EuroCapital: Tι κρατάμε από το ESG Summit Net Zero Action που οργάνωσε η Μytilineos

Tι κρατάμε από το ESG Summit Net Zero Action που
οργάνωσε η Μytilineos
================================================================================
- on 22/02/2021 10:24
 
Το ESG Summit Net Zero Action αποτέλεσε στην ουσία ένα
βήμα κατάθεσης απόψεων και
εμπειρογνωμοσύνης σημαντικών παραγόντων
του επιχειρηματικού, πολιτικού και
χρηματοοικονομικού χώρου,  τόσο σε εγχώριο
όσο και σε διεθνές επίπεδο, όσον αφορά τις
δράσεις και τις δεσμεύσεις όλων των φορέων
για την έλεγχο της κλιματικής αλλαγής.
Το συνέδριο ανέδειξε ότι η Βιώσιμη Ανάπτυξη
δεν είναι μια φιλολογική πλέον έννοια,
αλλά  ο μονόδρομος για την επιβίωση του
πλανήτη –άρα και της  δική μας -  και μια
πλατφόρμα για μακροπρόθεσμη δημιουργία
αξίας τις επόμενες δεκαετίες.
Η Ευρώπη έχει ήδη δείξει την κατεύθυνση,
έχει ήδη αναλάβει δράση και έχει ήδη
εξασφαλίσει χρηματοδότηση. Τώρα είναι η
σειρά μας, να αναλάβουμε δράση, είτε ως
πολίτες, είτε ως επιχειρηματικές οντότητες.
Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της
Mytilineos, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, ανοίγοντας
τις εργασίες αυτής της αξιόλογης
πρωτοβουλίας,  έδωσε μεταξύ άλλων  κάποια
ενδιαφέροντα στοιχεία, τα οποία αξίζει να
κρατήσουμε στο βάθος του μυαλού μας.
-Η εταιρεία έχει ήδη μειώσει κατά 60% τις
εκπομπές ρύπων τα τελευταία 10 χρόνια.
Στόχος είναι  μέχρι το 2030 να έχει μειώσει
τις εκπομπές της πάνω από 75%, ενώ μέχρι  το
2050 το πλάνο είναι να έχει  επιτύχει
μηδενικές εκπομπές. Για τον σκοπό αυτό η
Mytilineos έχει αναλάβει συγκεκριμένες
δεσμεύσεις και θα είναι υπόλογη ενώπιον της
κοινωνίας αλλά και των μετόχων της ως προς
την επίτευξη αυτών των στόχων.
-Aπό τις δηλώσεις που πραγματικά
εντυπωσίασαν την στήλη είναι εκείνη για τη 
σημαντική πρόοδο στον τομέα του αλουμινίου.
Μια πρόοδος που θα κάνει εφικτό τον στόχο με
χρονικό ορόσημο το 2030, η Mytilineos  να παράγει
μόνο «πράσινο» αλουμίνιο.
Δεδομένου  ότι  αυτή την στιγμή
καταγράφεται άνοδος της τάσης παγκοσμίως
για τον πράσινο μετασχηματισμό της
παραγωγής- όχι μόνο του αλουμινίου αλλά και
του χάλυβα όπως θα αναλύσουμε σε επόμενο
άρθρο -κατανοεί κανείς πόσο σημαντική θα
είναι η επίτευξη αυτού του στόχου από τη
Μytilineos.
-Ο Ευ. Μυτιληναίος αναφέρθηκε και στην
πρόσφατη εξαγορά  από την EGNATIA GROUP
σημαντικού χαρτοφυλακίου ηλιακών έργων και
έργων αποθήκευσης ενέργειας, το οποίο σε
διάστημα τριών μόλις ετών θα επιφέρει 
ισορροπία στην παραγωγική δυναμικότητα του
ομίλου, ο οποίος πλέον θα διαθέτει  2000MW
αερίου και 2000MW ΑΠΕ.
-Εντυπωσιακή ήταν και η εκτίμηση ότι για την
πλήρη αντικατάσταση του αερίου από ΑΠΕ, θα
χρειαστούν 10 εως 15 χρόνια.
-Δεδομένης της πρόσφατης κουβέντας που έχει
ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό για το πόσο
συμφέρουν από πλευράς κόστους οι  ΑΠΕ, να
σημειώσουμε ότ ο κ.Μυτιληναίος τόνισε ότι η
παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ και
εγκαταστάσεις αποθήκευσης είναι στην
πραγματικότητα φθηνότερη από το φυσικό
αέριο. Όπως χαρακτηριστικά είπε:
«Επενδύουμε σε ΑΠΕ και ταυτόχρονα
επενδύουμε στη μείωση του κόστους μας».
