Χρηματιστήριο: Το πρώτο Ημερήσιο Δελτίο Τιμών, της 2 Ιανουαρίου 1920

29 Νοεμβρίου 2020, 18:26 | Ιστορία Χρηματιστηρίου

Χρηματιστήριο: Το πρώτο Ημερήσιο Δελτίο Τιμών, της 2 Ιανουαρίου 1920

Το παρόν άρθρο, αποτελεί τμήμα της ύλης του τεύχους 212 (Ιανουάριος 2020) του περιοδικού ΧΡΗΜΑ & ΑΓΟΡΑ - Δείτε το τεύχος σε μορφή flipbook εδώ.

 

 

 

 

 

 

Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών

Το πρώτο Ημερήσιο Δελτίο Τιμών, της 2 Ιανουαρίου 1920

 

Το Ημερήσιο Δελτίο Τιμών είναι η επίσημη έκδοση του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, στο οποίο αναγράφονται τα στοιχεία των τιμών και των συναλλαγών της συνεδρίασης για τις μετοχές, τα ομόλογα, τα παράγωγα προϊόντα και κάθε άλλο διαπραγματευόμενο χρηματιστηριακό προϊόν. Παράλληλα, περιέχει πλήθος στατιστικών στοιχείων για όλες τις εισηγμένες μετοχές και τα άλλα χρηματιστηριακά προϊόντα, καθώς και τις ανακοινώσεις του Χρηματιστηρίου και των εισηγμένων εταιριών, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.

 

Η ύπαρξη του “Δελτίου Τιμών” προβλέφθηκε ήδη από τον πρώτο Κανονισμό Λειτουργίας του Χρηματιστηρίου της 11ης Ιανουαρίου 1880.Ήδη, από την έναρξη της λειτουργίας του Χρηματιστηρίου από τότε, το Δελτίο Τιμών, συντασσόταν κανονικά μετά το τέλος και της απογευματινής συνεδρίασης, τοιχοκολλούνταν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της αίθουσας του Χρηματιστηρίου (μια διαδικασία που τηρήθηκε ανελλιπώς έως και τη μεταφορά του Χρηματιστηρίου στο κτήριο της Λεωφόρου Αθηνών) και διανέμονταν στα χρηματιστηριακά γραφεία και στα γραφεία των εφημερίδων. Δυστυχώς, σήμερα δε διασώζεται αρχείο των Δελτίων Τιμών της περιόδου από το 1880 έως και το 1919. Οι τιμές των ομολόγων και των μετοχών που σήμερα γνωρίζουμε για την περίοδο αυτή, προέρχονται από τα αρχεία εφημερίδων και περιοδικών της περιόδου αυτής.

 

Τα αντίτυπα του Δελτίου Τιμών πωλούνταν. Η πώληση γινόταν είτε μέσω ετήσιας συνδρομής. Παράλληλα, κάθε ενδιαφερόμενος μπορούσε να προμηθευτεί μεμονωμένα αντίτυπα από το θυρωρείο του κτιρίου του Χρηματιστηρίου, έναντι αντιτίμου.

 

Το Ημερήσιο Δελτίο Τιμών εκδόθηκε, για πρώτη φορά, εκδόθηκε εκτυπωμένο, στις 2 Ιανουαρίου 1920. Επρόκειτο για μία μονοσέλιδη, δίγλωσση έκδοση, στα ελληνικά και στα γαλλικά. Ο κυριότερος λόγος για την έκδοση του Δελτίου και στη γαλλική γλώσσα είναι επειδή, στην περίοδο εκείνη, ένας αριθμός ελληνικών μετοχών διαπραγματεύονταν στα χρηματιστήρια του Παρισιού και των Βρυξελλών στο Χρηματιστήριο του Παρισιού και στο Χρηματιστήριο των Βρυξελλών. Είναι χαρακτηριστικό ότι έως και το Μάρτιο του 1923, το Δελτίο Τιμών έφερε δύο ημερομηνίες. Μία του παλαιού ημερολογίου, όπως ίσχυε στην Ελλάδα, και μία του νέου (Γρηγοριανού) ημερολογίου, όπως ίσχυε στη Γαλλία και στο Βέλγιο.

 

Κατά το πρώτο έτος της έντυπης κυκλοφορίας του, το Δελτίο Τιμών είχε μόνον δύο στήλες όπου αναφέρονταν οι τιμές των Αγοραστών και Πωλητών, “τοις μετρητοίς” όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί στο τέλος της (μεσημβρινής) συνεδρίασης, χωρίς να αναφέρει την τελευταία πράξη, η οποία αργότερα καθιερώθηκε να ονομάζεται και “τιμή κλεισίματος”, ενώ δεν περιλάμβανε ούτε τις τιμές που διαμορφώθηκαν στις “επί προθεσμία” συναλλαγές.

 

Στο Δελτίο Τιμών του 1920, πρώτα αναγράφονταν οι τίτλοι των Ομολογιών των Εθνικών Δανείων, ακολουθούσαν οι Ομολογίες των Τραπεζών και των Εταιριών και στη συνέχεια οι μετοχές. Στην κατηγορία των μετοχών, πρώτες αναγράφονταν οι μετοχές των Τραπεζών, δεύτερες οι μετοχές των ακτοπλοϊκών εταιριών (η αναγραφή τους σ' αυτή τη θέση, υποδηλώνει τη σπουδαιότητα του κλάδου στην εθνική οικονομία) και τρίτες οι μετοχές των “διαφόρων εταιριών”8 χωρίς κάποιο περαιτέρω κλαδικό διαχωρισμό.

 

Από τις μετοχές των Τραπεζών, επί σειρά ετών, στην πρώτη σειρά αναγράφονταν η μετοχή της Εθνικής Τράπεζας. Στις μετοχές των υπολοίπων κατηγοριών, ακολουθούνταν η αλφαβητική ταξινόμηση, ενώ αρκετά αργότερα (από το 1964), η ίδια πρακτική ακολουθήθηκε και στις μετοχές του τραπεζικού κλάδου.

Στο κάτω μέρος αναγράφονταν οι τιμές συναλλάγματος (επί Παρισίων, επί Λονδίνου και επί Νέας Υόρκης), όπως αυτές ανακοινώνονταν από την Εθνική Τράπεζα. Στο κάτω μέρος του Δελτίου ετίθετο η υπογραφή του Κυβερνητικού Επόπτη και η επίσημη σφραγίδα του.

Αυτή η μεθοδολογία παρουσίασης του Δελτίου Τιμών, ακολουθήθηκε με μερικές μόνον παραλλαγές, έως και το 2005.

Οι αλλαγές στην εμφάνιση και στο περιεχόμενο του Δελτίου Τιμών του Χρηματιστηρίου, ήταν συχνές και προσδιορίζονταν από τον όγκο των πληροφοριών, τις ανάγκες πληροφόρησης του επενδυτικού κοινού, αλλά και την εξέλιξη της τεχνολογίας.

 

Γιάννης Σιάτρας

 

 

Επιστροφή στα περιεχόμενα
Δείτε τους συνδέσμους για παλαιότερα τεύχη (εδώ)
Δείτε την ύλη των παλαιότερων τευχών (εδώ)