Ανατροπή στα επιτόκια;

Η “ανησυχητική” κίνηση του επιτοκίου του αμερικανικού 10ετούς ομολόγου

Το επιτόκιο του αμερικανικού 10ετούς ομολόγου, πιθανότατα θα προστεθεί στη λίστα των ζητημάτων για τα οποία “ανησυχούμε” και θα απασχολεί την καθημερινότητά μας για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το επιτόκιο αυτό, βρέθηκε στο χαμηλότερο ιστορικό του σημείο την 4η Αυγούστου 2020, στο 0,512%. Σήμερα (8/2/2021) κινείται γύρω από το 1,20%, επίπεδο που είναι το υψηλότερο από την 27η Φεβρουαρίου 2021, δηλαδή από την περίοδο που ξεκινούσε η πανδημία.

Η σημασία του επιτοκίου αυτού είναι πολύ σημαντική για όλο το κόσμο, επειδή:

α) Καθ’ όσον το δολάριο εξακολουθεί να είναι το κυριότερο νόμισμα των διεθνών συναλλαγών και του διεθνούς δανεισμού, προσδιορίζει, σε μεγάλο βαθμό, το γενικότερο επίπεδο επιτοκίων σε πολλά μέρη του κόσμου.

β) Προσδιορίζει το κόστος εξυπηρέτησης του μεγαλύτερου τμήματος του παγκόσμιου δημοσίου και ιδιωτικού χρέους. Ακόμη και μικρές διακυμάνσεις του επιτοκίου, προκαλούν τεράστιες οικονομικές διαφορές στα χρηματοοικονομικά κόστη όσων έχουν δανειστεί.

γ) Προσδιορίζει το επίπεδο της επενδυτικής δραστηριότητας στην πραγματική οικονομία, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και σε πολλά μέρη του κόσμου.

δ) Με δεδομένη την “ανταγωνιστική” σχέση μεταξύ ομολόγων και μετοχών, το επίπεδο των επιτοκίων αποτελεί έναν από τους βασικότερους προσδιοριστικούς παράγοντες του επιπέδου τιμών των μετοχών.

Βεβαίως, ουδείς αναμένει την είσοδο των ΗΠΑ σε μία περίοδο αύξησης των επιτοκίων του δολαρίου. Και εάν υπάρξει άνοδος του επιτοκίου, αυτή είτε θα είναι προσωρινή, είτε δε θα είναι πολύ υψηλή. Οι συνθήκες που οδήγησαν τον πληθωρισμό σε χαμηλότατα (ή και σε αρνητικά) επίπεδα, εξακολουθούν να ισχύουν.

Δείτε το διάγραμμα σε διαδραστική μορφή, εδώ

Όμως, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι, με τη σταδιακή βελτίωση των συνθηκών της πανδημίας, οι αμερικανοί καταναλωτές θα αυξήσουν την κατανάλωσή τους, σε τέτοιο βαθμό που, σε ορισμένους κλάδους, η ζήτηση δε θα μπορεί να ικανοποιηθεί και συνεπώς, θα παρατηρηθεί αύξηση των τιμών και αύξηση του αμερικανικού δείκτη τιμών καταναλωτή (δείτε παλαιότερο άρθρο μας - εδώ). Μία τέτοια εξέλιξη θα γίνει ευμενώς δεκτή από τη διοίκηση της FED, η οποία πασχίζει να επαναφέρει τον πληθωρισμό κοντά στο “στόχο” του +2,0%, όμως παράλληλα, θα την προβληματίσει. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σημάνει και το τέλος, ή -έστω- τον περιορισμό των ποσοτήτων του νέου χρήματος που κάθε μήνα κατακλύζουν τις αγορές μέσω των προγραμμάτων νομισματικής χαλάρωσης (QE), ενώ παράλληλα θα θέσει σε επιφυλακή και τις υπόλοιπες μεγάλες κεντρικές τράπεζες σε όλο το κόσμο, οι οποίες επίσης θα ετοιμαστούν για ανάλογες κινήσεις.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι αγορές θα αντιδράσουν εξαιρετικά αρνητικά, όχι μόνον επειδή θα αυξηθεί το κόστος πολλών ειδών συναλλαγών σε παράγωγα, αλλά και επειδή θα αρχίσει η φάση μεταστροφής των προσδοκιών.

Δείτε το διάγραμμα σε διαδραστική μορφή, εδώ

Επιστροφή στα περιεχόμενα (εδώ)