EuroCapital: Πρόδρομος Μποδοσάκης - Αθανασιάδης:  Ο “μπέης” της ελληνικής βιομηχανίας

Πρόδρομος Μποδοσάκης - Αθανασιάδης:  Ο
“μπέης” της ελληνικής βιομηχανίας
================================================================================
EuroCapital on 13/07/2020 06:00
 
Ο Πρόδρομος Μποδοσάκης - Αθανασιάδης υπήρξε
ένας από τους κορυφαίους έλληνες
επιχειρηματίες που άφησε διακριτό στίγμα
στο ελληνικό επιχειρείν και ιδιαίτερα στον
τομέα της βιομηχανίας. Ο “Μπέης”, όπως τον
αποκαλούσαν οι φίλοι του, πίστευε ότι το
μέλλον της Ελλάδας ανήκε στην
εκβιομηχάνιση. Υπήρξε επιχειρηματίας επί
πενήντα πέντε χρόνια και οι δραστηριότητές
του, μεταπολεμικά, έφτασαν να καλύπτουν το
35% του συνολικού δυναμικού της ελληνικής
βιομηχανίας. Η γνωστή αποστροφή του
“...εμείς είμαστε με το γκουβέρνο”,
ερμηνεύεται ακόμη και σήμερα ως η επιτομή
του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού στην χώρα
μας. Κατά τη διάρκεια της επιχειρηματικής
του δράσης, συμμετείχε μετοχικά και
διοίκησε έξι (6) εισηγμένες εταιρίες.
Ο Πρόδροµος Μποδοσάκης Αθανασιάδης
γεννήθηκε, σε αγροτική οικογένεια, στον
Πόρο της επαρχίας Νίγδης της Μικράς Ασίας
το 1891. Σταµάτησε το σχολείο σε ηλικία
δεκατριών χρόνων και ξεκίνησε να δουλεύει
στη Μερσίνα ως εµπορικός αντιπρόσωπος
λιθογραφικών εκδόσεων. Ίδρυσε την πρώτη του
εταιρία µε τον πατέρα και τα αδέλφια του,
ονοµαζόµενη “Χατζηθωµάς Αθανασιάδης και
Υιοί” όπου έκανε εµπόριο δηµητριακών. Με τα
πρώτα κέρδη αγόρασε ιδιόκτητο ατµοκίνητο
µύλο. Η επόµενή του ιδέα ήταν η κατασκευή
εκκοκκιστηρίου βάµβακος στον ίδιο χώρο
δίπλα στο µύλο για να έχουν τα ίδια γενικά
έξοδα.
Μέχρι το 1917 είχε γίνει από τους κυριότερους
προµηθευτές στα άλευρα του τουρκικού
στρατού. Για αυτή του την δραστηριότητα
τιµήθηκε από τον Εµβέρ Πασά µε το Σιδηρούν
Σταυρό, ανώτερο τουρκικό πολεµικό παράσηµο.
Το 1918 ο Μποδοσάκης εγκαταστάθηκε στη
Κωνσταντινούπολη. Συνάντησε τον Ελευθέριο
Βενιζέλο στην Αθήνα, το 1919, όπου του
ανέπτυξε τις ιδέες του για μία σειρά
αναπτυξιακών έργων στη Μικρά Ασία. Την ίδια
περίοδο διεύρυνε τις δραστηριότητές του
στη Ρουµανία, στη νότια Ρωσία και σε άλλες
χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Μετά τη
µικρασιατική καταστροφή, όλη η ακίνητη
περιουσία του κατασχέθηκε. Τον Νοέµβριο του
1923, επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκατέστησε
γραφεία στο µέγαρο Καραπάνου στην οδό
Σταδίου.
Η πρώτη βιοµηχανική του επιχείρηση, στο
δυσµενέστατο περιβάλλον εκείνης της
εποχής, ήταν ένα εργοστάσιο κατασκευής
πλίνθων στον Παράδεισο Αμαρουσίου. Λίγο
αργότερα δέχτηκε πρόταση για ίδρυση
πολεµικής βιοµηχανίας, από την Εθνική
Τράπεζα, τον Επαμ. Χαρίλαο και τον Νικ.
