Οι ΗΠΑ δεν πρέπει να μεταχειριστούν την Κίνα όπως έκαναν με την Ιαπωνία

Του Panos Mourdoukoutas

Η Αμερική δεν πρέπει να συμπεριφερθεί απέναντι στην Κίνα με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρθηκε απέναντι στην Ιαπωνία, στη δεκαετία του '80. Όσον αφορά τις εμπορικές διαμάχες, αυτή είναι η αλήθεια. Δεν θα έχει αποτέλεσμα, ενώ μπορεί να διακινδυνεύσει τη σταθερότητα του παγκόσμιου εμπορίου και της διεθνούς οικονομίας.

Οι σημερινές εμπορικές διενέξεις της Αμερικής με την Κίνα έχουν κοινά σημεία με εκείνες που διατηρούσε με την Ιαπωνία στις αρχές της δεκαετίας του '80. Και οι δύο χώρες έχουν μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα, χαρακτηρίζονται από την έλλειψη πρόσβασης των αμερικανικών εταιρειών στις εγχώριες αγορές τους, αλλά και από την έλλειψη προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας.

Η Αμερική κέρδισε αυτές τις διαμάχες (με την Ιαπωνία) εφαρμόζοντας μια σειρά σκληρών τακτικών διαπραγμάτευσης, η οποία περιελάμβανε την απειλή δασμολόγησης στα ιαπωνικά προϊόντα.

Η Ουάσινγκτον φαίνεται, όμως, να ακολουθεί την ίδια προσέγγιση στην αντιμετώπιση αυτών των διαφορών με την Κίνα, όπως έκανε με την Ιαπωνία. "Ο εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Ιαπωνία τη δεκαετία του '80 φαίνεται να αποτελεί παράδειγμα για το πώς η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να κερδίσει στην τρέχουσα διαμάχη με την Κίνα", λέει ο Ilya Spivak, Sr Currency Strategist (DailyFX). "Στην πραγματικότητα, η προσέγγιση που υιοθέτησε η Ουάσινγκτον φαίνεται να επηρεάζεται έντονα από τον σημερινό εμπορικό αντιπρόσωπο των ΗΠΑ, Robert Lighthizer, ο οποίος είχε ισχυρή εμπλοκή στην αμερικανική στρατηγική έναντι της Ιαπωνίας".

Αλλά η στρατηγική της Αμερικής -δηλαδή η αντιμετώπιση της Κίνας με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε την Ιαπωνία- φαίνεται αδύναμη, για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι η Κίνα είναι μια αναδυόμενη, όχι ανεπτυγμένη χώρα, όπως ήταν τότε η Ιαπωνία. Αυτό σημαίνει ότι είναι φυσιολογικό η Κίνα να βασίζεται στις εξαγωγές ως βασικό κινητήριο μοχλό οικονομικής ανάπτυξης και όχι στην εγχώρια ζήτηση. Κάτι τέτοιο δεν ίσχυε για την Ιαπωνία τότε.

Εξάλλου, η Κίνα έχει ήδη προβεί σε ορισμένες μεταρρυθμίσεις για να μειώσει την εξάρτησή της από τις εξαγωγές. "Ενώ υπάρχουν κάποιοι παραλληλισμοί, μοιάζουν σχετικά ρηχές", σημειώνει ο Spivak. "Η Κίνα έχει πολύ πιο αυστηρούς ελέγχους στις χρηματοπιστωτικές της αγορές -και ιδιαίτερα στο νόμισμά της- από ό,τι η Ιαπωνία στη δεκαετία του '80".

Ακόμη, υπάρχει η κατάσταση ανταγωνισμού μεταξύ των δύο χωρών. Η Ιαπωνία είχε αναπτύξει αρκετούς κλάδους τεχνολογίας ανταγωνιστικούς με τους αντίστοιχους αμερικανικούς. Όπως τα αυτοκίνητα, τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης και οι εργαλειομηχανές - για να αναφέρουμε μερικά μόνο από αυτά.

Αυτό δεν συμβαίνει με την Κίνα, η οποία δεν έχει προς το παρόν αναπτύξει μια βιομηχανία τεχνολογίας που να μπορεί να αποτελέσει μεγάλη πρόκληση για τις αμερικανικές επιχειρήσεις.

Και υπάρχει και μια άλλη διαφορά. Το πλαίσιο, οι συνθήκες και οι όροι γύρω από τις εμπορικές διαμάχες, τότε και τώρα. Στη δεκαετία του '80, οι εμπορικές διαφορές έλαβαν χώρα στο πλαίσιο της ΓΕΣΔΕ. Η Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου, ΓΕΣΔΕ, γνωστότερη διεθνώς ως GATT ("General Agreement on Tariffs and Trade), αποτελούσε έναν παγκόσμιο οργανισμό που μέσα από θεσμοθετημένες συνεδρίες - διαπραγματεύσεις επέβαλλε κανόνες αναγκαστικού χαρακτήρα, επί της αρχής της αμοιβαιότητας, επιδιώκοντας τη βελτίωση και επέκταση των όρων και δυνατοτήτων του διεθνούς εμπορίου. Τώρα, οι διαφορές αντιμετωπίζονται στο πλαίσιο του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου), ο οποίος αντικατέστησε τη ΓΕΣΔΕ.

Αυτός είναι ο επίσημος εμπορικός οργανισμός που έχει ήδη χαμηλώσει τους δασμούς για τα περισσότερα προϊόντα που εμπορεύονται τα κράτη-μέλη του, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας.

Επιπλέον, στις αρχές της δεκαετίας του '80, η διάθεση της Αμερικής ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που είναι σήμερα. "Κοιτώντας πίσω στις δεκαετίες του '80 και του '90, παρατηρούμε ότι αυτές οι εντάσεις οδηγούνταν περισσότερο από την κοινωνική διάθεση στις εμπλεκόμενες χώρες και λιγότερο από τα πραγματικά βασικά θεμελιώδη στοιχεία κάθε συγκεκριμένης εμπορικής σχέσης ", λέει ο Mark Galasiewski, επικεφαλής αναλυτής της Ασίας και των Αναδυόμενων Αγορών στην Elliott Wave International. "Και οι εντάσεις που σιγοβράζουν στις αγορές 'ταύρων' που αντανακλούν μια πιο θετική κοινωνική διάθεση συχνά επιδεινώνονται στις αγορές 'bear' που αντανακλούν μια πιο αρνητική".

Και, τέλος, υπάρχει η ιστορία. Σε αντίθεση με την Ιαπωνία, η Κίνα ιστορικά δεν υποκύπτει σε ξένες απειλές. Ακόμη και αν οι πιθανότητες είναι σαφώς εναντίον της.

Και αυτό είναι επικίνδυνο για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Γι' αυτό λοιπόν οι ΗΠΑ πρέπει να αφήσουν την Κίνα να... πάρει μια ανάσα. Ας την αφήσουν να χάσει τον εμπορικό πόλεμο με χάρη.

Πηγή:www.capital.gr