Εκμετάλλευση διακυμάνσεων των μετοχών, σε μία “ατασική” αγορά

Η στασιμότητα στην οποία βρίσκεται η χρηματιστηριακή αγορά της Αθήνας κατά τους τελευταίους μήνες, δεν είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο. Η κίνηση χωρίς τάση (ατασική αγορά) ή αλλιώς, η πολύμηνη ταλάντωση του Γενικού Δείκτη 5% ή 10% γύρω από μια “μέση τιμή”, δεν είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Στη σύγχρονη χρηματιστηριακή ιστορία, σημειώθηκε μερικές φορές, κυρίως στην περίοδο Μαΐου 1994 έως Δεκεμβρίου 1997, αλλά και στην περίοδο Οκτωβρίου 2018 έως Φεβρουαρίου 2019. Συμβαίνει συνήθως σε χαμηλά επίπεδα (δηλαδή, δύσκολα θα δούμε το φαινόμενο αυτό στα “υψηλά” μιας περιόδου), όταν η αγορά έχει μία θετική προδιάθεση να ανέβει υψηλότερα, όμως “κάτι” την εμποδίζει, συνήθως προσωρινά. Και, η εμπειρία έχει δείξει -χωρίς να μπορεί να τεκμηριωθεί επιστημονικά- πως, όταν ο λόγος αυτός εκλείπει, η ανοδική κίνηση είναι δυναμική.

Σε τέτοιες φάσεις, πολλοί συναλλασσόμενοι (traders) αναπτύσσουν “συστήματα” βραχυχρόνιων συναλλαγών, όπου προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν, πάνω στις διακυμάνσεις μιας μετοχής. Δηλαδή, θέτουν μία “τιμή στόχο”, όπου αγοράζουν τη μετοχή κάθε φορά που η τιμή φτάνει σ’ αυτό το επίπεδο και ένα μηχανισμό πώλησής της, όταν ολοκληρώσει μία ανοδική διακύμανση. Τα κέρδη που προκύπτουν μπορεί να μην είναι πολύ υψηλά, όμως είναι κέρδη. Άλλωστε, οι κινήσεις αυτές γίνονται περισσότερο για να ικανοποιήσει την ανάγκη κάποιων να συναλλάσσονται και να δραστηριοποιούνται συχνά, παρά την ανάγκη μιας σημαντικής κερδοφορίας.

Βασικές παράμετροι για μία τέτοια δραστηριοποίηση είναι: α) η επιλογή της μετοχής, β) η επιλογή της τιμής στόχου και γ) ο προσδιορισμός των κανόνων του συστήματος συναλλαγής. Θα δούμε όλα τα παραπάνω με παράδειγμα τη μετοχή της ΑΛΦΑ.

Η επιλογή της μετοχής γίνεται με βάση τη θεωρούμενη “αξία” μιας μετοχής. Παράλληλα, η επιλεγόμενη μετοχή θα πρέπει να πληροί κάποια κριτήρια εμπορευσιμότητας.

Η επιλογή της τιμής στόχου γίνεται με τα κριτήρια: α) να είναι μία τιμή που έχει αποδειχθεί ότι είναι, ή θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι θα είναι, μία τιμή “στήριξης” της μετοχής και β) ακόμη και αν η τιμή υποχωρήσει κάτω απ’ αυτή την τιμή, η “αξία” της μετοχής να είναι ψηλότερη από την τιμή, αφού αν συμβαίνει αυτό, κάποια στιγμή, είναι βέβαιο, ότι η τιμή θα βρεθεί πάνω από την τιμή στόχο. Για την ΑΛΦΑ, θεωρούμε ως “τιμή στόχο” την τιμή των € 0,505. Αυτή η τιμή: α) είναι ελάχιστα ανώτερη από μία “στρογγυλή” τιμή -αυτό πάντα έχει σημασία, β) δεν έχει ξαναβρεθεί σ’ αυτή την τιμή, αλλά θα μπορούσε να λειτουργήσει ως “στήριξη”, κυρίως επειδή είναι “στρογγυλή”, γ) είναι σημαντικά χαμηλότερη (κατά 75%) από την τιμή της τελευταίας α.μ.κ. και κατά 55% χαμηλότερη από τη μέση τιμή της στο τελευταίο 12μηνο.

Ο μηχανισμός συναλλαγών που ορίζουμε στο παράδειγμα, λειτουργεί ως εξής: α) Αγοράζουμε τη μετοχή κάθε φορά που αυτή υποχωρεί και φθάνει (σε τιμή κλεισίματος), στα € 0,505 ή χαμηλότερα. β) Κρατάμε την τιμή όσο ανεβαίνει και παρατηρούμε το καθημερινό της κλείσιμο. γ) Εάν, μετά από κάποια κορυφή, αρχίσει να υποχωρεί, την πουλάμε όταν η τρέχουσα τιμή (κλεισίματος) φτάσει να είναι 10% ή 15% (ανάλογα τί επιθυμεί κάποιος) χαμηλότερη από την τιμή της “κορυφής”.

Αν εφαρμόσουμε αυτό το “σύστημα συναλλαγών” στη μετοχή της ΑΛΦΑ, από τη στιγμή της πτώσης της, το Φεβρουάριο, μέχρι σήμερα, έχουμε τα παρακάτω αποτελέσματα:

Δείτε τα διαγράμματα του “σεναρίου 15%” (εδώ) και του “σεναρίου 10%” (εδώ).

Δείτε τον πίνακα δεδομένων και πράξεων (εδώ).