Αρχική | Οικονομία | Διεθνής Οικονομία | Ο "αλλοπρόσαλλος" Τραμπ και οι "διευκολύνσεις" Πούτιν προς Ερντογάν

Ο "αλλοπρόσαλλος" Τραμπ και οι "διευκολύνσεις" Πούτιν προς Ερντογάν

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font
Ο "αλλοπρόσαλλος" Τραμπ και οι "διευκολύνσεις" Πούτιν προς Ερντογάν

Του Κώστα Ράπτη

Σύμφωνα με μια έκφραση που ακούγεται συχνά στους διαδρόμους της εξουσίας στη Μόσχα, "όποιος δεν θέλει να μιλήσει με τον Λαβρόφ, θα μιλήσει με τον Σοϊγκού”. Με άλλα λόγια όποιος είναι απρόθυμος να διαπραγματευτεί με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών αργά ή γρήγορα θα έχει να κάνει με τον συνάδελφό του που προΐσταται των ενόπλων δυνάμεων.

Ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου μάλλον μπέρδεψε τους συνομιλητές όταν εν αναμονή της τηλεφωνικής του επικοινωνίας με τον Λαβρόφ ανήρτησε φωτογραφία του με τζάκετ παραλλαγής συνοδευόμενη από στίχους πατριωτικού ποιήματος.

Ο

Όμως ούτε η συνομιλία του με τον Ρώσο ομόλογό του είχε κάτι το πολεμικό, ούτε άλλωστε ο τουρκικός στρατός βρίσκεται στις παραμονές μιας μεγάλης προέλασης.

"Business as usual"

Για την ακρίβεια, η συνδιάλεξη των δύο υπουργών παρέπεμπε, σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν, σε business as usual, με διαβεβαιώσεις ότι "οι δύο χώρες θα συνεχίσουν τον σε βάθος διάλογό τους για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο να αναπτύξουν τη ρωσοτουρκική συνεργασία σε όλους τους τομείς”. Σαν να μην προετοιμάζεται η Άγκυρα για μία επέμβαση στη βορειοανατολική Συρία, η οποία κατά τη Μόσχα θα αποτελούσε απαράδεκτη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας της Δαμασκού.

Στην πραγματικότητα, το σχέδιο δημιουργίας μιας "ασφαλούς ζώνης” νοτίως των τουρκικών συνόρων είναι εν μέρει ρωσικής πατρότητας, καθώς ήταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου κατά την τελευταία συνάντηση κορυφής της πρωτοβουλίας της Αστάνα, η οποία συνασπίζει τη Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν, ανακάλεσε το "πρωτόκολλο των Αδάνων” του 1998. Πρόκειται για τη συμφωνία που είχε συνάψει με την Τουρκία ο τότε πρόεδρος της Συρίας Χάφεζ αλ Άσαντ και επέτρεπε στις τουρκικές δυνάμεις να επιχειρούν σε βάθος 30 χιλιομέτρων (περίπου όσο το βεληνεκές των όλμων) εντός της συριακής επικράτειας, απαντώντας σε ενέργειες των Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ. Το "πρωτόκολλο των Αδάνων” τερμάτισε την κρίση που είχε προκληθεί, όταν η Άγκυρα απείλησε με πόλεμο τη Δαμασκό για τις διευκολύνσεις που παρείχε στο ΡΚΚ και την φιλοξενία του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν.

Την ώρα που η Μόσχα αναγνωρίζει ως θεμιτές τις ανησυχίες της Τουρκίας για την ασφάλειά της, φροντίζει πάντως να υπενθυμίζει ποια θεωρεί ως απαράβατα όρια, αλλά και να καλλιεργεί την καχυποψία στους Τούρκους συνομιλητές της για το "πράσινο φως” που έδωσε στη δημιουργία της "ασφαλούς ζώνης” ο Ντόναλντ Τραμπ. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, και άλλες φορές έχει εξαγγελθεί η αποχώρηση αμερικανικών δυνάμεων από διάφορες περιοχές, αλλά εντέλει δεν υλοποιήθηκε.

