Ακροβασίες της Κυβέρνησης στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων

Σε πλήρη διαφοροποίηση από τις προεκλογικές της θέσεις οδηγείται η Κυβέρνηση, καθώς θα πρέπει να βρει τρόπους για να συγκεντρώσει τα 2,5 δισεκ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις, όπως έχει δεσμευθεί να κάνει, τόσο στον Προϋπολογισμό, όσο κυρίως απέναντι στους διεθνείς οργανισμούς, θεσμικούς επενδυτές και οίκους αξιολόγησης.

Βεβαίως, επιδιώκοντας να μην αποστασιοποιηθεί απόλυτα από τις βασικές της θέσεις, η Κυβέρνηση αναζητά τρόπους για να κρατήσει και "την πίτα ολόκληρη, αλλά και το σκύλο χορτάτο". Δηλαδή, να εισπράξει μεν το ποσό το οποίο έχει ανάγκη -και για το οποίο έχει δεσμευθεί- να εισπράξει, αλλά και να διατηρήσει τον έλεγχο στις επιχειρήσεις τις οποίες θα εντάξει στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, τόσο σε μετοχικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο διοίκησης. 

Όμως, εκτίμησή μας είναι ότι η Κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει δυσκολίες στην προσπάθειά της να "τετραγωνίσει τον κύκλο". Καθώς βρίσκεται στη θέση του οφειλέτη ο οποίος προσπαθεί να ανανεώσει την εμπιστοσύνη των πιστωτών του, ελέγχεται από σειρά διεθνών οργανισμών και οίκων αξιολόγησης, προσπαθεί να ανακτήσει την αξιοπιστία της και παράλληλα έχει πιεστικές ταμειακές ανάγκες, οι ενέργειές της Κυβέρνησης σήμερα επί του συγκεκριμένου ζητήματος, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως ακροβασία.

Η δημιουργία, εντός του 2010, μιας εταιρίας -όπως έχει εδώ και μέρες διαρρεύσει από κύκλους του Υπουργείου Οικονομικών- ανάλογης της Δημόσιας Επιχείρησης Κινητών Αξιών (ΔΕΚΑ), η οποία θα συγκεντρώσει τις συμμετοχές του Δημοσίου σε εισηγμένες εταιρείες, όπου το Δημόσιο φιλοδοξεί να διατηρεί τον έλεγχο, αποτελεί ένα "περίεργο κατασκεύασμα", χωρίς μεγάλη αντίστοιχη εμπειρία ξένων παρόμοιων εταιριών, σε μία πολύ δύσκολη χρονική συγκυρία για τις αγορές, από ένα Κράτος που έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας πολύ κακός διαχειριστής, ο οποίος παράλληλα -όπως επίσης έχει αποδειχθεί- συχνά δε τηρεί το λόγο του.

Είναι ανάγκη άραγε να δοκιμάσει αυτή τη δύσκολη και επικίνδυνη οδό ο κ. Παπακωνσταντίνου; Δεν αναλογίζεται ότι μία ενδεχόμενη αποτυχία αυτού του σύνθετου και πολύπλοκου εγχειρήματος θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκτροπή την εκτέλεση του Προϋπολογισμού και να προκαλέσει έτσι τις "ορέξεις" κερδοσκοπίας, όσων καραδοκούν σε βάρος της χώρας μας στις διεθνείς αγορές;

Αφού, σε κάθε περίπτωση, ο κ. Παπακωνσταντίνου θα πρέπει να βρει τα αναζητούμενα 2,5 δισεκ. ευρώ. Γιατί δε δοκιμάζει να τα βρει με την παλαιά καλή μέθοδο, που και το κόμμα του (όπως και το έτερο κυβερνητικό κόμμα βέβαια) με "επιτυχία" δοκίμασαν τα προηγούμενα 15 χρόνια; Άραγε η ανάγκη να τηρηθούν τα "κομματικά προσχήματα" έχει τελικά μεγαλύτερη αξία από την πιθανή ζημιά που θα προκύψει για το Κράτος και τους φορολογούμενους, τόσο σε ενδεχόμενα υψηλότερο κόστος δανεισμού, όσο και σε περαιτέρω απώλεια αξιοπιστίας;

Σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε στον Τύπο, τα σχέδια της Κυβέρνησης είναι ακόμη απολύτως συγκεχυμένα και ασαφή ως προς το τί θα κάνει τελικά. Άραγε έχει υπάρξει ο προβληματισμός ότι οι διαδικασίες για τις "λύσεις" που σχεδιάζει είναι χρονοβόρες, αφού θα πρέπει να αποσαφηνισθούν και να ρυθμισθούν πλήθος ζητημάτων και πιθανών προβλημάτων (εταιρικά, νομικά, επικοινωνιακά και βεβαίως ...πολιτικά). Έχει λάβει η Κυβέρνηση υπ' όψη της ότι οι παρούσες -αρκετά θετικές- συνθήκες στις αγορές μπορεί και να μη διαρκέσουν για πολύ ακόμη;

Κατά την άποψή μας, η Κυβέρνηση θα πρέπει να εγκαταλείψει τους πειραματισμούς με νέα, αμφίβολα, περίεργα και μη δοκιμασμένα "εταιρικά σχήματα" και να βιαστεί. Να κατανοήσει ότι όταν κάποιος βρίσκεται (από ολέθρια σφάλματα ολόκληρης της πολιτικής παράταξης) με την "πλάτη στον τοίχο" και οποίος παράλληλα πιέζεται από το χρόνο, δεν έχει πολλά περιθώρια επιλογής και ελιγμών (οι οποίοι γίνονται για εσωτερική κυρίως κατανάλωση). Και ότι, σε φάσεις όπως η σημερινή, το ζητούμενο είναι η μικρότερη δυνατή ζημιά για το Κράτος, την οικονομία και τους φορολογούμενους.