Η κακοδαιμονία της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς

Έχουμε, σε αρκετές περιπτώσεις αναφερθεί στη σημασία των 900 μονάδων για το Χρηματιστήριο. Σε πρόσφατο άρθρο μας (τεύχος 231 - εδώ), αναφέραμε ότι “το όριο των 900 μονάδων είναι το “διαχωριστικό” ανάμεσα στην “αβεβαιότητα” και την “αισιοδοξία”. Κάθε φορά που ο δείκτης υπερβαίνει τις 900 μονάδες, μεταβάλλεται η εικόνα της αγοράς και ο τρόπος που τη βλέπουμε όλοι.

Η αβεβαιότητα συνεχίζει να διατηρείται στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, παρά το ότι, το στοιχείο που μας φόβιζε κατά το τελευταίο διάστημα (προγράμματα “ποσοτικής χαλάρωσης” των κεντρικών τραπεζών και η κίνηση των επιτοκίων), δείχνει να έχει καταλαγιάσει, κάτι που επέτρεψε στις περισσότερες διεθνείς αγορές να κινηθούν ανοδικά.

Σήμερα, στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχε συμβεί κατά το 2019, μετά τις εκλογές και την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Υποτίθεται ότι θα πρέπει να νιώθουμε μία αισιοδοξία για την πορεία της οικονομίας, όμως κάτι -εν πολλοίς “αδιόρατο”- μας κρατά ώστε να μην εκδηλώνουμε την αισιοδοξία αυτή σε πράξεις. Ίσως τελικά να παρασυρόμαστε από το άριστο επικοινωνιακό σύστημα αυτής της κυβέρνησης -η οποία κατά γενική ομολογία, συχνά βασίζεται στην επικοινωνία και όχι στην πραγματικότητα και στην ουσία- και να παρασυρόμαστε σε καταστάσεις αισιοδοξίας, που ίσως δε δικαιολογείται από την πραγματικότητα. Όμως, στην οικονομία, η πραγματικότητα δε μπορεί να κρυφτεί επί μακρό.

Λέγεται ότι η αγορά σήμερα υποχώρησε λόγω των δηλώσεων του κ. Ευάγγελου Μυτιληναίου για το ζήτημα της ενέργειας (δείτε εδώ), κάτι που βέβαια παρέσυρε και τη μετοχή σε μεγάλη πτώση.

Σίγουρα, αυτά στα οποία αναφέρεται ο κ. Μυτιληναίος έχουν λογική βάση, όμως δε γνωρίζουμε εάν επαρκούν, τουλάχιστον από μόνα τους, για να δικαιολογήσουν τη δυσπραγία και την καχεξία στην αγορά κατά τις τελευταίες μέρες.

Το πρόβλημα που μας απασχολεί είναι ότι, η καμπύλη του Γενικού Δείκτη πλησιάζει επικίνδυνα την καμπύλη του ΚΜΟ-200 ημερών (δείτε εδώ). Η τιμή της καμπύλης του ΚΜΟ-200 είναι 856,21 μονάδες και η απόστασή της από την καμπύλη του ΓΔ είναι μόλις 3,44%.

Πέρυσι, αμέσως μετά την πτώση του Γενικού Δείκτη κατά τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο (λόγω του κορωνοϊού), είχαμε προσπαθήσει να εντοπίσουμε κενά που υπήρχαν στο “απόλυτο σύστημα”, στις φάσεις των ξαφνικών πτώσεων. Τότε, το σύστημα είχε δώσει έγκαιρα σήμα πώλησης, όμως, αντιλαμβανόμασταν ότι θα αργούσε σημαντικά να δώσει σήμα μίας νέας εισόδου. Τότε, είχαμε προχωρήσει σε βελτιώσεις στα σήματα “εισόδου” μετά από μία απότομη και βαθιά πτώση, βελτιώσεις που λειτούργησαν ικανοποιητικά κατά το 2020.

Πριν από μερικούς μήνες, είχαμε εκφράσει κάποιους προβληματισμούς, για την πιθανότητα να δώσει, το “απόλυτο σύστημα” σήμα εξόδου (πώλησης) κατά τη διάρκεια μιας ανοδικής φάσης της αγοράς. Είχαμε αναφέρει δε ότι, θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε τα “κενά” και να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά του.

Σε αυριανό σχόλιό μας, θα δούμε ποιά είναι τα “κενά” που εντοπίζουμε στο σύστημα (αφορά τα αποτυχημένα βραχυχρόνια σήματα) και θα δούμε ποιές λύσεις μπορούν να υπάρξουν, ώστε να αποφεύγονται -κατά το δυνατό- οι αποτυχημένες βραχυχρόνιες κινήσεις, με στόχο τη μείωση των αποτυχημένων σημάτων (ευτυχώς, στα 2,5 λειτουργίας του συστήματος δεν είχαμε αποτυχημένα σήματα, όμως είναι βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή θα  υπάρξουν) και τη βελτίωση της τελικής απόδοσης.

Γενικά, παραμένουμε αισιόδοξοι για την αγορά. Με βάση τα όσα γνωρίζουμε, εκτιμούμε ότι δεν έχει υπάρξει κάποιο “κύριο” γεγονός που θα μας οδηγήσει σε περιπέτειες και σε πτώση.

Βέβαια, το πρόβλημα της αγοράς, που εντοπίζεται στις χαμηλές εισροές κεφαλαίων -και κυρίως ξένων επενδυτικών κεφαλαίων- παραμένει. Το πρόβλημα αυτό, το οποίο είναι “απόνερο” της περιπέτειας της χρεοκοπίας της χώρας στην προηγούμενη δεκαετία και στο κακό επενδυτικό όνομα που έχει αποκτήσει, θα λυθεί με τον καιρό και κυρίως, μετά την αναβάθμιση των ελληνικών ομολόγων στην “επενδυτική βαθμίδα”, κάτι που αναμένεται να συμβεί στις αρχές του 2023, αν όλα πάνε καλά μέχρι τότε.