Η μεγάλη ευκαιρία των 8 δισ. ευρώ και η «κατάρα» των υποδομών στην Ελλάδα

Οι υποδομές στην Ελλάδα είναι ένας χώρος που έχει πολύ δρόμο σε πλήθος και όγκο έργων μέχρι να φθάσει στο σημείο να θεωρείται ώριμος.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη της PwC η μέση διάρκεια καθυστέρησης έναρξης ενός τυπικού έργου είναι 23 μήνες στο στάδιο της προετοιμασίας και 28 μήνες στο στάδιο της κατασκευής.

Οι κυριότερες αιτίες των καθυστερήσεων αφορούν τις αργές διαδικασίες των διαγωνισμών, τις προσφυγές έως τα ανώτατα δικαστικά όργανα και την διευθέτηση περιβαλλοντικών κωλυμάτων.

Είναι σχεδόν αδύνατο για μια κατασκευαστική εταιρεία, όσο εύρωστη και αν είναι, να αντέξει το άπλωμα του χρόνου χωρίς να έχει την σωστή χρηματοοικονομική δομή αλλά και πόρους από άλλες δραστηριότητες που θα επιδοτήσουν εγχειρήματα στα οποία το κέρδος βγαίνει από παράπλευρες ή έμμεσες εκμεταλλεύσεις.

Εκτιμάται ότι οι καθυστερήσεις κοστίζουν περί τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ ιδιωτικών επενδύσεων σε έργα τα οποία συνδέονται με τις υποδομές με ότι αυτό συνεπάγεται στην συνεισφορά αυτών των –διαφυγόντων- κεφαλαίων στο ΑΕΠ της χώρας.

Επομένως οι υποδομές δεν είναι απλά μια υπόθεση που αφορά ένα κλειστό κλαμπ εργολάβων αλλά μια ευρύτερη ομάδα κλάδων δραστηριότητας με σημαντικό αποτύπωμα στην απασχόληση και την γεωγραφική κατανομή τους.

Με εξαίρεση τα δίκτυα υποδομών σε Αεροδρόμια (26η) και Νερό (30η) Ελλάδα κατέχει θέσεις πάνω από την 40η θέση στα οδικά δίκτυα και τις υποδομές του ηλεκτρισμού στην παγκόσμια κατάταξη. Το πεδίο διαγράφεται λαμπρό για το μέλλον καθώς οι δρομολογημένες επενδύσεις έως το 2024 κινούνται κοντά στα 8,2 δισ. ευρώ ( εκ των οποίων το 50% αφορά υποδομές στις μεταφορές), ενώ η ανάγκη επικαιροποίησης των περιβαλλοντικών στόχων προσθέτει συνεχώς νέο ανεκτέλεστο στον υπάρχον σχεδιασμό των επενδύσεων.

Οι άμεσοι κύριοι αποδέκτες αυτών των δράσεων είναι οι κατασκευαστικές εταιρείες. Πλέον ο αριθμός τους έχει περιοριστεί -ειδικά στα πτυχία της 7ης τάξης- διαμορφώνοντας πιο βιώσιμα κατασκευαστικά περιθώρια.

Ωστόσο οι καθυστερήσεις και οι αναβολές παραμένουν, το θέμα της ρευστότητας παραμένει ψηλά στην ατζέντα των προβλημάτων με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της εκτέλεσης του έργου. Τα έργα των παραχωρήσεων περιόρισαν το ρίσκο της κακής εκτέλεσης και της χρηματοδότησης χωρίς όμως να δίνουν άμεσα κερδοφορία στους μετόχους τους αφού είναι έργα που εξυπηρετούν εμπροσθοβαρώς το δανεισμό τους.

Τα καλά νέα λοιπόν είναι ότι υπάρχει αρκετή πίτα για όλους. Τα κακά νέα είναι ότι για να μπει κανείς στην νομή των έργων θα πρέπει να έχει και τα απαραίτητα χρηματοοικονομικά εχέγγυα. Και σε αυτό τον τομέα δεν είναι όλοι επαρκείς.

Μάνος Χατζηδάκης

Πηγή: liberal.gr