EuroCapital: Πώς να σταματήσει η κατάρρευση της Λιβύης Πώς να σταματήσει η κατάρρευση της Λιβύης ================================================================================ - on 09/01/2020 11:28 Αντιμετωπίζοντας τους πολέμαρχους, τους ξένους μεσολαβητές και την οικονομική κακουχία Tον Απρίλιο του 2019, ο διοικητής πολιτοφυλακών Khalifa Haftar, του οποίου οι δυνάμεις ελέγχουν μεγάλο μέρος της ανατολικής Λιβύης, ξεκίνησε επίθεση στην πρωτεύουσα, στην Τρίπολη, σε μια προσπάθεια να ανατρέψει την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (Government of National Accord, GNA). Αλλά, αντί για μια γρήγορη, αποφασιστική νίκη που θα καθιέρωνε τον Χαφτάρ ως αδιαφιλονίκητο ηγέτη της Λιβύης, η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα ένα αδιέξοδο. Οι στρατιωτικές δυνάμεις από όλη την δυτική Λιβύη συνενώθηκαν για να αποκρούσουν τον Χαφτάρ, σπρώχνοντας αργά τις δυνάμεις του πίσω στα νότια προάστια της πρωτεύουσας. Για τους επόμενους έξι μήνες, η μάχη συνεχίστηκε έτσι, με χτυπήματα από drones, ομοβροντίες πυροβολικού και πυρά όλμων, δημιουργώντας μια ανθρωπιστική κρίση, αλλά χωρίς σαφές πλεονέκτημα και για τις δύο πλευρές. Κατεστραμμένα κτίρια στην Βεγγάζη, στην Λιβύη, τον Ιούλιο του 2019. Esam Al-Fetori / Reuters Στην συνέχεια, τον Σεπτέμβριο, εκατοντάδες Ρώσοι μισθοφόροι έφθασαν για να υποστηρίξουν τον Haftar και άλλαξαν την δυναμική της μάχης προς την πλευρά του. Από το 2015, η Μόσχα αυξάνει σταδιακά την δέσμευσή της στην Λιβύη, όπου βλέπει οικονομικές δυνατότητες και μια ευκαιρία να επεκτείνει την επιρροή της σε βάρος των Δυτικών δυνάμεων. Προμηθεύει τώρα τις δυνάμεις του Haftar με αντιαρματικούς πυραύλους και καθοδηγούμενα από λέιζερ βλήματα πυροβολικού και τις υποστηρίζει με παραστρατιωτικούς μαχητές του Wagner Group, ενός σκιώδους στρατιωτικού εργολάβου που κάνει την δουλειά του Κρεμλίνου σε έναν αυξανόμενο κατάλογο χωρών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Ενδυναμωμένες από την τακτική εμπειρία των Ρώσων, οι δυνάμεις του Haftar πραγματοποιούν τώρα αργά εδαφικά κέρδη στην πρωτεύουσα -και ωθούν τον πόλεμο σε μια νέα [2] και πιο επικίνδυνη φάση. Στα οκτώ χρόνια από την στιγμή που το ΝΑΤΟ παρενέβη και βοήθησε να ανατραπεί ο δικτάτορας Μουαμάρ αλ-Καντάφι, η Λιβύη προσέλκυσε αυξανόμενη ξένη παρέμβαση. Εκτός από την Ρωσία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), την Αίγυπτο, την Ιορδανία, την Σαουδική Αραβία και ακόμη και την Γαλλία [3], όλοι έριξαν την υποστήριξή τους πίσω από τον Haftar, παρέχοντας ένα συνδυασμό οικονομικής, διπλωματικής και στρατιωτικής βοήθειας. Η Τουρκία, εν τω μεταξύ, έστειλε όπλα στην GNA, η οποία αναγνωρίζεται -επίσημα, τουλάχιστον- από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες Δυτικές δυνάμεις. Στην πράξη, οι Ηνωμένες Πολιτείες απέφυγαν να ακολουθήσουν μια σαφή πολιτική για την Λιβύη και υποστήριξαν σιωπηρά την επίθεση του Haftar στην Τρίπολη. Η ξαφνική εισροή Ρώσων μαχητών έχει επανεστιάσει την προσοχή της Ουάσινγκτον στην παραμελημένη λιβυκή σύγκρουση, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει προκαλέσει σημαντική μεταβολή πολιτικής. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Παρόλο που ο Haftar [4] παρουσιάζει τον εαυτό του ως μια σταθεροποιητική δύναμη στους υποστηρικτές του και στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια νίκη των δυνάμεών του στην Τρίπολη μόνο θα προωθήσει έναν νέο γύρο συγκρούσεων. Ο διοικητής έχει δεσμευθεί να συντρίψει τους ισλαμιστές και κάθε μορφή πολιτικής αντιπολίτευσης, και η προέλασή του θα προκαλέσει μια παρατεταμένη εξέγερση από ένοπλες ομάδες και πόλεις που αντιτίθενται στο αυταρχικό όραμά του. Χρειάζεται επειγόντως πιο ισχυρή διπλωματία των ΗΠΑ στην Λιβύη, όχι μόνο για να σταματήσει η καταστροφική εκστρατεία του Haftar, αλλά για να διασώσει την αξιοπιστία των ΗΠΑ σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από πολυπολισμό και αυξανόμενη δυσπιστία ως προς την Δύση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συμμετάσχουν πιο δυναμικά με τις παρεμβαίνουσες χώρες, χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό ιδιωτικής διπλωματίας και δημόσιων επικρίσεων. Επιπλέον, θα πρέπει να στηρίξουν ένα ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για κατάπαυση του πυρός, ενώ ταυτόχρονα να συνεργαστούν με αξιωματούχους της Λιβύης και με πολυεθνικούς παράγοντες όπως η Παγκόσμια Τράπεζα για την αντιμετώπιση των οικονομικών παραπόνων που τροφοδοτούν τις μάχες επιτόπου. Μόνο με την εκκαθάριση του πεδίου μάχης από ξένους παρεμβαίνοντες -συμπεριλαμβανομένων των ΗΑΕ, της Τουρκίας και της Ρωσίας- και παρέχοντας χώρο για οικονομική ανάκαμψη, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να αντιστρέψουν την επικίνδυνη διολίσθηση της Λιβύης προς την αποσύνθεση. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο HAFTAR; Η πιο δεσμευμένη πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Λιβύης πρέπει να ξεκινήσει με μια σαφή αξιολόγηση των βασικών πρωταγωνιστών της σύγκρουσης. Ο Haftar κέρδισε ευρεία διεθνή στήριξη εν μέρει προωθώντας τον εαυτό του ως αντίπαλο των Ισλαμιστών και έναν αξιόπιστο συνεργάτη ασφάλειας σε μια χώρα γεμάτη με πολιτοφυλακές. Πράγματι, η δηλωθείσα πρόθεσή του να επιτεθεί στην Τρίπολη ήταν για να απελευθερώσει την πρωτεύουσα από την λαβή των διεφθαρμένων πολιτοφυλακών και των ισλαμιστών και να επιβάλει ασφάλεια μέσω νομιμοποιημένων στρατιωτικών θεσμών. Αλλά αυτές οι αφηγήσεις βασίζονται σε ελαττωματικές υποθέσεις, και η υποστήριξή τους θα οδηγήσει μόνο σε μεγαλύτερη αστάθεια. Πηγή: www.foreignaffairs.gr