Επανεκκίνηση «διά χειρός» Βαράγκη

Οσοι γνωρίζουν τον Δημήτρη Βαράγκη θα αντιλαμβάνονται ίσως καλύτερα γιατί προτίμησε να προχωρήσει σε συμφωνία για την αναδιάρθρωση και την εξυγίανση της ιστορικής επιχείρησης με ελληνικά συμφέροντα, ακόμα και αν αυτό σήμαινε πως θα χάσει προσωπικές εγγυήσεις μεταξύ των οποίων ακίνητά του. Eτσι η αγορά μπορεί να εξεπλάγη που τελικά ως στρατηγικός επενδυτής επιλέχθηκε Ελληνας ιδιώτης και όχι η καταρινή Advance Construction Traiding & Contracting WLL, η οποία είχε αρχικά ξεκινήσει συζητήσεις και με τις πιστώτριες τράπεζες.

Ανθρωπος της τέχνης και της επιστήμης, προτιμά να θεωρεί τον εαυτό του δημιουργό και εφευρέτη παρά επιχειρηματία. Ισως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους, πέρα από τη βαθιά κρίση της ελληνικής οικονομίας, που έφερε την επιπλοποιία στο χείλος του γκρεμού. Αυτή όμως είναι και η δύναμή της: η καινοτομία, η πρωτοπορία και η αισθητική υπεροχή σε διεθνές επίπεδο των αρχιτεκτονικών και άλλων λύσεων στη διαμόρφωση εσωτερικών και όχι μόνον χώρων. Κάτι που γνωρίζουν καλά πλέον πολλές επιχειρήσεις στα πλούσια κρατίδια του Περσικού Κόλπου, όπου και έχει εστιαστεί η δραστηριότητα της εταιρείας. Ομως με μη εξυπηρετούμενες τραπεζικές υποχρεώσεις τριπλάσιες από τον κύκλο εργασιών της και με σύνολο υποχρεώσεων της τάξης των 25 εκατ. ευρώ, η δυνατότητα να εξασφαλίσει εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης ήταν πρακτικά ανύπαρκτη. Και έτσι χάνονταν έργα. Δουλειές που δίνουν απασχόληση στο ελληνικό εργοστάσιο της «Βαράγκης» στο Σχηματάρι, όπου βρίσκεται και θα παραμείνει η έδρα της παραγωγικής δραστηριότητας της εταιρείας. Τελικά η λύση βρέθηκε με τη Vericon Professional Services, ελληνικών συμφερόντων εταιρείας. Σε αυτήν ο Δημήτρης Βαράγκης και οι πιστώτριες τράπεζες της εταιρείας βρήκαν αφενός τα κεφάλαια που απαιτούνται για την επανεκκίνηση της εταιρείας, καθώς και ενδιάμεση χρηματοδότηση 1,5 εκατ. μέχρι την επικύρωση της συμφωνίας εξυγίανσης, και αφετέρου το management που μπορεί να επικεντρωθεί στο επιχειρηματικό κομμάτι του ομίλου. Ο Δημήτρης Βαράγκης μοιάζει να αντιμετωπίζει τη συμφωνία ως λύτρωση και απελευθέρωση των δυνάμεών του, ώστε να μπορέσει να αφοσιωθεί απερίσπαστος σε αυτό που αγαπά: την καινοτομία, τη δημιουργία, τον σχεδιασμό και την προώθηση των ολοκληρωμένων λύσεων για επιχειρήσεις, δημόσιους χώρους, κατοικίες, ακόμα και θαλαμηγούς. Ισως για αυτό προθύμως διαγράφει απαιτήσεις της οικογένειάς του από την εισηγμένη –κεφάλαια που μπήκαν στο παρελθόν για να μην καταρρεύσει η εταιρεία, ύψους 9,1 εκατ.– όλες τις μετοχές της οικογένειας αλλά και ακίνητα όχι μόνον της εταιρείας αλλά και προσωπικά, όπως στο Πήλιο και στην Πάρο. Θα παραμείνει ασφαλώς στην εταιρεία με βάση τη συμφωνία εξυγίανσης, αλλά στον ρόλο που ξέρει και διακρίνεται και όχι σε αυτόν του επιχειρηματία. Και έτσι η ιστορική εταιρεία θα γυρίσει σελίδα και θα μπορεί πλέον να κερδίσει, να χρηματοδοτήσει και να εκτελέσει μεγάλα διεθνή έργα που μπορεί να εξασφαλίσει ο Δημήτρης Βαράγκης.