Πράγματι, η Τουρκία δεν είναι εύκολο να προχωρήσει επιχειρησιακά όσο οι αμερικανικές δυνάμεις κρατούν σφραγισμένο για την αεροπορία της τον εναέριο χώρο της βορειοανατολικής Συρίας. Ούτε εκπληρώνεται ο πολιτικός στόχος της αποτροπής ανάδυσης μιας ανεξάρτητης κουρδικής οντότητας, όσο οι μαχητές του YPG (αδελφής οργάνωσης του ΡΚΚ στη Συρία) ελέγχουν το ένα τρίτο της Συρίας και διαθέτουν τη δυνατότητα αναδίπλωσης πέρα από το όποιο βάθος της τουρκικής διείσδυσης.

Το ρωσικό παιχνίδι

Στην πραγματικότητα, το ρωσικό παιχνίδι προσεταιρισμού και ταυτοχρόνως χαλιναγώγησης της Τουρκίας λειτουργεί και προς την αντίπαλη, αφού και μόνο η απειλή της τουρκικής εισβολής έχει καταστήσει τους Κούρδους της Συρίας πολύ δεκτικότερους πλέον στη διαμεσολάβηση της Μόσχας για την επιστροφή τους υπό την κεντρική εξουσία της Δαμασκού. Η Συνταγματική Επιτροπή για την πολιτική επίλυση της συριακής κρίσης, με συμμετοχή όλων των πλευρών, αποτελεί το κατεξοχήν πνευματικό "τέκνο” του Πούτιν και η τουρκική αδημονία θα αξιοποιηθεί για την ενδυνάμωση και όχι για την υπονόμευσή του.

Είναι σε αυτό το φόντο, δεδομένων και των ισχυρών αντιδράσεων στη Δύση, που η Άγκυρα σπεύδει να διαβεβαιώσει, δια του προεδρικού συμβούλου Ιμπραήμ Καλίν, ότι δεν ενδιαφέρεται για τη μόνιμη κατοχή και τη δημογραφική αλλοίωση της "ζώνης ασφαλείας”, μολονότι όλες οι έως τώρα εξαγγελίες της (περί μαζικού επαναπατρισμού Σύρων προσφύγων στην περιοχή, ανοικοδόμησης νέων οικισμών και ανάληψης της παροχής κοινωφελών υπηρεσιών από το τουρκικό κράτος) παραπέμπουν στο αντίθετο σενάριο – όπως άλλωστε και το προηγούμενο του ήδη καταληφθέντος Αφρίν.

Χωρίς ασφαλώς να προεξοφλείται η επιτυχία αυτού του ακροβατικού εγχειρήματος, είναι πάντως σαφές ότι η Ρωσία ξεδιπλώνει με υπομονή και διατήρηση ανοικτών διαύλων με όλες τις πλευρές ένα διπλωματικό σχέδιο που αποβλέπει στο κλείσιμο μετώπων. Η αντίθεση με τα όσα συμβαίνουν στη Ουάσιγκτον είναι χαρακτηριστική.

Μόνος ο Τραμπ

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει κανέναν εσωτερικό ή εξωτερικό σύμμαχο για την προώθηση της δικής του γραμμής που συνίσταται στην απεμπλοκή από "αχρείαστα” μέτωπα και τη μεταφορά της ευθύνης και του κόστους σε συμπαίκτες της διεθνούς σκηνής. Μολονότι δε από καιρό έχει καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του στο μέτωπο της βορειοανατολικής Συρίας, καθώς και την επιθυμία του να μην έρθει σε ρήξη με τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα του ΝΑΤΟ, είναι αυτός που καταγγέλλεται ως "αλλοπρόσαλλος” και υπονομευτής της "αξιοπιστίας” των ΗΠΑ διεθνώς. Το ότι οι αντίπαλοί του, Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί δεν μπορούν να φανταστούν παρά τη διαιώνιση ενός στάτους κβο, που προβλέπει ολοένα και περισσότερες στρατιωτικές εμπλοκές σε ολοένα και περισσότερα μέτωπα, χωρίς σαφείς "αντικειμενικούς στόχους”, χρονοδιάγραμμα και "στρατηγική εξόδου”, αλλά με αντιφάσεις που αποξενώνουν παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ είναι στις μέρες μας το μέτρο της "αξιοπιστίας” και της "συνέπειας”.

Πηγή: www.capital.gr

 

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή

Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text