Η ζωή που μια κοιτά στο μέλλον με αδημονία και μια στο παρελθόν με νοσταλγία...

Μαθητής δημοτικού, τότε στη δεκαετία του 1970, θυμάμαι πως όταν οι εφημερίδες ήθελαν να γράψουν κάτι για το πολύ μακρινό μέλλον, χρησιμοποιούσαν ως παράδειγμα το έτος 2000. “Ο κόσμος το έτος 2000”, “τα αυτοκίνητα στο έτος 2000” ή “η ιατρική στο έτος 2000” και άλλα πολλά. Και άρεσαν τα άρθρα αυτά και πουλούσαν. Τότε, το έτος 2000 φαινόταν σα κάτι αδιανόητα μακρινό και ο κάθε αρθρογράφος εξαντλούσε τη φαντασία του ή ακόμη και τη βλακεία του. Το έτος 2000 κάποια στιγμή ήρθε και πέρασε. Πολύ διαφορετικό βέβαια απ' ότι το προμήνυαν, αφού η πραγματικότητα συνήθως ξεπερνά τη φαντασία. Και τώρα ήρθε και το ακόμη πιο μακρινό 2020. Πιτσιρίκοι τότε στη δεκαετία του 1970, κανενός το μυαλό δεν έφτανε μέχρι το 2020. Όμως, μας έφτασε η ζωή σ' αυτό. Το ζούμε, από σήμερα, και είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι με τα ίδια συναισθήματα, τις ίδιες επιθυμίες, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ευχές. Μόνο το περιβάλλον γύρω μας άλλαξε. Το μέλλον, το ζήσαμε, πλέον δε μας συγκινεί τόσο, νομίζουμε ότι πάνω-κάτω, ξέρουμε τί θα συμβεί. Τώρα, στο 2020, κοιτάμε με νοσταλγία πίσω στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες και στον κόσμο της δεκαετίας του 1970 και ευχόμαστε να ζούσαμε και πάλι εκεί.
Καλή χρονιά να έχουμε φίλοι μου. Να συνεχίσουμε με κέφι και χαρά αυτό το ταξίδι μέσα στο χρόνο, αδημονώντας για το μέλλον, αλλά παραμένοντας ρομαντικοί και νοσταλγικοί με το παρελθόν. Χρόνια Πολλά!

Γιάννης Σιάτρας