Αρχική | Πολιτική | Διεθνής Πολιτική | Η κρίσιμη μάχη της Γηραιάς Ηπείρου

Η κρίσιμη μάχη της Γηραιάς Ηπείρου

05/02/2019 11:52 -

Μέγεθος γραμμάτων:

Το Άρθρο
Σχόλια ( 0 )

«Ενα απερίφραστο “ναι” στην Ευρώπη». Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα στο πρόσφατο μανιφέστο των 29 διανοουμένων, ανάμεσά τους οι Μπερνάρ Ανρί Λεβί, Σβετλάνα Αλεξέγεβιτς, Σαλμάν Ρουσντί, Ορχάν Παμούκ, Ελφρίντε Γέλινεκ και ο δικός μας Βασίλης Αλεξάκης. Στο κείμενο το οποίο συνυπογράφουν υπογραμμίζουν τον κίνδυνο που ελλοχεύει από τη δυναμική εμφάνιση των λαϊκιστών στις επικείμενες ευρωεκλογές. «Η Ευρώπη ενσαρκώνει ό,τι ακριβώς μισούν οι λαϊκιστές. Την ελευθερία. Τη δημοκρατία. Τον ωραίο κοσμοπολιτισμό», αναφέρεται μεταξύ άλλων. Επικράτηση αυτών των καταστροφικών δυνάμεων θα σήμαινε ήττα όσων αισθάνονται υποχρεωμένοι να συνεχίσουν την κληρονομιά του Εράσμου, του Γκαίτε και του Κομένιου, περιφρόνηση της ευφυΐας και του πολιτισμού, έκρηξη της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού. «Μια φρίκη».

Οι συνέπειες

Πόσο πιθανά είναι αυτά τα σενάρια; Πολλοί αναλυτές θεωρούν βέβαιο ότι οι λαϊκιστές θα ενισχυθούν στην επόμενη Ευρωβουλή και θα δυσχεράνουν το έργο των φιλελεύθερων μεταρρυθμιστικών κομμάτων, αλλά θεωρούν ταυτόχρονα πως οι δυνάμεις αυτές είναι τόσο ετερόκλητες, ώστε δύσκολα θα συσπειρωθούν για να σχηματίσουν κοινό μέτωπο και να διαταράξουν την εύρυθμη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών. Ακόμη όμως και η αύξηση των ποσοστών τους θα έχει αναμφισβήτητα σοβαρές συνέπειες στη σύνθεση των ηγετικών θέσεων στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο, από τη θέση του επικεφαλής της Κομισιόν μέχρι τη σύνθεση του Κολεγίου των Επιτρόπων. Η ρητορική των κομμάτων αυτών, ξενοφοβική, ευρωσκεπτικιστική, ενίοτε αντισημιτική, είναι αναπόφευκτο να διεισδύσει και στα πιο μετριοπαθή συντηρητικά κόμματα, τα οποία ενσωματώνουν κάποιες από τις δημοφιλείς θέσεις τους στο πρόγραμμά τους για να τα διεμβολίσουν.

Το παράδοξο είναι ότι το 2019 η κατάσταση στην Ευρώπη είναι θετικότερη από ό,τι κατά την προηγούμενη αναμέτρηση. Η οικονομική κρίση χρέους έχει παρέλθει, οι χώρες που ήταν σε πρόγραμμα έχουν βγει, ενώ το μεταναστευτικό ζήτημα δεν θα έπρεπε να απασχολεί τόσο πολύ την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, αφού οι ροές είναι πολύ περιορισμένες σε σχέση με το 2015. Ωστόσο, η δύναμη της αδράνειας φαίνεται ότι είναι πολύ ισχυρή και κόμματα όπως η ιταλική Λέγκα του Βορρά ή το ουγγρικό Fidesz και το πολωνικό PiS συμμετέχουν στην εξουσία στη χώρα τους, κεφαλαιοποιώντας ακόμη την προσφυγική κρίση. Θεωρητικά, ο επόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει να είναι ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο Βαυαρός Χριστιανοκοινωνιστής πολιτικός, ο οποίος είναι και ο υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για το πόστο, και με δεδομένο ότι το ΕΛΚ αναμένεται, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, να είναι πρώτος σχηματισμός στην επόμενη Ευρωβουλή. Αν όμως χρειαστούν διακομματικές συναινέσεις για την ανάδειξη του διαδόχου του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ δεν αποκλείεται να επιλεγεί κάποιο άλλο πρόσωπο.