Η προτεινόμενη συμφωνία εξυγίανσης - μεταβίβασης της επιχείρησης, η συζήτηση για την επικύρωση της οποίας από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θηβών έχει οριστεί για τις 10 Οκτωβρίου, εκτιμάται ότι θα διασφαλίσει την αποπληρωμή υποχρεώσεων ίσων με 5,5 εκατ. από το σύνολο των 25 εκατ. Στον νέο φορέα, με βάση τη συμφωνία, μεταβιβάζεται το 97,8% του ενεργητικού της «Βαράγκης» συνολικού ύψους 3,398 εκατ. και συγκεκριμένα το ακίνητο της μονάδας παραγωγής στο Σχηματάρι, ο μηχανολογικός εξοπλισμός και τα αποθέματα, πάγια, απαιτήσεις και χρηματικά διαθέσιμα της εταιρείας, καθώς και οι συμμετοχές της στις θυγατρικές της Varangis Turnkey Interior Projects LLC, Varangis Advance Interior Projects LLC στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Schemata Interiors and Trading WLL στο Κατάρ. Ο φορέας στον οποίον θα μεταβιβαστεί η επιχειρηματική δραστηριότητα και που θα αναλάβει μέρος των υποχρεώσεων είναι η νεοσυσταθείσα προς τον σκοπό τούτο Varangis Furniture & Interiors A.E. Το σύνολο των μετοχών της νέας εταιρείας, πλην μιας, ανήκει στην εταιρεία με την επωνυμία Vericon Professional Services Ltd. Στη Varangis Furniture & Interiors μεταβιβάζονται υποχρεώσεις της τάξεως του 5,8% επί των συνολικών υποχρεώσεων, αξίας 1,466 εκατ., οι οποίες αφορούν το Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εργαζομένους, που θα ικανοποιηθούν όλοι στο 100% των απαιτήσεών τους.

Οι πιστωτές-ομολογιούχοι, που ταυτίζονται λίγο - πολύ με την οικογένεια Βαράγκη, διαγραφούν το 100% των απαιτήσεων ύψους 7,4 εκατ. Το αντάλλαγμα για τη μεταβίβαση των στοιχείων του ενεργητικού ανέρχεται σε περίπου 2,6 εκατ., το οποίο θα καταβάλει η Varangis Furniture & Interiors για την αποπληρωμή των τραπεζικών υποχρεώσεων που παραμένουν στην παλιά εισηγμένη εταιρεία. Καθίσταται σαφές πως η εισηγμένη θα μείνει ως κέλυφος με την υφισταμένη μετοχική σύνθεση, δηλαδή 73% η οικογένεια Βαράγκη και 27% το επενδυτικό κοινό και ενδεχομένως να αξιοποιηθεί από τρίτον εφόσον ανακύψει αγοραστής που θέλει να αποκτήσει εισηγμένο όχημα, ειδάλλως μάλλον θα εκκαθαριστεί.

Η βαθιά κρίση στον κλάδο και το νέο business plan

Οι βιομηχανίες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο του επίπλου εμφάνισαν την τελευταία δεκαετία σημαντική μείωση στην παραγωγή τους και στο επίπεδο δραστηριοποίησής τους, εξαιτίας τόσο της οικονομικής κρίσης που προέκυψε το 2008 όσο και του υψηλού ανταγωνισμού μεταξύ των εταιρειών του κλάδου. Ο κλάδος εμφάνισε πτωτικές τάσεις στα μεγέθη του, κυρίως λόγω της κρίσης και της μείωσης στην οικοδομική δραστηριότητα, γεγονός που επέφερε μεγάλη πτώση στην παραγωγή και στη ζήτηση επίπλων και ανάγκασε πολλές επιχειρήσεις να διακόψουν τη λειτουργία τους. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, κατά τη διάρκεια της κρίσης έκλεισε περίπου το 30% των επιχειρήσεων επίπλου και μειώθηκε η εγχώρια παραγωγή κατά 69%. Επιπροσθέτως, η «Βαράγκης» παραδοσιακά δραστηριοποιούνταν στο premium τμήμα της αγοράς επίπλων το οποίο υπέστη και τις σημαντικότερες απώλειες όσον αφορά τη ζήτηση. Οι μακροοικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα ευνόησαν ανταγωνιστές της «Βαράγκης», οι οποίοι τιμολογιακά τοποθετούνται στα μέσα και χαμηλότερα τμήματα. Ως εκ τούτου, και με πλεονέκτημα τις εισαγωγές φτηνών προϊόντων από το εξωτερικό καθώς και την αυξημένη επισκεψιμότητα, ανταγωνιστές όπως οι αλυσίδες IKEA, Praktiker και Leroy Merlin κέρδισαν σημαντικά μερίδια αγοράς εκτοπίζοντας παραδοσιακές επιχειρήσεις που είχαν περιορισμένη παρουσία στο κανάλι της λιανικής.