Ο κ. Μυτιληναίος υπογράμμισε ότι όχι μόνο
δεν υφίσταται δίλημμα μεταξύ φιλικών
πολιτικών για το περιβάλλον και
κερδοφορίας, αλλά αντίθετα, μπορούμε να
πετύχουμε εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα
σε χαμηλότερο κόστος, εάν χρησιμοποιήσουμε
καινοτόμες ιδέες και εργαλεία. Όπως
χαρακτηριστικά δήλωσε: «Δεν πλήττεται η
κερδοφορία όταν κάνεις καλό στο
περιβάλλον»,
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Guerrero
Ismael- Εταιρικός Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του
Ομίλου Ενέργειας στην Canadian Solar -ο οποίος
κατέθεσε μια άποψη στην οποία πρέπει να
δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα. Υποστήριξε ότι
η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, είναι μια
αλλαγή η οποία δεν επιταχύνεται  λόγω των
κοινωνικών ή περιβαλλοντικών ευαισθησιών,
αλλά  λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας
χάρη στην οποία μπορεί να παραχθεί
ηλεκτρική ενέργεια με πολύ χαμηλότερο
κόστος. Και αυτό, είναι κάτι στο οποίο εν
τέλει θα υπακούσει η βιομηχανία, για τον
απλούστατο λόγο ότι, αν δεν το κάνει, δεν θα
μπορέσει να παραμείνει ανταγωνιστική.
-Επιστρέφοντας στις δηλώσεις του κ.
Μυτιληναίου, ανέφερε ότι κατά την περίοδο
της περιπέτειας της κρίσης χρέους  για τη
χώρα μας, το πρώτο μέλημα των ελληνικών
επιχειρήσεων ήταν να επιβιώσουν. Τώρα
όμως,  όλο και περισσότερες επιχειρήσεις θα
εξετάσουν τη θέσπιση νέων στόχων για το ESG,
προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικές.
Η στήλη εδώ και καιρό έχει επισημάνει ότι
δεν απέχουμε πολύ από την στιγμή όπου όσοι
δεν πληρούν τα ESG κριτήρια, δεν θα
εξασφαλίζουν ευνοϊκούς όρους
χρηματοδότησης. Εκπρόσωποι του
χρηματοοικονομικού χώρου όπως για
παράδειγμα η Διευθύνουσα Σύμβουλος
Αειφορίας της Citι, Smith Valerie, ή ο Drouot Patrick
αναλυτής και διαχειριστής της Fidelity-
ανέδειξαν ότι πράγματι τα ESG κριτήρια θα
έχουν ολοένα και αυξανόμενο βάρος για την 
χρηματοδότηση των εταιρειών.
Καθώς οι επενδυτές αντιλαμβάνονται την
ανάγκη να κατευθύνουν κεφάλαια προς την
υποστήριξη των δεσμεύσεων της συμφωνίας
του Παρισιού, αυξάνεται η πίεση  για
μετάβαση των επιχειρήσεων προς
επιχειρηματικά μοντέλα μηδενικών ρύπων,
προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε
προνομιακή χρηματοδότηση.
Αυτό ακριβώς   επισήμανε ο καθηγητής
Περιβαλλοντικών Οικονομικών στο Εθνικό και
Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 
κ.Παπανδρέου. Όπως χαρακτηριστικά είπε,  σε
αντίθεση με προηγούμενες δεκαετίες, το
κοινό αυτή τη φορά κινεί πρώτο τα νήματα
προς την αειφορία και την βιώσιμη
ανάπτυξη.  Η κλιματική αλλαγή απαιτεί έναν
τεράστιο μετασχηματισμό επιχειρηματικό 
και κοινωνικό σε πολύ σύντομο χρονικό
διάστημα. Στο παρελθόν οι μετασχηματισμοί
αυτοί χρειαζόντουσαν 50 εως 100 χρόνια και
οδηγούνταν κυρίως από δυνάμεις της αγοράς
και την υποστήριξη της κυβερνητικής
πολιτικής. Σήμερα, η δημόσια δράση και οι
στόχοι πρέπει να οδηγούν την αλλαγή σε
στενή συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα. Το 
κοινό κινείται πρώτα και θέτει τον ρυθμό
της επίτευξης των στόχων, πιέζοντας
κυβερνήσεις και χρηματοοικονομικούς
οργανισμούς όπως και τους ηγέτες του
επιχειρηματικού κόσμου για υιοθέτηση ESG
κριτηρίων και δείκτες απομάκρυνσης από τον
άνθρακα,  προκειμένου οι επιχειρήσεις να
επιτύχουν την βαθμολόγηση που θα επηρεάσει
τους όρους της χρηματοδότησης.
