Υπό αυστηρή εποπτεία και μετά το τέλος του μνημονίου, το 2018

Από την Ελένη Βαρβιτσιώτη.   Υπέρ της εξόδου από το πρόγραμμα χωρίς κάποια προληπτική γραμμή στήριξης αλλά υπό στενή εποπτεία τάχθηκε ο επικεφαλής του Euroworking Group Τόμας Βίζερ, τονίζοντας ότι η πολιτική βούληση για ένα πρόγραμμα ακόμη και προληπτικής φύσης στην Ελλάδα ή στα υπόλοιπα κράτη-μέλη είναι μηδενική.

Συγχρόνως, η εφαρμογή των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί για το 2019-2020 εξαρτάται από το κατά πόσον θα επαληθευθούν οι δυσοίωνες προβλέψεις του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία. Σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα insider.gr, ο κ. Βίζερ αναφέρει ότι αποτελεί καθοριστικό παράγοντα το γεγονός ότι το πρόγραμμα λήγει σε 15 μήνες, ώστε να προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και «να σταθεί στα πόδια της μετά τον Αύγουστο του 2018». Επειδή τη διαφορά μεταξύ μιας προληπτικής γραμμής στήριξης στη μορφή ECCL ή PCCL και ενός νέου προγράμματος λίγοι την καταλαβαίνουν στην Ευρωζώνη, και ο ίδιος τάσσεται υπέρ της καθαρής εξόδου. Αυτό θα είναι εφικτό μόνον εάν το αμέσως επόμενο διάστημα, και κυρίως μέχρι τη λήξη του προγράμματος, η Ελλάδα έχει δημιουργήσει ένα «μαξιλάρι» που θα καλύπτει τις μικρές χρηματοδοτικές ανάγκες που έχει η χώρα τα επόμενα έτη.

Υψηλά πλεονάσματα

Συγκεκριμένα, ο ίδιος λέει ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (3,5% πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2022) και των εκδόσεων ομολόγων. Το γεγονός ότι έχει ήδη συμφωνηθεί να ληφθούν νέα μέτρα για το 2019-2020 (περικοπές συντάξεων το 2019 και μείωση του αφορολογήτου το 2020), μετά τη λήξη του προγράμματος, δημιουργεί διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που είχαν οι υπόλοιπες χώρες όταν βγήκαν από το πρόγραμμα προσαρμογής. Ο κ. Βίζερ υπενθυμίζει ότι το πλαίσιο εποπτείας υπάρχει και μετά τη λήξη του προγράμματος, όπως εφαρμόσθηκε σε Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρο, και προσθέτει πως «η Ελλάδα θα υπαχθεί σε ανάλογη εποπτεία μέχρι την αποπληρωμή του 75% των χρεών, αλλά ο βαθμός εποπτείας τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια θα είναι πιο έντονος σε σύγκριση, για παράδειγμα, με την Ιρλανδία». Ο πιο έντονος βαθμός εποπτείας είναι αναμενόμενος, καθώς το μέγεθος του προγράμματος, τα χρόνια προσαρμογής και ο όγκος των μεταρρυθμίσεων που έγιναν στην Ελλάδα είναι υπερδιπλάσια από αυτά της Ιρλανδίας, αλλά και των άλλων κρατών-μελών που πέρασαν από πρόγραμμα.

Ελάφρυνση χρέους

Οσον αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, ο κ. Βίζερ τονίζει πως, σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup τον Ιούνιο του 2016, μόνον όταν ολοκληρωθεί το τρίτο πρόγραμμα και κριθεί απαραίτητο «θα ληφθούν αποφάσεις για ελάφρυνση χρέους». «Ηδη η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικά ευνοϊκές χρηματοοικονομικές συνθήκες», αναφέρει και επαναλαμβάνει ότι, ανάλογα με την ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους το καλοκαίρι του 2018, στο τέλος του προγράμματος θα φανεί κατά πόσον χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους.

Τα 95 προαπαιτούμενα που εμπεριέχονται στην τρίτη αξιολόγηση, σύμφωνα με τον κ. Βίζερ, μπορούν να έχουν ολοκληρωθεί εντός του φθινοπώρου, καθώς αφορούν μέτρα τα οποία έχουν ήδη συμφωνηθεί και νομοθετηθεί. Ο ίδιος ελπίζει πως ο Ελληνας πρωθυπουργός θα προεδρεύσει της task force που θα συντονίσει την υλοποίηση των προαπαιτουμένων, «ώστε να προχωρήσουν οι δράσεις και να γίνει εφικτή η συντονισμένη, επαρκής και βέλτιστη εφαρμογή του προγράμματος». Aπό τα βασικά ανοικτά θέματα είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, «όπου αρκετές υποθέσεις παρουσιάζουν σημαντικές καθυστερήσεις», ο προϋπολογισμός του 2018, αλλά και μεταρρυθμίσεις στο τραπεζικό τομέα. Με την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης θα απομένουν μόλις 18 δράσεις ακόμη.

Πηγή: kathimerini.gr

22