Σπηλιωτάκη, κύριο µέτοχο του
Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου. Η
οικονοµική κατάσταση όµως που επακολούθησε
δεν άφησε περιθώρια για ολοκλήρωση της
προσπάθειας.
Το 1930 οριστικοποιήθηκε -µετά από πολλές
περιπέτειες- η ανάθεση της εγκατάστασης και
εκµετάλλευσης των “αυτόµατων τηλεφώνων”,
άµεσα στην εταιρεία “Ζήµενς και Χάλσκε”,
έµµεσα όµως , στην “Ανωνύµων Ελληνική
Τηλεφωνική Εταιρεία”, της οποίας κύριοι
µέτοχοι ήταν ο Μποδοσάκης, η Εθνική Τράπεζα
και οι Θεσσαλικοί Σιδηρόδροµοι.
Στις αρχές του 1934, με την υποστήριξη της
Εθνικής Τράπεζας, ανέλαβε τη διεύθυνση της
εταιρείας Καλυκοποιείου. Η πρώτη
παραγγελία έγινε από το Υπουργείο
Στρατιωτικών µετά από διεθνή διαγωνισµό.
Για την εκτέλεση αυτής της παραγγελίας
οργανώνεται το πρώτο άρτιο οβιδουργείο
στην Ελλάδα. Η δεύτερη µεγάλη παραγγελία
έγινε από την φρανκική κυβέρνηση της
Ισπανίας, προσφέροντας στην εταιρεία
Καλυκοποιείου τεράστια κέρδη τα οποία
διοχετεύτηκαν στην ανανέωση και επέκταση
των εγκαταστάσεών. Τα ατοµικά του κέρδη, ο
Μποδοσάκης τα διέθεσε για να αγοράσει την
πλειοψηφία των µετοχών της εταιρείας Οίνων
και Οινοπνευµάτων και των ναυπηγείων
Βασιλειάδη.
Το 1937 η εταιρεία Καλυκοποιείου αγόρασε τις
µετοχές της Ελληνικής Εριουργίας. Το 1940
βρήκε τον Μποδοσάκη επικεφαλή µιας σειράς
βιοµηχανιών που πολλές από αυτές
εξασφάλιζαν τον πολεµικό ανεφοδιασµό της
χώρας. Με την εισβολή των Γερµανών ο
Μποδοσάκης εγκατέλειψε την Ελλάδα.
Επέστρεψε µετά την λήξη του πολέµου και
σύντοµα απέκτησε τον έλεγχο της Α.Ε.Ε.
Χηµικών Προϊόντων και Λιπασµάτων.
Με αφετηρία την εταιρεία αυτή ίδρυσε
ολόκληρη σειρά επιχειρήσεων στο χηµικό,
υαλουργικό (Υαλουργία ΑΕΕΧΠΛ , Ελληνικά
Υαλουργεία Ελευσίνας-ΟWΕΝS), µεταλλευτικό,
µεταλλουργικό    (Μεταλλεία Κασσάνδρας,
Ερµιόνης, Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρίου
Α.Ε., Λιγνιτωρυχεία Πτολεµαίδος, Ανώνυµος
Ελληνική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική
Εταιρεία Λαρύµνης-ΛΑΡΚΟ, Μεταλλευτική
Εταιρεία της Ελλάδος), µηχανολογικό,
ασφαλιστικό (Λαϊκή Α.Α.Ε.), ναυτιλιακό και
κατασκευαστικό (Τ.Ε.Ε.Ν. Α.Ε.) τοµέα.
Την 18η Ιανουαρίου 1979 ο Μποδοσάκης
Αθανασιάδης πέθανε κληροδοτώντας όλη την
περιουσία του στο Ίδρυµα που φέρει το όνοµά
του, έναν οργανισµό που δηµιούργησε εν ζωή
για εκπλήρωση κοινωφελών σκοπών.
   Επιστροφή στα περιεχόμενα Δείτε τους
συνδέσμους για παλαιότερα τεύχη (εδώ) Δείτε
την ύλη των παλαιότερων τευχών (εδώ)