Ο διάδοχος του Γιούνκερ

Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που δεν συμφωνούν με τον θεσμό του Spitzenkandidat και θα μπορούσαν να αδράξουν την ευκαιρία και να διεκδικήσουν μία άλλη επιλογή προσώπου στην κορυφή της Κομισιόν. Το πιθανότερο είναι ότι όποιος διαδεχθεί τον Γιούνκερ θα απολαμβάνει πιο περιορισμένο κύρος και αποδοχή από ό,τι ο εκκεντρικός, πλην πανίσχυρος πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, ο οποίος κατάφερε να επιβάλει π.χ. τον εκλεκτό του Μάρτιν Σελμάιρ για τη θέση του γ.γ. της Ε.Ε., παρά την κατακραυγή ΜΜΕ και ευρωβουλευτών.

Στον αντίποδα της επέλασης της λαϊκιστικής Δεξιάς αναμένεται να βρεθεί ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, υπερασπιζόμενος με πάθος το ευρωπαϊκό ιδεώδες. Ωστόσο, η ψαλιδισμένη δημοτικότητά του, η παρατεταμένη φθορά από τις κινητοποιήσεις των «Κίτρινων Γιλέκων», μαζί με την εξαγγελία της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ ότι δεν θα ξαναθέσει υποψηφιότητα για τον θώκο της, έχουν αποδυναμώσει τον γαλλογερμανικό άξονα, την κατ’ εξοχήν κινητήριο δύναμη της Ε.Ε. Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη επίθεση του ηγέτη της Λέγκας Ματέο Σαλβίνι κατά του Μακρόν αλλά και εκείνη της επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού Μαρίν Λεπέν εναντίον της Μέρκελ. Στο πλαίσιο του προεκλογικού αγώνα, ενόψει της αναμέτρησης του Μαΐου, Σαλβίνι και Λεπέν δαιμονοποιούν το δίδυμο Μέρκελ - Μακρόν για όλα τα δεινά της Ευρώπης.

Συνωμοσιολογία

Αν οι πολιτικοί αναλυτές υποδέχθηκαν με αδιαφορία το σύμφωνο φιλίας που υπέγραψαν η καγκελάριος και ο Γάλλος πρόεδρος στο Ααχεν, καταλογίζοντάς τους γενικόλογες ασάφειες και ευχολόγια, οι Σαλβίνι και Λεπέν έχουν πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το περιεχόμενο του κειμένου. Πρόκειται για προσπάθεια του Βερολίνου να απορροφήσει τις περιοχές της Αλσατίας και της Λωρραίνης, είπε η Γαλλίδα ακροδεξιά πολιτικός, που έφθασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι η Γαλλία έχει στόχο να μοιραστεί με τη Γερμανία τη μόνιμη θέση της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Οι αντιγερμανικοί τόνοι έχουν μεγάλη απήχηση στο εκλογικό της ακροατήριο, ακόμη και όταν βασίζονται σε παντελώς ανυπόστατες, συνωμοσιολογικές καταγγελίες περί προδοσίας Μακρόν. Αντίστοιχα κόκκινο πανί για την ιταλική Ακροδεξιά είναι ο Μακρόν, ο οποίος αναδεικνύεται σε αποδιοπομπαίο τράγο για τον Σαλβίνι και τη νομιμοποίηση της αντιμεταναστευτικής του πολιτικής.

Ετσι, με απλουστευτική συνθηματολογία, ο Γάλλος πρόεδρος και η χώρα του καταγγέλλονται από τον αντιπρόεδρο της ιταλικής κυβέρνησης ως αποικιοκράτες που προκάλεσαν τη μαζική μετανάστευση από τη Βόρεια Αφρική. «Εύχομαι οι Γάλλοι να απελευθερωθούν από τον Μακρόν», είναι η αποστροφή του Σαλβίνι, που καταλύει κάθε έννοια διπλωματικής ευγένειας και αποτελεί πρόγευση των αμείλικτων αντιπαραθέσεων μεταξύ λαϊκιστών και φιλελεύθερων που θα βιώσουμε τους προσεχείς μήνες.

Πηγή:www.kathimerini.gr