οι Επισημάνσεις

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Οι σχέσεις μεταξύ των κρατών είναι σχέσεις δύναμης. Ο αδύναμος, υποκύπτει στις διαθέσεις του δυνατού. Οι απειλές που -απροκάλυπτα πλέον- διατυπώνονται σε βάρος της χώρας μας από την Τουρκία και οι προσβολές που δεχόμαστε, είναι και αυτές ένα από τα αποτελέσματα της πολύπλευρης κρίσης που βίωσε -και σε πολλούς  τομείς εξακολουθεί να βιώνει- η χώρα μας. Όσα γίνονται σήμερα σε βάρος μας, έγιναν επιτρεπτά λόγω της αδύναμης θέσης που βρέθηκε η Ελλάδα. Ας το κατανοήσουμε επιτέλους. Και ας μας γίνει δίδαγμα. Ευχόμαστε, χωρίς άλλο κόστος. 
Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ έγινε κράτος πριν από 70 χρόνια. Έχει έκταση 21.000 τ.χλμ, πληθυσμό 9,1 εκατομμύρια (ήταν 7,4 εκατομμύρια πριν από 11 χρόνια) και έχει ΑΕΠ 25% μεγαλύτερο από το δικό μας. Το Ισραήλ, περιβάλλεται από εχθρούς, αλλά είναι κράτος που όλοι το σέβονται και το φοβούνται. Εμείς, έχουμε κράτος φαιδρό και χρεοκοπημένο. Μπορούμε να καταλάβουμε τις διαφορές μας με το Ισραήλ; Το Ισραήλ έχει θεσμούς που λειτουργούν, νόμους που τηρούνται και έναν λαό που αγαπά τη χώρα του περισσότερο απ' ότι αγαπά την τσέπη του.

Όσοι παρακολουθούν τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή, αντιλαμβάνονται ότι, αργά ή γρήγορα, θα έρθει η στιγμή που η Ελλάδα και η Τουρκία θα καθίσουν σε ένα τραπέζι για να συζητήσουν όλα τα θέματα που έχουν “ανοίξει” τις τελευταίες δεκαετίες -και συνήθως τα θέματα “ανοίγουν” με πρωτοβουλίες της Τουρκίας: Κυπριακό, χωρικά ύδατα, Αιγαίο, ΑΟΖ, υδρογονάνθρακες, μεταναστευτικό. Η επιθετική κίνηση της Τουρκίας, αναφορικά με τη συμφωνία της με τη Λιβύη, φέρνει τη στιγμή αυτή ακόμη πιο κοντά. Αντιλαμβάνονται επίσης ότι, σ’ αυτές τις συζητήσεις,  η Ελλάδα, θα αναγκαστεί να δώσει περισσότερα απ’ ότι θα πάρει. Πέραν των εθνικών απωλειών, οι εξελίξεις αυτές θα δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό πολιτικό κλίμα, το οποίο είναι αμφίβολο εάν η Κυβέρνηση θα μπορέσει να διαχειριστεί. Ουδείς γνωρίζει πώς θα είναι το πολιτικό περιβάλλον μετά τις εξελίξεις αυτές. Όλα αυτά, θα αποτελέσουν την τελευταία πράξη του κεφαλαίου των “μεταπολιτευτικών λαθών” που στέρησαν από τη χώρα τη θέση που δικαιούνταν να έχει -σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο- στον κόσμο, στην Ευρώπη και -κυρίως- στην περιοχή μας.

Από την οπτική της Τουρκίας, η κατάθεση, στις 13 Νοεμβρίου, επιστολής προς τον ΟΗΕ, όπου για πρώτη φορά κοινοποιείται σε τόσο υψηλό διπλωματικό επίπεδο την ιδέα της “Γαλάζιας Πατρίδας”, ήταν μία έξυπνη κίνηση (εδώ). Ακόμη πιο σημαντικό, από την οπτική της Τουρκίας πάλι, ήταν η επίτευξη “συμφωνίας” με τη φερόμενη ως “διεθνώς αναγνωρισμένης” κυβέρνησης της Λιβύης (εδώ). Από τη δική μας οπτική, θεωρούμε ότι αυτές οι κινήσεις της Τουρκίας, είναι έωλες και έχουν μηδαμινή πρακτική αξία. Όμως, η ιστορία έχει δείξει πως, οι χρόνιες διεκδικήσεις, ακόμη και όταν είναι έωλες, αποκτούν υπόσταση και διαπραγματευτική αξία κατά τη διάρκεια κρίσιμων φάσεων, όπου όλα -πραγματικά ή λάθρα- τίθενται σε ένα τραπέζι και διαπραγματεύονται, συνήθως με την επιδιαιτησία κάποιου τρίτου. Δυστυχώς, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η Τουρκία έχει δημιουργήσει πολλές “έωλες” υποθέσεις σε βάρος μας, τόσες πολλές, που θα είναι δύσκολο να αφαιρεθούν από το τραπέζι στο σύνολό τους, όταν θα έρθει η ώρα του παζαριού και των συμφωνιών, με την παρουσία τρίτων ως επιδιαιτητών. Η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να πέφτει διαρκώς στην παγίδα του “ναι μεν, αλλά εμείς έχουμε δίκιο”, επειδή στις εξωτερικές σχέσεις, το δίκιο είναι έννοια σχετική. 

