Αρχική | Άποψη | Άποψη (Γιάννης Σιάτρας) | Είναι δίκαιη ή άδικη η σημερινή "σκληρή" και αδιαπραγμάτευτη θέση της Γερμανίας;

Είναι δίκαιη ή άδικη η σημερινή "σκληρή" και αδιαπραγμάτευτη θέση της Γερμανίας;

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Η αρνητική στάση της Γερμανίας στο ζήτημα της βοήθειας προς την Ελλάδα, σαφέστατα αποτελεί μία αρνητική εξέλιξη στο ζήτημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ενώ παράλληλα προκαλεί μία βαθύτατη πίκρα, έως και θυμό, στον ελληνικό λαό. Ακριβώς 12 χρόνια μετά την τελευταία υποτίμηση της δραχμής (Μάρτιος 1998) η χώρα αναπολεί την περίοδο που είχε δικαίωμα άσκησης νομισματικής πολιτικής, ενώ όλο και πιο έντονα, αναθεωρεί την απόφαση για την προσχώρηση στην Ευρωζώνη.

Είναι εύκολο -και συχνά ανεύθυνο- να κατηγορούμε τη Γερμανία για έλλειψη της διάθεσης της αλληλεγγύης προς έναν εταίρο ο οποίος βιώνει μία δύσκολη οικονομική φάση. Είναι όμως και δίκαιο;
Η στάση της Γερμανίας -και ενδεχόμενα και μερικών άλλων κρατών δίπλα σ' αυτή- προσδιορίζει μία απόφασή της, είτε να διασωθεί μόνη της στις επερχόμενες παγκόσμιες μεταβολές, είτε να εκβιάσει την "αλλαγή πλεύσης" και σωτηρία και άλλων οικονομιών. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, όμως εκτιμούμε ότι είναι η μόνη επιλογή που πραγματικά έχουν τα ευρωπαϊκά κράτη.

Είναι σαφές, -το έχουμε εξηγήσει πολλές φορές από τις σελίδες του eurocapital.gr- ότι στα πλαίσια των παγκόσμιων μεταβολών που συμβαίνουν σ' αυτή την ιστορική περίοδο και στα πλαίσια αυτής της ταχύτατης και κολοσιαίας μεταφοράς πλούτου από τις αναπτυγμένες οικονομίες προς τις αναπτυσσόμενες, τα αναπτυγμένα κράτη θα πρέπει, ή καλύτερα, θα αναγκασθούν να μειώσουν το επίπεδο "κοινωνικής προστασίας" και "κοινωνικών δαπανών" που παρέχουν προς τους λαούς τους. Και παράλληλα, εάν θέλουν να αντέξουν και να μην δουν τα εμπορικά τους ισοζύγια να καταρρέουν, θα πρέπει, με κάθε θυσία, να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους.

Η Γερμανία, κατά τα προηγούμενα χρόνια βρήκε αρκετά ικανοποιητικές απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα της οικονομίας της: Διατήρησε σε χαμηλά επίπεδα την αμοιβή της εργασίας για αρκετά χρόνια, βελτιώνοντας παράλληλα το επίπεδο της ανεργίας και κυρίως, επιβεβαίωσε τον προσδιορισμό της παραγωγής της χώρας, με κύρια χαρακτηριστικά τον εξαγωγικό προσανατολισμό και την υψηλή ποιότητα. Καθώς δε μπορεί να ανταγωνισθεί την Κίνα, τη Ν. Κορέα ή άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες σε επίπεδο αμοιβής εργασίας, προσπαθεί -και το κατορθώνει με επιτυχία-να τις ανταγωνισθεί σε επίπεδο "εξειδίκευσης" και ποιότητας προϊόντων. Βεβαίως, όλο το σύστημα λειτουργίας της γερμανικής κοινωνίας, αλλά και η βιομηχανική υποδομή και παράδοση της χώρας, βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Οι πολιτικοί της Γερμανίας, αντιλαμβάνονται σήμερα ότι, εάν απλά αρχίσουν να αναλαμβάνουν το βάρος των κρατών που υποχωρούν στις πιέσεις της παγκόσμιας οικονομίας, θα ανοίξουν μία "πληγή" που, πέρα από το δικό τους πολιτικό μέλλον, θα διακινδυνεύσει και τις βάσεις της οικονομίας τους.
Επιμένουν λοιπόν στη "σκληρή" γραμμή της κατά γράμμα τήρησης του Συμφώνου του Μάαστριχτ (την οποία άλλωστε αυτοί είχαν επιβάλει το 1992), δηλώνουν ότι είναι "παρόντες" για ενδεχόμενη "έκτακτη ανάγκη", αλλά προειδοποιούν ότι η οποιαδήποτε διάσωση θα έχει πολύ μεγάλο "πολιτικό" κόστος για όποιον τη ζητήσει ή τη δεχθεί. Κόστος το οποίο αναμφίβολα θα προκληθεί από την αναγκαστική εφαρμογή μίας εξαιρετικά αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής.

Έχουμε και σε άλλες περιπτώσεις αναφέρει ότι, μεταξύ των τεσσάρων βασικών νομισμάτων της διεθνούς οικονομίας, δηλαδή του δολαρίου, του ευρώ, του γιεν και της στερλίνας, το ευρώ είναι αυτό που διαθέτει τα καλύτερα θεμελιώδη στοιχεία. Ακριβώς επειδή η Γερμανία επιμένει σε μία σταθερή θέση.
Όσο και εάν μας πικραίνουν και μας θυμώνουν ανόητα καμώματα όπως αυτό του Focus, ή άλλες δηλώσεις και δημοσιεύματα, θα πρέπει να αντιληφθούμε τη γερμανική θέση. Επειδή είναι η μόνη ρεαλιστική. Και δεν αφορά μόνον την Ελλάδα. Τα ευρωπαϊκά κράτη, είτε θα πάρουν μαθήματα από τη γερμανική οικονομία και θα προσπαθήσουν να ανέβουν αυτά στο επίπεδό τους, είτε θα αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη, είτε η Ευρωζώνη θα διαλυθεί. Στους τρικυμιώδεις καιρούς που ζούμε, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές.


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text