Αρχική | Άποψη | Η Άποψη των ΜΜΕ | Το ΝΑΤΟ δεν είναι εγκεφαλικά νεκρό

Το ΝΑΤΟ δεν είναι εγκεφαλικά νεκρό

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font
Το ΝΑΤΟ δεν είναι εγκεφαλικά νεκρό

Η Συμμαχία μεταμορφώνεται ταχύτερα από όσο νομίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι

Τον Νοέμβριο, ο Γάλλος πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, δήλωσε στο [περιοδικό] The Economist ότι το ΝΑΤΟ είχε τέτοια έλλειψη κατεύθυνσης που υπέφερε από «εγκεφαλικό θάνατο». Η παρατήρηση προκάλεσε κριτική τόσο από Ευρωπαίους όσο και από Αμερικανούς αξιωματούχους, αλλά όταν οι ηγέτες των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ συναντήθηκαν στο Λονδίνο στις 4 Δεκεμβρίου, τα λόγια του Macron χρησίμευσαν ως καταλύτης. Πράγματι, όπως είπε ο Macron μετά την σύνοδο κορυφής, τα σχόλιά του ήταν σαν ένα τεράστιο «παγοθραυστικό», το οποίο έκανε πολύ θόρυβο αλλά ξεκαθάρισε τον δρόμο ώστε η συμμαχία να οδηγηθεί προς τα εμπρός.

20122019-1.jpg

Η συμμαχία έχει πολλά να αντιμετωπίσει. Πρέπει να αντιμετωπίσει μια αναζωογονημένη Ρωσία, μια αναδυόμενη Κίνα, συνεχιζόμενη τρομοκρατία στο Αφγανιστάν και αλλού, και την επιτακτική ανάγκη να συμβαδίζει με την πρόοδο της στρατιωτικής τεχνολογίας. Ο Jens Stoltenberg, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία της συνάντησης του Λονδίνου για να ξεκινήσει μια διαδικασία αναθεώρησης [1], μέσω της οποίας η συμμαχία θα καθορίσει πώς θα αντιμετωπίσει τις νέες πραγματικότητες του εικοστού πρώτου αιώνα.

Η χρονική στιγμή θυμίζει μια παρόμοια το 1966. Εκείνη την χρονιά, το γαλλικό «παγοθραυστικό» προήλθε από τον Charles de Gaulle, ο οποίος απέσυρε [2] την Γαλλία από την στρατιωτική δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι οι υποχρεώσεις προς το ΝΑΤΟ επηρέασαν την εθνική κυριαρχία της Γαλλίας. Ο Pierre Harmel, ο Βέλγος υπουργός Εξωτερικών, ακολούθως επιχείρησε μια συμβουλευτική επισκόπηση και υπέβαλε τα συμπεράσματά του στο Συμβούλιο Υπουργών του ΝΑΤΟ. Η Έκθεση Harmel του 1967 [3] δημιούργησε την φιλοσοφία που θα καθοδηγούσε το ΝΑΤΟ για τα επόμενα πενήντα χρόνια: Η συμμαχία θα ακολουθούσε μια προσέγγιση «δυο ταχυτήτων», συνδυάζοντας μια ισχυρή στρατιωτική αποτροπή με την προθυμία να υιοθετήσει μια détente (ύφεση) και έναν διάλογο με την Σοβιετική Ένωση.

Η συμμαχία αντιμετώπισε αυξανόμενες προκλήσεις τα τελευταία χρόνια. Το 2014, το ΝΑΤΟ ανταποκρίθηκε ταυτόχρονα στην κατάληψη της Κριμαίας από την Ρωσία και στην εμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία και το Ιράκ, δημιουργώντας ικανότητες ταχείας αντίδρασης για την Ευρώπη και παρέχοντας αεροπορική προειδοποίηση και έλεγχο κοντά στον συριακό εναέριο χώρο. Ωστόσο, δεν αρκεί να είναι κάποιος ευκίνητος στον χειρισμό των σημερινών απειλών. Το ΝΑΤΟ πρέπει να προετοιμαστεί για τις απειλές του αύριο, όταν οι δυναμικές μπορεί να είναι πιο περίπλοκες από εκείνες μεταξύ των υπερδυνάμεων στον εικοστό αιώνα. Το σχέδιο για έναν τέτοιο κόσμο θα σηματοδοτήσει ότι η συμμαχία απέχει πολύ από το να είναι εγκεφαλικά νεκρή.

ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ;

Δεδομένου ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία το 2014, το ΝΑΤΟ χρειάστηκε να προσαρμοστεί στην πιθανότητα μελλοντικής επιθετικότητας από τη Μόσχα. Σε μια σύνοδο κορυφής το 2016 στην Βαρσοβία, το ΝΑΤΟ ίδρυσε τέσσερις πολυεθνικές ομάδες μάχης [4], συνολικής δυναμικότητας περίπου 4.500 στρατιωτών. Μόλις έναν χρόνο αργότερα, η συμμαχία ανέπτυξε αυτές τις ομάδες στις χώρες της Βαλτικής και στην Πολωνία. Οι ηγέτες στην Διάσκεψη Κορυφής του Λονδίνου συμφώνησαν να συνεχίσουν να δημιουργούν στρατιωτικές ικανότητες που θα έκαναν το Κρεμλίνο να καταλάβει ότι το ΝΑΤΟ προτίθεται να αμυνθεί απέναντι σε οποιαδήποτε εισβολή.

Στα χρόνια που ακολούθησαν την κατάληψη της Κριμαίας από την Ρωσία, το ΝΑΤΟ έδωσε έμφαση σε αυτή την αποτροπή, ενώ ο διάλογος με τη Μόσχα πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Αυστηρή πολιτική της συμμαχίας έγινε το «όχι δουλειά ως συνήθως» (no business as usual) με τη Ρωσία. Το Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ρωσίας παρουσιάζει μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις. Υπό την αιγίδα του εν λόγω οργάνου, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να συναντώνται με Ρώσους αξιωματούχους, αλλά κυρίως με στόχο να υπενθυμίσουν στην Ρωσία την σοβαρότητα των πράξεών της στην Ουκρανία. Οι συναντήσεις είναι σπάνιες και δεν ανταποκρίνονται σε άμεσα προβλήματα.

Ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου του Macron, πιστεύουν ότι έχει έρθει η στιγμή για μεγαλύτερη ύφεση (détente). Η Ρωσία είναι ένας από τους μεγάλους γεωστρατηγικούς παίκτες, ισχυρίζεται ο Γάλλος πρόεδρος [5] και δεν μπορεί να μένει μακριά από το τραπέζι. Αλλά δεν συμφωνούν όλοι οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ. Μεταξύ των διαφωνούντων είναι η Πολωνία, οι χώρες της Βαλτικής και -τουλάχιστον μέχρι τώρα- οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, η αμερικανo-ρωσική διπλωματία δείχνει ενδείξεις αναθέρμανσης. Η επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, στην Ουάσινγκτον στις 10 Δεκεμβρίου ήταν ένας πιθανός προάγγελος μιας νέας αμερικανικής ετοιμότητας να συνεργαστεί με τη Μόσχα.

Εάν το ΝΑΤΟ επιλέξει την οδό του Macron και προσπαθήσει να ανανεώσει τις σχέσεις με την Ρωσία, η συμμαχία πρέπει να προσέξει ώστε οι ενέργειές της να μην ερμηνεύονται ως επιβράβευση της Μόσχας για την επιθετική συμπεριφορά της. Θα χρειαστεί επίσης να φέρει τα διστακτικά μέλη της στον κοινό σκοπό. Ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι είναι το ΝΑΤΟ να εστιάσει τις προσπάθειές του στον έλεγχο των εξοπλισμών. Εξάλλου, κάθε κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ έχει συμφέρον να μειώσει την πυρηνική απειλή.

Πηγή: www.foreignaffairs.gr

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή

Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text