Να βγούμε στις αγορές; Γιατί να βγούμε στις αγορές;

Και όσοι πιστεύουν ότι η “έξοδος στις αγορές” είναι κάτι καλό για τη χώρα και για τους φορολογούμενους πολίτες της, είναι άσχετοι και μακριά νυχτωμένοι. Αν θα γίνει αυτό, θα γίνει για να μας πουλήσει ο Τσίπρας το δικό του success story, κάτι αντίστοιχο με την αθλιότητα του Σαμαρά. Η ιστορία του να “βγούμε στις αγορές”, ΜΑΣ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΑ κάθε φορά! Μα, πάρα πολύ ακριβά!

Το “να βγούμε στις αγορές” έχει καταλήξει να είναι κάτι σαν η σύγχρονη “μεγάλη ιδέα”. Όμως, τί να κάνουμε στις αγορές; Να δανειστούμε; Γιατί να δανειστούμε; Για να αποπληρώσουμε προηγούμενα χρέη; Και με τί επιτόκιο; Άντε, στην καλύτερη περίπτωση να πιάσουμε ένα επιτόκιο στο 4,5% (5ετές ομόλογο), έναντι του 4,95% που είχε πετύχει ο Σαμαράς. Και τί θα γίνει στη συνέχεια; Πιστεύει κάποιος ότι μπορεί η χώρα να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος της με συνεχή δανεισμό από τις διεθνείς αγορές; Ή νομίζει κάποιος ότι θα σταματήσουν τα μνημόνια επειδή η χώρα θα δανειστεί από τις αγορές (για μία φορά, επειδή δε θα αντέξει δεύτερη);
Το κόστος χρήματος από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης, κινείται μεταξύ του 1,4% και του 1,8%. Το ομόλογο του Σαμαρά, το οποίο στο μόνο που βοήθησε ήταν να γίνει ο σχετικός ντόρος για να μας σερβίρει ο γαλάζιος Πρωθυπουργός την ιστορία του για το “success story”, στοίχησε στους έλληνες φορολογούμενους περίπου 510 εκατομμύρια ευρώ παραπάνω (συν τις προμήθειες των ξένων τραπεζών και οίκων που κανόνισαν τη δουλειά). Και βέβαια, μέσω της γενικότερης ανόδου των τιμών των ελληνικών ομολόγων (κάτι που συμβαίνει και σήμερα) βοήθησε και τους κατόχους ομολόγων προηγούμενων εκδόσεων, να τα ξεφορτωθούν σε πολύ καλές τιμές, αποκομίζοντας τρελά κέρδη! Το ίδιο θα συμβεί και τώρα!

Με το ομόλογο του Σαμαρά, πληρώνουμε ΠΑΡΑΠΑΝΩ 510 εκατομμύρια ευρώ, για ένα ομόλογο τριών δισεκατομμυρίων, για διάστημα 5 ετών και μόνον από τη διαφορά των επιτοκίων (υπολογίστε 3,4% παραπάνω, επί 3 δισ. επί 5 χρόνια και βγάλτε το νούμερο μόνοι σας). Έχουμε ιδέα για τί ποσό μιλάμε; Πριν από μερικές εβδομάδες, το Ίδρυμα Λάτση, δαπάνησε 14 εκατομμύρια για να δωρήσει στο ελληνικό δημόσιο 143 ασθενοφόρα, έτσι ώστε να μην πεθαίνει ο κόσμος στους δρόμους. Ένας Θεός ξέρει πόσα σχολεία κτίζουμε, πόσους δρόμους φτιάχνουμε, ή πόσα σάντουιτς μπορούν να δοθούν σε μαθητές στα σχολεία (για να χρησιμοποιήσω μία αγαπημένη τρολλιά αυτών που μας κυβερνούν).

Άντε και βγήκαμε στις αγορές. Άντε και μας έπιασαν πάλι τον κ@λο και μας δάνεισαν λεφτά (με αγγλικό δίκαιο βέβαια και με το μαχαίρι στο λαιμό). Και θα πάρουμε 3 ή 5 δισεκατομμύρια. Για να ξεπληρώσουμε άλλα δάνεια. Και τί θα γίνει μετά; Τί θα γίνει στην περίοδο 2021-2023 που θα μπουν στο λογαριασμό του χρέους περίπου 45 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι οι “κρυφοί” τόκοι του σημερινού χρέους, οι οποίοι δεν εμφανίζονται, αφού ισχύει η περίοδος χάριτος που είχε συμφωνηθεί το 2011 και το 2012 (βλέπετε, ο μέσος πολίτης δεν έχει ιδέα με το τί γίνεται με τη διαχείριση του χρέους και το πώς μας δουλεύουν οι κυβερνήτες μας).

Το χρέος δε μπορεί να εξοφληθεί. Ποτέ των ποτών. Στους αιώνες των αιώνων. Η ιστορία με τις αγορές και την έξοδό μας σ' αυτές, είναι το σανό που ρίχνουν στα γίδια που τους ψηφίζουμε, οι κάθε φορά κυβερνήτες μας. Και βέβαια, κάποιοι οικονομάνε χοντρά. Πολύ χοντρά όμως.

Το χρέος πρέπει να κουρευτεί ονομαστικά. Είναι χρέος δικό μας μεν, το οποίο όμως είχαν αγοράσει πριν το 2010 (για να οικονομήσουν λόγω των υψηλότερων επιτοκίων που είχε) οι γαλλογερμανικές (κλπ) τράπεζες. Δεν τους έκατσε όμως και αντί να φάνε τη ζημιά ως όφειλαν, το γύρισαν πίσω σε μας, μέσω του “μηχανισμού στήριξης” την περίοδο 2010 - 2012. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αδικία που έγινε ποτέ σε βάρος της Ελλάδας και η μεγαλύτερη προδοσία των ΓΑΠ, Σαμαρά, Βενιζέλου και Παπαδήμου.

Γιάννης Σιάτρας - 11/5/2017
Σκέψεις, γραμμένες στο facebook