EuroCapital: Το λάθος να ποντάρουμε σε πρόσωπα

Το λάθος να ποντάρουμε σε πρόσωπα
================================================================================
- on 09/09/2019 12:52
 
Η συνηγορία της κ. Λαγκάρντ στη μείωση των
πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι
καινούργια εξέλιξη. Ηταν η θέση της ίδιας
και του ΔΝΤ εξαρχής. Το ενδιαφέρον είναι ότι
την επαναβεβαιώνει παίρνοντας το χρίσμα
της προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας. Είναι θετικό, αρκεί να
καταλαβαίνουμε τι σημαίνει και ποια είναι
τα όριά του – ώστε να μην τρέφουμε μεγάλες
ελπίδες. Κι άλλες φορές μάς χάιδευαν τα
αυτιά διάφοροι ισχυροί αξιωματούχοι
(Γιούνκερ, Μοσκοβισί κ.ά.) και
προσγειωνόμασταν απότομα όταν
διαπιστώναμε ότι δεν αποφασίζουν αυτοί...
Οι δηλώσεις Λαγκάρντ είναι θετικές διότι
βοηθούν ώστε η μείωση των πρωτογενών
πλεονασμάτων να γίνει ευκολότερα δεκτή από
τις αγορές, αν/εφόσον αποφασιστεί τέτοια
μείωση. Αλλά την απόφαση δεν θα τη λάβει η κ.
Λαγκάρντ, θα τη λάβει το Eurogroup – τα κράτη
(στην πράξη, μάλιστα, τα ισχυρά κράτη…) της
Ευρωζώνης.
Δεν συμφωνώ ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%
του ΑΕΠ ήταν η αιτία της αναιμικής
οικονομικής μεγέθυνσης (αιτίες ήταν/είναι
το χάλι των τραπεζών, η επί έτη μη υλοποίηση
του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που
δημιουργούσε υπερπλεονάσματα έως 4,9% ΑΕΠ
κ.ά.), πολλώ δε μάλλον ότι η μείωσή τους
αποτελεί –δήθεν– το μαγικό ραβδί για μια
αναπτυξιακή εκτίναξη (όλα τα οικονομετρικά
μοντέλα δείχνουν ότι ο πολλαπλασιαστής
μιας μείωσης των πλεονασμάτων από 3,5% στο 2,5%
θα εξαντληθεί σε 12-18 μήνες). Ωστόσο, η μείωσή
τους (ευθέως ή καλυμμένα, μέσω των ANFAs και SMPs)
μπορεί να διευκολύνει την ανάπτυξη, υπό
προϋποθέσεις: Αν, π.χ., (όχι εύκολο..) μειωθούν
τα πλεονάσματα για να αυξηθούν οι
επενδύσεις – κι όχι οι πρόσοδοι
ποικιλώνυμων αδηφάγων πελατειακών
δικτύων…
Τούτων δοθέντων, αν/πόσο/ πότε θα μειωθούν
τα πρωτογενή μας πλεονάσματα δεν θα το
αποφασίσουμε εμείς αλλά οι δανειστές μας.
Και πολύ σωστά ο πρωθυπουργός
(επανεκτιμώντας προεκλογικές
συμπεριφορές…) δεν θέτει τέτοιο θέμα στις
επαφές του με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις,
δεν πηγαίνει σε αυτές εκλιπαρώντας με
απλωμένο χέρι. Γιατί αν το έκανε (αν άκουγε
την αντιπολίτευση…), θα ζημίωνε τη χώρα
άμεσα ενώ/και θα απομάκρυνε το ενδεχόμενο
μείωσης των πλεονασμάτων. Αυτό που εμείς
μπορούμε να κάνουμε (το ίδιο που ο κ.
Χουλιαράκης είχε εισηγηθεί εις ώτα μη
ακουόντων της προηγούμενης κυβέρνησης…)
είναι η ενίσχυση της αξιοπιστίας της χώρας,
με την υλοποίηση όσων έχουμε συμφωνήσει, με
τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος φιλικού
στην ανάπτυξη (ώστε να πιάσει τόπο και
ενδεχόμενη μείωση του πλεονάσματος…) και,
πρώτα πρώτα, κάνοντας ό,τι πρέπει ώστε να
διασφαλιστεί η επίτευξη των δημοσιονομικών
στόχων το 2020 παράλληλα με 3,5% πρωτογενές
πλεόνασμα. Μετά, σε εύθετο χρόνο, συζητάμε
για τα πλεονάσματα.
Αυτό εμποδίζει η περιρρέουσα αγαλλίαση από
τις δηλώσεις Λαγκάρντ: την επίτευξη των
δημοσιονομικών στόχων το 2020. Θα είναι
δύσκολο έτος. Η δημοσιονομική εκτροπή που
πυροδοτήθηκε προεκλογικά από το πολιτικό
σύστημα δεν έχει αφήσει περιθώρια για
αστοχίες. Οσο κι αν λειανθούν προεκλογικές
υποσχέσεις (π.χ. μια θετική επεξεργασία της
δέσμευσης για το αφορολόγητο…), αν η
μεγέθυνση υπολείπεται των στόχων, το
δημοσιονομικό κενό είναι ορατή απειλή. Ο κ.
Σταϊκούρας έχει ξεκινήσει την (επίπονη…)
διαδικασία να τεθεί οροφή στις δαπάνες κάθε
υπουργείου το 2020. Αλλά όταν οι υπουργοί
πιστεύουν ότι η κ. Λαγκάρντ προαναγγέλλει
τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων,
είναι απρόθυμοι να μαζέψουν τις δαπάνες
τους. Κι αυτό είναι πρόβλημα…
Κώστας Καλλίτσης
Πηγή: www.kathimerini.gr