Το επίπεδο υποχρεώσεων το οποίο μεταφέρεται από το παρελθόν παραμένει υψηλό, ενώ το γεγονός ότι η «Βαράγκης» διατηρεί παραγωγική μονάδα στην Ελλάδα την επιβαρύνει με υψηλά σταθερά έξοδα. Η διοίκηση της «Βαράγκης» προχώρησε τα τελευταία έτη σε μεταβολή της επιχειρησιακής στρατηγικής της διεκδικώντας σημαντικά έργα στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στις χώρες της Μέσης Ανατολής, όπου η ζήτηση για την κατηγορία των προϊόντων που παράγει συνεχίζει να καταγράφει αυξητική τάση. Ωστόσο, οι κινήσεις αυτές δεν αντικατέστησαν πλήρως τις ταμειακές ροές που απολέσθηκαν από τη συρρίκνωση του κύκλου εργασιών στην Ελλάδα. Βάσει των ανωτέρω, η «Βαράγκης» παρουσίασε οικονομική αδυναμία εκ της έλλειψης ρευστότητας, αδυνατώντας να εξυπηρετήσει άμεσα τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της προς τους πιστωτές της. Το υπόλοιπο των οφειλών της «Βαράγκης» στα τέλη Μαρτίου φέτος διαμορφώθηκε σε 25,2 εκατ., εκ των οποίων το 1,8 εκατ. αφορά υποχρεώσεις σε γενικού προνομίου, τα 7,1 εκατ. υποχρεώσεις ειδικού προνομίου, ενώ σε 16,3 εκατ. ανέρχονται οι οφειλές άνευ προνομίου (ανέγγυες). Οι πιστωτές, οι οποίοι εκπροσωπούν το 80% των συνολικών θιγόμενων υποχρεώσεων και το 100% των υποχρεώσεων με εμπράγματη εξασφάλιση (κατά την 31η Μαρτίου 2019), συναινούν στη συμφωνία εξυγίανσης. Το εκτιμώμενο όφελος για τους πιστωτές στην επιλογή της συμφωνίας εξυγίανσης είναι μεγαλύτερο κατά 2,46 εκατ. (ή 81%) συγκριτικά με το όφελος που εκτιμάται ότι θα προέκυπτε από το σενάριο βίαιης ρευστοποίησης. Το επιχειρηματικό σχέδιο προβλέπει αύξηση του ετήσιου κύκλιου εργασιών από τα τρέχοντα επίπεδα των 3,4 εκατ. στα 7 εκατ. σε ορίζοντα διετίας και στα 8,6 εκατ. στην πενταετία, με τα καθαρά κέρδη από ζημίες να ανεβαίνουν στις 560 χιλ. στο ίδιο διάστημα και τα EBITDA από 110 χιλ. στο ένα εκατομμύριο.

