπορεί να βοηθήσει στην αποκλιμάκωση, τόσο του απόλυτου ποσού του χρέους, όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ.

- Τί σημαίνουν οι αποφάσεις της Συνόδου, για το Χρηματιστήριο;
Το Χρηματιστήριο θα πάρει μία “βαθιά ανάσα”! Η προοπτική της επίλυσης του προβλήματος του χρέους της Ελλάδας όπως αυτή προσδιορίζεται μετά τη Σύνοδο της 11ης Μαρτίου, μπορεί να μην ομοιάζει με την “εύκολη” λύση που κάποιοι θέλησαν να “οραμματιστούν” στις αρχές του Ιανουαρίου, όμως αποτελεί μία λογική, δίκαιη και επιτεύξιμη διέξοδο!

Ο κίνδυνος για τη χώρα, όπως τον αντιλαμβάνονται οι ξένοι επενδυτές οι οποίοι και ουσιαστικά “κινούν τα νήματα” στο Χρηματιστήριο, περιορίζεται σημαντικά. Και αυτό επειδή δείχνει να περιορίζεται σημαντικά ο κίνδυνος “κουρέματος” και συνεπώς κατάρρευσης των τραπεζών.

Αυτό, από τη Δευτέρα 14 Μαρτίου, θα έχει θετικότατο αντίκτυπο στη χρηματιστηριακή αγορά. Εκτιμούμε ότι διαμορφώνονται πλέον οι συνθήκες, ώστε ο Γενικός Δείκτης να αλλάξει επίπεδο διαπραγμάτευσης και να ξεφύγει οριστικά από τα επίπεδα των 1.500 - 1.600 μονάδων, επιβεβαιώνοντας ίσως και την εκτίμηση ότι μπορεί φέτος να “πλησιάσει” και την περιοχή γύρω από τις 2.000 μονάδες.

Βέβαια, ας μη γελιόμαστε! Στην αγορά δεν υπάρχει “εύκολο χρήμα”! Ούτε η αβεβαιότητες τελείωσαν, αλλά ούτε και οι διακυμάνσεις.

- Τί μένει να γίνει στα επόμενα χρόνια;
Πολλά! Πάρα πολλά! Η Σύνοδος της 11ης Μαρτίου δίνει την ελπίδα. Το “Σύμφωνο για το Ευρώ”, θέτει το πλαίσιο της λειτουργίας της οικονομίας στα επόμενα χρόνια. Είναι ζήτημα του εάν οι ελληνικές Κυβερνήσεις των επομένων ετών θα έχουν την πολιτική ικανότητα να ξεπεράσουν τις κοινωνικές δυσκολίες για να πετύχουν τους στόχους να “αναστήσουν” την οικονομία και παράλληλα να μειώσουν και έλλειμμα και χρέος.

Μία κίνηση που ίσως γίνει στους επόμενους μήνες είναι η διερεύνυση της δυνατότητας για γενικότερη επιμήκυνση του δημοσίου χρέους. Όχι αυτού προς την “τρόικα”, αλλά του παλαιότερου χρέους που κυκλοφορεί στις διεθνείς αγορές. Επιμήκυνση και ίσως και απόπειρα μείωσης των επιτοκίων. Αυτό αποτελούσε την κλασική μορφή “αναδιάρθρωσης” του ελληνικού χρέους στο παρελθόν. Και είναι λύση εύκολα αποδεκτή από τις αγορές, αφού είναι καλύτερη από το “αναγκαστικό κούρεμα”.
Όμως, αυτό είναι ενέργεια για το προσεχές μέλλον και θα έχει σα σκοπό να βοηθήσει ακόμη περισσότερο μία πιο ήπια, λογική και ομαλή επάνοδο της ελληνικής οικονομίας σε μία λειτουργική ομαλότητα.

Σε γενικές γραμμές, η Σύνοδος της 11ης Μαρτίου, δημιουργεί μία σπουδαία, θετική εξέλιξη για τη χώρα μας. Δε μας λύνει τα προβλήματα. Μας δίνει τη βεβαιότητα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αλληλέγγυα προς εμάς (καθ’ όσον και αυτή έχει συνδέσει τις οικονομικές και πολιτικές τύχες της μαζί μας) και παράλληλα μας δίνει ελπίδα και κυρίως, το χρόνο για μία καλύτερη δική μας διαχείριση του δικού μας προβλήματος. Και έτσι, φέρνει την κοινωνία, τους κοινωνικούς φορείς και κυρίως τους πολιτικούς, μπροστά στις ευθύνες μας.


Δείτε συλλογή άρθρων για το ζήτημα της κρίσης του ελληνικού χρέους


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text