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο υπουργός Εσωτερικών κ. Θεοδωρικάκος, επεσήμανε ότι εντός του 2020 αναμένεται η κυβέρνηση να φέρει στη Βουλή  το νέο εκλογικό νόμο. Κάλεσε παράλληλα τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να συναινέσει στην ψήφισή του, προσθέτοντας όμως πως σε διαφορετική περίπτωση δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τις διπλές εκλογές. Όμως αυτό είναι επικίνδυνο. Όχι μόνον επειδή η κάλπη “είναι σα τη γκαστρωμένη γυναίκα” και ουδείς γνωρίζει τί θα βγάλει, αλλά επειδή ενδεχόμενες διπλές εκλογές εντός του 2020 -δηλαδή, τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε περίπου ένα δωδεκάμηνο- δεν αρμόζει σε ευρωπαϊκή χώρα, ενώ εκπέμπει το μήνυμα -προς τα πολιτικά σαλόνια και τις χρηματοοικονομικές αγορές- ενός αυξημένου πολιτικού κινδύνου στη χώρα. Και, όπως είναι γνωστό, ούτε τα σαλόνια, αλλά ούτε και οι αγορές, αγαπούν τους κινδύνους.

Την είσοδό της στη λιανική τραπεζική φέρεται να ετοιμάζει η Google, σύμφωνα με πηγές που φέρονται να γνωρίζουν τα σχέδια του τεχνολογικού γίγαντα. Ειδικότερα, η εταιρεία σχεδιάζει να προσφέρει από το 2020 λογαριασμούς όψεως, στην πιο τολμηρή έως τώρα κίνησή της να εισέλθει στον τομέα της λιανικής τραπεζικής, τη στιγμή που οι περισσότερες εταιρείες του τεχνολογικού κλάδου εστιάζουν στην παροχή πιστωτικών καρτών και στις πλατμόρφες πληρωμών. Καθώς ο κόσμος αλλάζει, ο κλάδος των τραπεζών αλλάζει πρόσωπο και μορφή λειτουργίας. Το μέλλον προβλέπεται συναρπαστικό και ανατρεπτικό.

Ο τομέας του αυτοκινήτου, είναι ο πιο σημαντικός βιομηχανικός κλάδος της Τουρκίας. Μέσα στο 2019 από τα 165 δις δολάρια των συνολικών εξαγωγών της χώρας, τα 28,05 δις αφορούσαν στον τομέα του αυτοκινήτου, αναδεικνύοντάς τον ως τον πρώτο σε εξαγωγές τομέα παραγωγής. Η Γερμανία είναι η πρώτη χώρα προορισμού τους. Στη χώρα μας, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η Τουρκία δεν είναι η ξεπερασμένη χώρα με στρατιές αναλφάβητων. Είναι μία χώρα με μεγάλο και νέο πληθυσμό (ο μέσος όρος ηλικίας των τούρκων είναι τα 29 χρόνια, τη στιγμή που των ελλήνων είναι 43,5), με υψηλό δείκτη γεννητικότητας, με ισχυρές βιομηχανικές δομές και πολύ υψηλές διεθνείς επενδύσεις. (εδώ)

Από το 2019, η Κίνα έχει ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα υποτιμημένο αλλά κρίσιμο μέτρο παγκόσμιας επιρροής: Το μέγεθος του διπλωματικού δικτύου της. Επί δεκαετίες, η Ουάσιγκτον είχε το μεγαλύτερο διπλωματικό δίκτυο στον κόσμο. Τώρα, η Κίνα διαθέτει 276 διπλωματικά πόστα -συμπεριλαμβανομένων πρεσβειών, προξενείων και μόνιμων αποστολών σε διεθνείς οργανισμούς. Το δίκτυο των Ηνωμένων Πολιτειών, εν τω μεταξύ, ανέρχεται σε 273, μειωμένο κατά ένα πόστο έναντι του 2017. (Διαβάστε εδώ)

