Αρχική | Άποψη | Άποψη (Γιάννης Σιάτρας) | Στιγμές και σκηνές άβολης αλήθειας, από μία εκδήλωση “αγανακτισμένων” στο Σύνταγμα

Στιγμές και σκηνές άβολης αλήθειας, από μία εκδήλωση “αγανακτισμένων” στο Σύνταγμα

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Το πλήθος είχε κατακλύσει το χώρο μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη και μεγάλωνε διαρκώς. Ο κόσμος φώναζε και κινούσε τα χέρια ρυθμικά, με παλμό και πάθος, θυμωμένος από τα νέα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας της Κυβέρνησης.

Κάπου εκεί, βρέθηκα και γω, από νωρίς. Κοίταζα, αρχικά με ενθουσιασμό και στη συνέχεια με απορία, τους άλλους αγανακτισμένους. Από σύμπτωση, διέκρινα γύρω μου πολλά γνωστά πρόσωπα.

Στην πρώτη γραμμή, λίγο πιο πέρα από μένα, διέκρινα τον Μάκη, δεν ξέρω τι δουλειά κάνει, τόσα χρόνια συνδικαλιστή τον ξέρω.
Δίπλα του, η ξαδέρφη μου η Μάρθα. Από τα 37 της συνταξιούχος, γιατί είχε κλείσει 15 χρόνια νοσοκόμα στον Ευαγγελισμό και είχε ανήλικο τέκνο. Μαζί της, η φίλη της η Στέλλα. Τριάντα χρόνια τώρα παίρνει σύνταξη η Στέλλα, ως άγαμη θυγατέρα.
Παραδίπλα ο Στάθης, που πήρε 120 χιλιάρικα από την εθελουσία στον ΟΤΕ. Και τώρα ο Στάθης αγωνίζεται στο ψάρεμα. Μαζί με το Στάθη, ήταν και ο Κώστας, μακρινός συγγενής μου, πυροσβέστης, 46 χρονών, που εδώ και ένα μήνα έχει καταθέσει τα χαρτιά του για σύνταξη. Λέει ότι πρόλαβε να κατοχυρώσει το δικαίωμα και μάλιστα περιμένει να πάρει ολόκληρο και το χοντρό εφ’ άπαξ του. Πιο πέρα, ο θείος μου, δεξιός από σόι, ο οποίος κατεβαίνει σε πορείες μόνον ότταν το Πασοκ είναι Κυβέρνηση.
Και από κοντά τα δυο αδέρφια. Ο Στέλιος που του είχε βάλει το κόμμα τα δύο παιδιά στο δημόσιο, και ο Γρηγόρης που έπαιρνε τα έργα του Δήμου, υπερτιμολογημένα λόγω “γνωριμιών”.

Πίσω, στην δεύτερη σειρά, ήταν ο Γιάννης, πατέρας εδώ και κάτι μήνες έκανε εξάσκηση του νέου νόμου περί αδείας και του πατέρα στο δημόσιο, αγκαλιά με την γυναίκα του τη Μάρω, που με τρεις γέννες είχε να πατήσει στην δουλειά της τρία χρόνια. Και από κοντά ο Μιχάλης, τεχνικός με συνεργείο. Τριάντα άτομα απασχολεί ο Μιχάλης, 27 ανασφάλιστους αλλοδαπούς και τρεις έλληνες.
Στα δεξιά τους, ο Λάκης, φοιτητής της Γεωπονικής, 34 ετών, παρέα  με τον Γιώργο, γιατρό, αλλά πιο γνωστό με το παρατσούκλι “ταχυδρόμο”, από τα φακελάκια που παίρνει στο κρατικό νοσοκομείο όπου εργάζεται. Μαζί τους, και ο Θόδωρος, γιατρός του ΙΚΑ μερικές ώρες τα πρωινά και σκληρά εργαζόμενος γιατρός στο ιδιωτικό του ιατρείο, όπου ποτέ του δεν έκοψε απόδειξη. Δίπλα τους και ο Κυριάκος, ο εφοριακός, που έχει πάντα το τελευταίο μοντέλο μερσεντές, εξοχικό στην Πάρο και δυό παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό. Έξι χρόνια έχει να καταγράψει παράβαση ο Κυριάκος...
Από τη “γιορτή” αυτή, δε μπορούσε βεβαίως να λείπει ο Βασίλης, ονομαστός ταβλαδώρος στο Τελωνείο του Πειραιά. Από κοντά του και ο Μηνάς, που έχει καφετέρια, με τον καπουτσίνο τέσσερα ευρώ παρακαλώ. Γεμάτο κάθε βράδυ το μαγαζί, αλλά η ταμειακή μηχανή σκονίζεται αχρησιμοποίητη στην ντουλάπα. Τον συνοδεύει ο ξάδελφός του ο Ορέστης, επιδοτούμενος αγρότης, ο οποίος μπορεί να μη ξέρει πού είναι τα κτήματα που του άφησε ο πατέρας του, αλλά παινεύεται αφού είναι πρωταθλητής του χωριού στην πρέφα.  

Όλοι μαζί, σαν ένας άνθρωπος, πήγαν και στάθηκαν δίπλα από το μεγάλο πανό που ρωτούσε “Ποιοί φάγαν τα λεφτά μας;”, σήκωσαν ψηλά τα χέρια, μούτζωσαν προς τη Βουλή και φώναζαν ρυθμικά “Κλέφτες - Κλέφτες”!

Τότε ήταν που είδα το Στέφανο, 8 μήνες άνεργο οικοδόμο, πιασμένος χέρι χέρι με την αρραβωνιαστικιά του τη Μαρία, που μόλις έχασε τη δουλειά της από ένα εμπορικό στην Πατησίων που έκλεισε, να φεύγουν με σκυμμένο το κεφάλι.
“Πού πάτε ρε παιδιά;” τους ρωτώ.
“Ρε Κώστα”, μου απαντά ο Στέφανος, “τί δουλειά έχουμε εμείς εδώ;” μου λέει με ένα απορημένο βλέμμα. “Τί να κάνω εγώ εδώ; Μαζί τα φάγαμε;”


Το παραπάνω σχόλιο, το βρήκαμε αναρτημένο σε κάποιο προφίλ στο Facobook. Ο χρήστης που το ανάρτησε, απλά αναφέρει ότι το αναδημοσιεύει από κάποιο blog, χωρίς δυστυχώς να αναφέρει το όνομά του.

Σημείωση Συντάκτη: Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε αντίθετοι στις αυθόρμητες και ακομμάτιστες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που καθημερινά εξελίσσονται στην Πλατεία Συντάγματος, αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Απεναντίας, οι εκδηλώσεις αυτές μας ενθουσιάζουν και μας κάνουν να πιστεύουμε ότι, τελικά, κάτι καλό μπορεί να βγει απ’ αυτή την κρίση. Και για το λόγο αυτό, συμμετέχουμε σ’ αυτές.  Οι εκδηλώσεις αυτές αποκτούν μία μεγάλη -και πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα- σημασία, ενώ στο μέλλον θα μπορούσαν χαρακτηρισθούν ως “ιστορικές”. Όμως, μέσα στο κλίμα και την έξαψη της διαμαρτυρίας, θα ήταν καλό να μη χάσουμε το νόημα της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text