Το μέρισμα της ειρήνης

Το πιο σταθερό και έντονο βίωμα που έχω στη ζωή μου -και που έχουμε όλοι στη ζωή μας σ’ αυτή τη χώρα- είναι η μόνιμη ένταση με την Τουρκία. Όσο κι αν θυμάμαι τον εαυτό μου, η Τουρκία ήταν πάντα ο κυριότερος εχθρός, με την Τουρκία είχαμε διαρκείς προστριβές και κάθε τόσο βρισκόμασταν στα πρόθυρα ενός πολέμου, ενώ, κατά τη διάρκεια του βίου μου, υπήρξε η εισβολή και ο πόλεμος στην Κύπρο.

Ζηλεύω άλλες χώρες που έχουν ήσυχους και ισορροπημένους γείτονες και αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η χώρα μας χωρίς αυτή τη διαρκή απειλή. Πώς θα ήταν αν, όλα αυτά τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν δαπανηθεί στον τομέα της “άμυνας”, στη διάρκεια του βίου μου, είχαν δαπανηθεί για σχολεία, για υποδομές ή για την ανάπτυξη της οικονομίας. Αναρωτιέμαι πόσο ελκυστική θα ήταν η Ελλάδα ως επενδυτικός προορισμός αν δεν υπήρχε η διαρκής απειλή ενός πολέμου. Ή και πόσο διαφορετική, πόσο καλύτερη, θα ήταν η ζωή σ’ αυτή την ευλογημένη χώρα, με υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και ισχυρότερο κοινωνικό κράτος, αντί για ένα κράτος οπλισμένο σαν αστακό που ζει μέσα σε διαρκείς εντάσεις..

Τις ημέρες αυτές, η φάση έντασης που βιώνουμε επί χρόνια, δείχνει να κορυφώνεται. Είναι μια στιγμή που ξέραμε ότι θα έρθει και που την περιμέναμε. Δε γνωρίζουμε μέσα από ποιά γεγονότα θα κορυφωθεί. Μπορούμε όμως να φανταστούμε ότι, η κορύφωση της έντασης, θα αποτελέσει την αφορμή για την αναζήτηση λύσεων στο χρόνιο πρόβλημα της σχέσης μεταξύ των δύο κρατών. Η αναζήτηση λύσεων θα πρέπει να γίνει με ειρηνικό τρόπο. Και επειδή η λύση δε μπορεί να προκύψει σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, θα πρέπει να προέλθει από ένα υπερεθνικό όργανο, πιθανότατα από το διεθνές δικαστήριο της Χάγης.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Οτιδήποτε άλλο έχει αποδειχθεί αδιέξοδο, ενώ η διατήρηση αυτής της χρόνιας κατάστασης απλώς φθείρει, κουράζει, εξασθενεί και δίνει ερείσματα στην πλευρά της Τουρκίας -η οποία νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ενδυναμωμένη από τη δημογραφική της ανάπτυξη και την οικονομική της πρόοδο- να αυξάνει τις διεκδικήσεις της.

Είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα να πετύχει τη μείωση της έντασης στην περιοχή και τη διαβεβαίωση της ειρήνης. Η Ελλάδα δε μπορεί να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό των τελευταίων δεκαετιών. Πρέπει να εκλείψουν οι διαρκείς απειλές και η χώρα πρέπει να βρει την ηρεμία και να εξοικονομήσει τους πόρους για να διεκδικήσει υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και ένα καλύτερο μέλλον. Η χώρα -μια χώρα που στην ιστορία της ταλαιπωρήθηκε τόσο πολύ από πολέμους και από τριβές με τους γείτονές της- πρέπει επιτέλους να αρχίζει να εισπράττει το μέρισμα της ειρήνης. Κάτι απόλυτα φυσιολογικό για τόσους άλλους λαούς.

Από τις πρώτες μέρες της κορύφωσης της κρίσης, το Χρηματιστήριο εκδήλωσε στοιχεία φόβου, αλλά όχι πανικού. Βρίσκεται ήδη σε πολύ χαμηλά επίπεδα για να νιώσει ότι κινδυνεύει από κάτι ακόμη. Όμως, είναι βέβαιο ότι, στην κορύφωση της κρίσης ή αμέσως μετά, εάν και όταν συμβεί, θα αντιδράσει ανοδικά. Επειδή θα “δει” λίγο παραπέρα και θα προεξοφλήσει τις κινήσεις προς τις οποίες θα προχωρήσουν τα δύο κράτη για την επίλυση των διαφορών τους. Το Χρηματιστήριο αντιλαμβάνεται πως, όταν η ένταση υποχωρήσει και όταν τα κράτη διευθετήσουν τις διαφορές τους, θα απελευθερωθεί μία μεγάλη θετική και αναπτυξιακή ενέργεια που θα ενεργήσει προς όφελος των οικονομιών και των λαών τους. Το Χρηματιστήριο θα προεξοφλήσει το “μέρισμα της ειρήνης”.

Γάννης Σιάτρας

Επιστροφή στα περιεχόμενα

Δείτε τους συνδέσμους για παλαιότερα τεύχη (εδώ)

Δείτε την ύλη των παλαιότερων τευχών (εδώ)