Τα "παράδοξα" του ελληνικού χρέους

Του Γ. Αγγέλη

Με τέσσερις βαθμίδες αξιοπιστίας χαμηλότερη διαβάθμιση από τους οίκους αξιολόγησης από το ιταλικό χρέος, το ελληνικό δημόσιο χρέος εμφανίζεται τους τελευταίους μήνες σταθερά "ελκυστικότερο” από το ιταλικό ιδιαίτερα σε ορισμένες διάρκειες όπως π.χ. η πενταετία.

Η "τάση” αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στα CDS (Credit Default Swaps), δηλαδή στα συμβόλαια ασφάλισης έναντι χρεοστασίου, όπου για τα ελληνικά πενταετή ομόλογα κοστολούνται στο 120,58 και για τα ιταλικά στο 122,32, ήτοι τα ελληνικά ομόλογα εμφανίζονται ασφαλέστερα έναντι του κινδύνου χρεοστασίου από τα τα αντίστοιχα ιταλικά. Και αυτό παρότι η διαβάθμιση των ελληνικών ομολόγων από τους οίκους αξιολόγησης παραμένει τέσσερις βαθμίδες χαμηλότερα (ΒΒ) από τα ιταλικά (ΒΒΒ)...

Το "μυστικό” στην περίπτωση των CDS έχει να κάνει με τους πολιτικούς κινδύνους που συνδέονται με την πιθανότητα του "italexit”. Πράγματι το συμβόλαιο των CDS που περιλαμβάνει την κάλυψη έναντι του κινδύνου αυτού υπερβαίνει το αντιστοιχο ελληνικό CDS, ενώ το συμβόλαιο που δεν περιλαμβάνει την κάλυψη έναντι του κινδύνου αυτού πέφτει κατακόρυφα στο 0,78... Ο κίνδυνος εξόδου της Ιταλίας από το ευρώ εξακολουθεί να καταγράφεται από τις αγορές καθώς ο πολιτικός κίνδυνος επιστροφής στην κυβέρνηση της Λέγκας του Βορρά έχει αρχίσει να γίνεται και πάλι ορατός.

Η συσχέτιση όμως με τα ιταλικά ομόλογα δεν περιορίζεται στα CDS, είναι ιδιαίτερα εμφανής και στις αποδόσεις των ομολόγων, όπου -και πάλι στη διάρκεια πενταετίας- οι αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων βρίσκονται στο 0,587 και των αντίστοιχων ελληνικών στο 0,526.

Και στη δεκαετία όμως οι αποστάσεις έχουν σχεδόν "εξαφανισθεί”, με τα ιταλικά να κινούνται στο 1,386 και τα ελληνικά στο 1,431, ενώ στην 25ετία (!) τα ιταλικά είναι στο 2,342 και τα ελληνικά στο 2,348...

Το ακραία εντυπωσιακό -αλλά μη συγκρίσιμο για προφανείς λόγους- είναι ότι στο αντίστοιχο δεκαετές η απόδοση του αμερικανικού ομολόγου είναι 1,825 (έναντι του 1,386 των ιταλικών και του 1,431 των ελληνικών).

Η σύγκριση βέβαια με τα ιταλικά, δηλαδή με το δημόσιο χρέος μιας χώρας που έχει την τρίτη ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης και η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανία της Ευρωζώνης (και από πλευράς εξαγωγών), εχει να κάνει με την ασφυκτική πίεση αναζήτησης αποδόσεων σε δύο πολύ διαφορετικές αγορές, μία με εξαιρετικά μεγάλο βάθος και ρευστότητα, την ιταλική, και μία με εξαιρετικά μικρό βάθος και ρευστότητας, όπως η ελληνική. Το δεύτερο στοιχείο όμως που αυξάνει την "ελκυστικότητα” των ελληνικών ομολόγων έχει να κάνει με το γεγονός ο,τι αυτά συνδέονται με διαδικασίες που οδηγούν στη βελτίωση της εικόνας διαχείρισης και εξυπηρέτησής του μακροχρόνια, πέρα από τον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.

Το μέσο κόστος εξυπηρέτησης -λόγω του μεγάλου όγκου χρέους προς τον ESM και το GLF- έχει συρρικνωθεί σε επίπεδα κάτω του 1,5%, ενώ παράλληλα οι ανάγκες εξυπηρέτησης τα επόμενα χρόνια είναι εξαιρετικά χαμηλές και υπερ-καλύπτονται από το διαθέσιμο αποθεματικό (μοναδική περίπτωση στην Ευρωζώνη).

Πέραν αυτών όμως, το 2020 και ειδικά την περίοδο της άνοιξης, όταν και θα αρχίσουν οι συζητήσεις σε ώριμο επιπεδο για την αναθεώρηση του ύψους των πρωτογενών πλεονασμάτων μέχρι το 2023, πρόκειται να δρομολογηθούν παρεμβάσεις στο χρέος -πέραν εκείνης που αφορά την προεξόφληση του ΔΝΤ-, οι οποίες θα βελτιώσουν σημαντικά και συμβολικά την εικόνα του, επισπεύδοντας τις διαδικασίες αναβάθμισής του από τους οίκους αξιολόγησης.

Τα στοιχεία των παρεμβάσεων αυτών είναι ήδη γνωστά στον ESM και στους άλλους ενδιαφερόμενους φορείς και "αναμένονται” σε ιδιαίτερα θετικό κλίμα. Είναι πολύ πιθανό στην συγκεκριμένη συγκυρία η βελτίωση τόσο στα CDS οσο και στις αποδόσεις συγκριτικά με τα ιταλικά ομόλογα, τότε να γίνει ακόμα περισσότερο ...αξιοπρόσεκτη στις αγορές.

Στο περιβάλλον αυτό πρόκειται άλλωστε να δρομολογηθεί η διαδικασία των τιτλοποιήσεων από τον "Ηρακλή”, γεγονός που θα συμβάλλει καθοριστικά στην υποδοχή, τιμολόγηση και απορρόφηση των τίτλων αυτών από την αγορά.

Η συσχέτιση αυτή άλλωστε έχει προετοιμασθεί και "λειτουργικά”, καθώς ο επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, ο Δ. Τσάκωνας, έχει ορισθεί επικεφαλής και της Επιτροπής εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου για το κομμάτι των τιτλοποιήσεων που θα εγγυηθεί το ΥΠΟΙΚ.

Να σημειωθεί οτι οι εγγυήσεις αυτές θα είναι αυτοχρηματοδοτούμενες, καθώς η οποιαδήποτε "πληρωμή” εάν και εφόσον χρειασθεί θα καλύπτεται από τα έσοδα του Ταμείου που θα σχηματισθεί από τις "προμήθειες” του Δημοσίου για την παροχή των εγγυήσεων προς τις τράπεζες... Το επιτοκιακό περιβάλλον όμως μέσα στο οποίο θα διενεργηθούν οι τιτλοποιήσεις θα καθορίζεται από τα επίπεδα στα οποία θα βρίσκεται η διαβάθμιση του "κινδύνου” του δημόσιου χρέους. Για τον λόγο αυτό άλλωστε έχει σχεδιασθεί έτσι ώστε "τότε” να συμπέσουν χρονικά και να συμβάλλουν θετικά όλοι οι λόγοι βελτίωσης της εικόνας για το ελληνικό χρέος στις αγορές...

Πηγή: capital.gr