Συζητήσεις για Ταμείο Ανάκαμψης, υπό την απειλή Italexit

Tην ώρα που η ευρωπαϊκή οικονομία σαρώνεται από μια πρωτόγνωρη οικονομική κατάρρευση, οι χώρες της Ευρωζώνης και οι κυβερνήσεις τους  έχουν εμπλακεί σε μια αντιπαράθεση που φαίνεται εντελώς παράλογη. Αφορά τον τρόπο χρηματοδοτικής στήριξης των πλέον πληττόμενων χωρών.

Το πρόβλημα της Ιταλίας και το Italexit

Ακόμη χειρότερα, οι υπουργοί Οικονομικών αρνούνται να αντιμετωπίσουν το πραγματικό πρόβλημα που έχει μπροστά της η ευρυζώνη και δεν είναι άλλο από την πορεία της ιταλικής οικονομίας προς μια άκρως επικίνδυνη κατάρρευση, που θέτει επιτακτικά το ίδιο πρόβλημα που ξεπεράσθηκε το 2012 με τα τρικ του Μάριο Ντράγκι: πώς θα διασωθεί η τρίτη μεγαλύτερη και πλέον χρεωμένη οικονομία της ευρωζώνης, εάν οι αγορές κρίνουν ότι το χρέος της δεν είναι βιώσιμο και δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τον ιδιωτικό τομέα;

Προς αυτό το πρόβλημα δεν έχει ξεφύγει από κάθε όριο, μόνο επειδή η ΕΚΤ παρεμβαίνει συνεχώς υπέρ της Ιταλίας στην αγορά ομολόγων. Τον Μάρτιο, έχοντας εγκαταλείψει το πλαφόν του 33% για την αγορά ομολόγων από κάθε κράτος και έχοντας ενεργοποιήσει ένα νέο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων 750 δισ. ευρώ, η ΕΚΤ διέθεσε το 1/3 των κεφαλαίων που δαπάνησε για αγορές ομολόγων σε αγορές ιταλικών τίτλων και, με αυτό τον τρόπο, κατάφερε να κρατήσει εντός ορίων το κόστος δανεισμού του ιταλικού Δημοσίου.

Όμως, αυτά τα «πυροσβεστικά» μέτρα δεν αποτελούν μόνιμη λύση του ιταλικού προβλήματος. Το ΑΕΠ της Ιταλίας αναμένεται να κάνει φέτος τη μεγαλύτερη μεταπολεμική «βουτιά», το έλλειμμα θα εκτιναχθεί στα ύψη, όπως και το δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα να αρχίζει να γίνεται όλο και πιο αβέβαιη η προοπτική χρηματοδότησης της χώρας από την αγορά.Αυτό που βλέπουν όλοι οι αναλυτές είναι ότι υπάρχει ένα τεράστιο πολιτικό πρόβλημα σε ενδεχόμενη διάσωση της Ιταλίας από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται για τη διάσωση της Ιταλίας, με ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να έχει κόστος έως και 3 τρισ. ευρώ(!), όπως εκτιμά το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, Ντέσμοντ Λάκμαν, είναι να αλλάξουν οι όροι δανεισμού από τον ESM και να προβλεφθεί ότι λόγω της έκτακτης αυτής συγκυρίας ο μηχανισμός διάσωσης θα δώσει δάνεια χωρίς μνημόνιο, ενώ παράλληλα η ΕΚΤ θα αποδεχθεί ότι, έστω και χωρίς την υπαγωγή σε ένα πρόγραμμα, θα μπορεί η ίδια να αγοράζει ιταλικά ομόλογα από την πρωτογενή αγορά.

Ο συνδυασμός αυτών των δύο ιδεών, που θα μπορούσαν να διασώσουν την Ιταλία, φαίνεται πολύ προχωρημένος με τα σημερινά δεδομένα για τις χώρες του Βορρά, όπως φαίνεται από την επιμονή της Ολλανδίας στο δανεισμό με μνημόνια και την άρνηση όλων να συζητήσουν προτάσεις αμοιβαιοποίησης του χρέους. Έτσι, φαίνεται όλο και λιγότερο υπερβολική η πρόσφατη προειδοποίηση του Γάλλου υπουργού Οικονομικών Λε Μερ ότι η κρίση του κορονοϊού θα μπορούσε να διαλύσει την ευρωζώνη.

Πηγή:sofokleousin.gr