Έτσι όλο και περισσότεροι ιδιωτικοί
οργανισμοί συνειδητοποιούν πλέον ότι
πρέπει να φέρονται ως πολίτες,
αναγνωρίζοντας τις ευθύνες τους ως μέλη της
παγκόσμιας  κοινότητας.
Όπως επεσήμανε ο κ. Παπανδρέου, πολλές
επιχειρήσεις έχουν ανάλογη δύναμη και
πόρους με ισχυρά κράτη.  Μπορούν να
επηρεάσουν την πολιτική και ως εκ τούτου
πρέπει να είναι εταίροι σε ένα κοινό όραμα
με τις κυβερνήσεις και να υποστηρίξουν τα
σωστά μέτρα για την καταπολέμηση της
κλιματικής αλλαγής.
-Θα κλείσουμε με κάποιες από τις
παρατηρήσεις από τον Γενικό Διευθυντή της
Eurometaux, Thiran Guy, ξεκινώντας από την επισήμανση
ότι η  ανταγωνιστικότητα είναι βασική
προϋπόθεση για να είναι κανείς «πράσινος»,
καθώς απαιτούνται μεγάλες επενδύσεις για
να μειωθεί το περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
Υπενθυμίζουμε ότι για τη μετάβαση σε μια
οικονομία μηδενικών καθαρών εκπομπών
άνθρακα, θα πρέπει να χρηματοδοτούνται
παγκοσμίως «πράσινες» επενδύσεις ύψους 1
τρισ. δολαρίων ετησίως, ενώ όπως επισήμανε ο
κ. Τhiran Guy, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η
ζήτηση για καθαρές μεθόθους» θα αυξηθεί
κατά 500% έως το 2050 και σε κάποιους τομείς,
όπως οι μπαταρίες, η ζήτηση για μέταλλα θα
αυξηθεί εως το 10πλάσιο.
Αυτό θα ισχύσει και για άλλα μέταλλα όπως το
αλουμίνιο που χρησιμοποιείται ευρέως. Η
εξαιρετικά εύστοχη ερώτηση λοιπόν που μας
απηύθυνε χθες στο διαδικτυακό συνέδριο ο κ.
Thiran Guy, είναι η εξής: H Ευρώπη θέλει να
παράγει αυτά τα μέταλλα ή θα τα εισάγει από
οικονομίες με πολλαπλάσιο αποτύπωμα
άνθρακα όπως για παράδειγμα η Κίνα;
Ο τομέας των μετάλλων δείχνει άλλωστε τον
δρόμο και για την υπόλοιπη ενεργοβόρο
βιομηχανία και θα χρειαστούμε στο μέλλον
σοβαρές επενδύσεις ώστε να μπορέσουμε να
μειώσουμε το ενεργειακό αποτύπωμα.
Για να μπορέσει η βιομηχανία να
ανταποκριθεί σε αυτή την πρόκληση θα πρέπει
να έχει θετικές προοπτικές και να έχει
πρόσβαση σε ανταγωνιστικές τιμές 
ηλεκτρικής ενέργειας από μη λιγνιτικές
πηγές, ώστε να  μπορέσει να καλύψει τους
στόχους της πράσινης ευρωπαϊκής συμφωνίας.
Τέλος, μια εξαιρετικά σημαντική παρατήρηση
είναι ότι το κλίμα είναι ένα παγκόσμιο
ζητούμενο και πρέπει να εμπλακούν άπαντες
για την προστασία του. Ως εκ τούτου, οι
ευρωπαϊκές επιχειρήσεις θα πρέπει να
παίζουν επί ίσοις όροις με τον παγκόσμιο
ανταγωνισμό.
Για παράδειγμα το 1/3 της παραγωγής του
αλουμινίου έχει χαθεί αυτή τη δεκαετία ,ενώ
το μερίδιο της Κίνας έχει αυξηθεί με
ταυτόχρονα μεγάλη αύξηση των εκπομπών
ρύπων.
Η Ευρώπη προκειμένου να επιτύχει τους
περιβαλλοντικούς στόχους  για το 2030 και 2050 
θα επιβάλλει σημαντικό κόστος  σε κάποιους
κλάδους εντάσεως ενέργειας. Ταυτόχρονα
όμως οι ευρωπαϊκές αρχές καλούνται να
δομήσουν μια βιομηχανική πολιτική που θα
προστατεύει τις επιχειρήσεις, θα
υποστηρίξει τον έλεγχο του κόστους και θα
αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες
ανισορροπίες,  προκειμένου να μπορέσουν να
απελευθερώσουν πόρους και να επενδύσουν
ώστε να  επιτύχουν στην πράσινη μετάβαση.
 
Πηγή: liberal.gr - Μαίρη Βενέτη