Οι βρετανικές εκλογές και το Brexit

Οι εθνικές εκλογές στη Βρετανία τον επόμενο μήνα, οι τέταρτες κατά σειράν μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια, θα είναι μία δύσκολη στιγμή για ένα από τα παλαιότερα δημοκρατικά καθεστώτα του κόσμου. Το ιδεολογικό χάσμα μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων είναι πολύ πιο μεγάλο σήμερα από κάθε άλλη περίοδο. Ανεξαρτήτως της προτροπής του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον να «τελειώνουμε με το Brexit» (την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε.) για να επανέλθει σε κανονικές συνθήκες η πολιτική ζωή στη χώρα, όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν υπάρχει πλέον κανένα συμβατικό στάτους κβο για να επανέλθει κανείς σε αυτό γρήγορα.

Σήμερα η Βρετανία εμφανίζεται σε κατάσταση νευρικότητας και κατακερματισμού, ακριβώς επειδή μία μάχη επικών διαστάσεων ετοιμάζεται να ξεσπάσει. Και αφορά πολλά περισσότερα πράγματα από την αποχώρηση της Βρετανίας από τους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το Εργατικό Κόμμα με το μανιφέστο του 2017 υποσχέθηκε μία σχετικά προσεκτική επιστροφή στην παραδοσιακή Σοσιαλδημοκρατία, συμπεριλαμβάνοντας την εθνικοποίηση ζωτικών κλάδων, τη δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση και τους σχετικά υψηλότερους φόρους στους πλουσίους. Εκτοτε καθοδηγείται από τη βάση των ψηφοφόρων του και ενστερνίζεται πιο ριζοσπαστικές θέσεις. Το πρόγραμμά του, που προνοεί για το μέλλον της χώρας, εμπεριέχει δεσμεύσεις για απεξάρτηση της οικονομίας από τον γαιάνθρακα και τα λοιπά ορυκτά καύσιμα με καταιγιστικούς ρυθμούς, καθώς και μεγαλόπνοες μεταρρυθμίσεις προς όφελος ενός εκπαιδευτικού συστήματος χωρίς αποκλεισμούς και υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στον αντίποδα, οι Συντηρητικοί έχουν δυναμικά στραφεί προς τη Δεξιά. Εκεί, όπου η προηγούμενη κυβέρνηση της Τερέζα Μέι επιδίωκε μία συμφωνία εξόδου, διατηρώντας τους δεσμούς της Βρετανίας με την ενιαία αγορά της Ε.Ε., ο Μπόρις Τζόνσον οραματίζεται ένα έθνος κουρσάρων, με παθιασμένους θιασώτες της ελεύθερης αγοράς, που θα δαμάζουν τις ταραγμένες θάλασσες του παγκόσμιου εμπορίου – δίνοντας, πάντως, και ένα παραπάνω βάρος στα σύνορα, που χωρίζουν έθνη και πολιτισμούς.

Σε πλήρη αντίθεση με το μέλλον, που δυνητικά θα εξασφαλίσουν στους Βρετανούς πολίτες, οι εκλογές του 2019 είναι πραγματικά ένα προϊόν του καιρού τους. Αυτή η αναμέτρηση γεννήθηκε αναγκαστικά εξαιτίας του πανδαιμόνιου που ξέσπασε στις δημόσιες υπηρεσίες τα τελευταία χρόνια – ένα Κοινοβούλιο σε αδιέξοδο, η αμηχανία του Brexit και η σύγχυση σε επίπεδο θεσμικό και συνταγματικό. Δέκα χρόνια μετά τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, η Βρετανία εξακολουθεί να βρίσκεται στην πιο μακρά περίοδο στασιμότητας μισθών από τους ναπολεόντειους πολέμους, ενώ η παραγωγικότητα εξακολουθεί να είναι αμετάβλητη. Τα άνευ εγγυήσεων δάνεια των νοικοκυριών έχουν εκτιναχθεί σε υψηλότατα επίπεδα, ενώ περισσότερα από 8 εκατομμύρια άνθρωποι σε νοικοκυριά, που δεν έχουν ανέργους, ζουν κάτω των ορίων της φτώχειας. Ειδικά μεταξύ των νέων της Βρετανίας, για τους οποίους η μη προσιτή στέγη και η επισφαλής απασχόληση είναι η νέα κανονικότητα. Οι εποχές κατά τις οποίες οι κυβερνήσεις μπορούσαν να επαγγελθούν οικονομική ανάπτυξη στο διηνεκές, με μία ελαφρά επίγευση αναδιανομής πλούτου, πέρασαν ανεπιστρεπτί.  Για πολλούς από όσους θα κατευθυνθούν στα εκλογικά τμήματα στις 12 Δεκεμβρίου, αυτή θα είναι η πρώτη φορά στην ενήλική τους ζωή, που θα λείπει από την αναμέτρηση μία κάποιου τύπου κεντρώα πρόταση διαχείρισης των πραγμάτων από ένα κόμμα, το οποίο θα ήταν εύλογο να κερδίσει στις εκλογές. Δεδομένου, εν κατακλείδι, ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει να βάλει τάξη στο χάος της εξόδου της Βρετανίας, καθώς και να αποκαταστήσει τη δυσλειτουργική υποδομή της δημοκρατίας και τον κουρελιασμένο κοινωνικό ιστό, οι επιλογές που θα κάνει θα έχουν σαφώς πολύ μεγαλύτερες συνέπειες από όσες συνήθως έχουν οι πράξεις των νεοεκλεγμένων κυβερνήσεων.

Πηγή: www.kathimerini.gr