120 χρόνια ιστορίας, από την Aθήνα στο Παρίσι και από το Μόναχο στο Αμπου Ντάμπι

Ηταν τέλη του 19ου αιώνα όταν ο Ανδριώτης Θεμιστοκλής Βαράγκης έρχεται στην Αθήνα και αποφασίζει να γίνει επιπλοποιός σπουδάζοντας στη Διπλάρειο Σχολή Επιπλοποιών. Λίγα χρόνια μετά και ενώ η υψηλή κοινωνία της Αθήνας διψάει να υιοθετήσει τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής ανοίγει στη γωνία των οδών Σόλωνος και Πινακωτών, μαζί με τον Δημήτριο Αθηναίο, μια πρότυπη επιπλοποιία. Δεν πέρασαν δέκα χρόνια και ο Θεμιστοκλής με τον συνεργάτη του καλούνται το 1907 να επιπλώσουν τα ανάκτορα του Τατοΐου. Η ανάθεση απογείωσε την επιπλοποιία. Ετσι, η μικρή βιοτεχνία  μεταφέρεται το 1917 στον Βοτανικό και γίνεται εργοστάσιο. Αλλά ούτε εκεί μένει για πολύ, καθώς η ζήτηση από την αθηναϊκή ελίτ καλπάζει. Το 1922 μεταφέρεται στην Ιερά Οδό και η δεύτερη  γενιά μπαίνει στην επιχείρηση. Πρόκειται για τον παππού του σημερινού επικεφαλής της που έχει σπουδάσει στο Παρίσι. Η χρυσή εποχή του Μεσοπόλεμου έχει φτάσει και έχει πρωταγωνιστές στη διακόσμηση και την αισθητική αυτόν και τον γιο τού Αθηναίου. Στις Διεθνείς Εκθέσεις της Θεσσαλονίκης, το 1928 και το 1931, κερδίζουν χρυσά βραβεία. Τα έπιπλα της «Βαράγκης» βρίσκονται όχι μόνον στα μεγάλα αθηναϊκά σαλόνια αλλά και στη «Μεγάλη Βρεταννία», στο Zonar’s, στο Μέγαρο Σταθάτου, στο King George, στην Παλαιά Βουλή και στο υπουργείο Εξωτερικών. Κάπως έτσι φτάνουμε στο 1937 και στην πρώτη έκθεση επίπλων στην πλατεία Συντάγματος. Η ποιότητα και ο εμβληματικός χαρακτήρας της δουλειάς της επιπλοποιίας ήταν αυτό που την κράτησε ανοικτή μέσα από χίλια ζόρια και κατά την Κατοχή. Μετά την απελευθέρωση δεν άργησε καθόλου να ανακάμψει. Ομως, το 1954 ο Δημήτρης Βαράγκης πεθαίνει και τον επόμενο χρόνο αναλαμβάνει ο γιος του και εγγονός του ιδρυτή Θ. Βαράγκης. Το  1960 το εργοστάσιο μεταφέρεται στην Πεύκη και ο  Θ. Βαράγκης αποφασίζει να στραφεί από τις πολύ πλούσιες οικογένειες σε ολόκληρη την αστική τάξη όπως αυτή νοείτω τότε στην Ελλάδα με τιμές ναι μεν ψηλές σε σχέση με τον ανταγωνισμό, πλην όμως πιο προσιτές πλέον. Η τακτική αυτή πιάνει και οι πωλήσεις πολλαπλασιάζονται. Το 1970, η εταιρεία φτάνει να ανοίξει κατάστημα στο Παρίσι και το 1975 αναλαμβάνει την επίπλωση του Μεγάρου Μαξίμου. Δέκα χρόνια μετά η Ελλάδα έχει αλλάξει και τα εισαγόμενα ευρωπαϊκά ποιοτικά έπιπλα με πρωταγωνιστή τα ιταλικά, αρχίζουν να αποτελούν υπολογίσιμο ανταγωνιστή. Η «Βαράγκης» απαντά με έμφαση στην ανάπτυξη του δικτύου λιανικής. Το 1998 κρούει τας θύρας του Χρηματιστηρίου  και ξεκινά τη λειτουργία του νέου εργοστασίου στο Σχηματάρι. Η διοίκηση του Δημήτρη Βαράγκη, τέταρτη γενιά πλέον της οικογενείας, αποφασίζει από το 2008 και μετά να ρίξει το βάρος της στο εξωτερικό, ενώ βάζει λεφτά στην επιχείρηση και προσφεύγει παράλληλα σε τραπεζικό δανεισμό. Με θρυαλλίδα μια μεγάλη δουλειά διακόσμησης και επίπλωσης θαλαμηγού σε γερμανικό ναυπηγείο, τότε ξεκινά το άνοιγμα στις πλούσιες χώρες του Περσικού. Το DNA της οικογενείας γνωρίζει πλέον να ερμηνεύει άριστα με τα έργα της τις απαιτήσεις και την αισθητική των υψηλότερων εισοδηματικών τάξεων και προσθέτει πλέον σταδιακά και την καινοτομία όπως το πάντρεμα απτικών ινών με ξύλο, τη χρήση πρωτοποριακών υλικών και μεθόδων και σύντομα παίρνει μεγάλες δουλειές στον αραβικό κόσμο. Το εργοστάσιο στο Σχηματάρι παράγει συνεχώς. Σήμερα η «Βαράγκης» εκτελεί μεγάλο έργο της National Bank of Kuwait, έργο εσωτερικής διαμόρφωσης θαλαμηγού μήκους 45 μέτρων στο Al Khor του Κατάρ (έργο αξίας 4,2 εκατ. ευρώ), αρχιτεκτονικές μελέτες επτά παλατιών στην Ντόχα του Κατάρ (συνολικής αξίας 1,2 εκατ.) και έπεται η υλοποίηση διαμόρφωσης των έργων αυτών με ξυλουργικές κατασκευές και έπιπλα (έργο αξίας 24,1 εκατ.) και έργο εσωτερικής διαμόρφωσης και επίπλωσης δύο ιδιωτικών κατοικιών στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (έργο αξίας 1,7 εκατ.).

Πηγή: www.kathimerini.gr