Η τελευταία ανοδική αγορά για το Χρηματιστήριο της Αθήνας ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου 2018. Την ημέρα εκείνη, ο Γενικός Δείκτης βρισκόταν στις 595,05 μονάδες. Σήμερα, δώδεκα μήνες και κάτι μετά, ο “ταύρος” της χρηματιστηριακής αγοράς έγινε ενός έτους και βρίσκεται λίγο πριν από τις 900 μονάδες, έχοντας πετύχει απόδοση κοντά στο 50%. Η ανοδική κίνηση της αγοράς -η οποία θα έχει και συνέχεια- είναι η αντανάκλαση της εισόδου της χώρας σε μία νέα ιστορική φάση. (εδώ)

Εγγύηση που θα φθάνει στο ύψος των 26 εκατομμυρίων δολαρίων προτείνει η πλευρά του Τηλέμαχου Λαβίδα προς τις αμερικανικές αρχές, για να αποφυλακισθεί -με εγγύηση έως ότου γίνει η δίκη του- από το σωφρονιστικό ίδρυμα που κρατείται στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Ο Τηλέμαχος Λαβίδας, γιός του ιδρυτή και βασικού μετόχου της Lavipharm, κατηγορείται, μαζί με τον Γεώργιο Νίκα και άλλους, για εκμετάλλευση εσωτερικής πληροφόρησης σε διαπραγμάτευση μετοχών, απ’ όπου απεκόμισε κέρδη -σύμφωνα με το κατηγορητήριο- ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ο υιός Λαβίδα, που ζούσε σε ένα πολυτελέστατο διαμέρισμα αξίας 11,5 εκατομμυρίων δολαρίων, προφανώς δεν είχε ανάγκη να παρανομήσει για να κερδίσει ακόμη 2 εκατομμύρια δολάρια. Θα μπορούσε να τα είχε κερδίσει νομιμότατα, αφού όλα αυτά τα χρόνια το αμερικανικό χρηματιστήριο δίνει τεράστια κέρδη.
Η απληστία, σε συνδυασμό με την ανωριμότητά του, ίσως και την απουσία της αίσθησης κινδύνου, αφού παρόμοια αδικήματα στην Ελλάδα περνούν στα ψιλά και ούτε καν εξετάζονται, τον ώθησαν σε μία ανόητη πράξη που θα καταστρέψει τη ζωή του, αφού στις ΗΠΑ, ο νόμος είναι νόμος και η φυλακή είναι φυλακή -και μάλιστα πολύ σκληρή. Πραγματικά λυπούμαστε...

Η Ολλανδία είναι μια μικρή χώρα που έχει επιχειρήσει πάνω από το ειδικό βάρος της στην παγκόσμια οικονομία εδώ και αιώνες, πρώτα ως ναυτική αποικιακή δύναμη και αργότερα ως σημαντικό κέντρο της ευρωπαϊκής οικονομίας και εμπορίου. Ένα στοιχείο της επιτυχίας της ήταν να σχεδιάζει φορολογικούς κανόνες με γνώμονα την βελτίωση της ικανότητάς της στο να ανταγωνίζεται στο εξωτερικό. Ήδη από το 1893, η Ολλανδία είχε θέσει τις βάσεις για την τελική ανάδυσή της ως φορολογικός παράδεισος με έναν κανόνα γνωστό ως “η εξαίρεση της συμμετοχής”, διασφαλίζοντας ότι τα κέρδη που μεταφέρονται από μια θυγατρική σε μια μητρική εταιρεία δεν θα φορολογούνται δύο φορές. (Διαβάστε εδώ)

Αν τα μετρητά όντως ήταν αναποτελεσματικά, τότε δεν θα υπήρχε η ανάγκη να καταργηθούν, καθώς θα εξαφανίζονταν αυθόρμητα. Τα μετρητά συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται ευρέως - σύμφωνα με μια πρόσφατη εκτίμηση χρησιμοποιούνται για το 85% των παγκόσμιων συναλλαγών (εδώ) - γεγονός που καταδεικνύει ότι ακόμη επιτελούν έναν χρήσιμο ρόλο.
Παράλληλα, υποστηρίζεται ότι τα μετρητά πρέπει να καταργηθούν γιατί τα χρησιμοποιούν “οι κακοί” - όσοι ξεπλένουν χρήματα, οι λαθρέμποροι ναρκωτικών και οι τρομοκράτες. Ναι, οι κακοί όντως χρησιμοποιούν μετρητά, αλλά τα χρησιμοποιούμε και οι υπόλοιποι. Μήπως θα πρέπει να χάσουμε όλοι τα οφέλη των μετρητών για να δυσκολέψουμε τη ζωή των κακών, οι οποίοι αναμφίβολα θα βρουν κάποιο άλλο μέσο πληρωμής; Μάλλον όχι. (Διαβάστε εδώ).

 

Επιστροφή στα περιεχόμενα
Δείτε τους συνδέσμους για παλαιότερα τεύχη (εδώ
Δείτε την ύλη των παλαιότερων τευχών (εδώ)


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text