Χωρίς ιδιαίτερο κίνδυνο, ή αγωνία, απλά θα περιμένουμε την "επενδυτική βαθμίδα"

Όσο περνάει ο καιρός και το Χρηματιστήριο παραμένει βυθισμένο σε αδικαιολόγητα χαμηλά επίπεδα, φαίνεται η σημασία δύο βασικών παραγόντων: α) Της αξιολόγησης της χώρας ως “επενδύσιμης”, δηλαδή, την κατάταξη των ελληνικών ομολόγων σε “επενδυτική βαθμίδα”. Έχουμε εξηγήσει αρκετές φορές ότι, η χώρα αδυνατεί να καταταγεί στη συγκεκριμένη κατηγορία, για δύο λόγους: i) Λόγω του υψηλού της -και αβέβαιου- χρέους της, παρά το ότι είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παρά τις όποιες θετικές ρυθμίσεις έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τη βιωσιμότητά του. ii) Λόγω του κακού παρελθόντος της και της (έστω “κεκαλυμμένης”) χρεοκοπίας της, κατά το 2012. Οι αγορές δεν ξεχνούν εύκολα και οι διαχειριστές των σοβαρών και μακροπρόθεσμων επενδυτικών σχημάτων (σαν αυτά που επιδιώκει να προσελκύσει η Ελλάδα), αφ’ ενός μεν κωλύονται να τοποθετήσουν χρήματα στη χώρα μας και αφ’ ετέρου, διστάζουν. β) Του ρόλου των τραπεζικών μετοχών στην κίνηση της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς. Η μακρά διαδικασία εξυγίανσής τους, αρχικά από την ανεπάρκεια κεφαλαίων και στη συνέχεια από τα προβληματικά δάνεια, πέραν από τη γενικότερη “καθίζηση” που προκάλεσε στις χρηματιστηριακές τιμές, επί σειρά ετών, εμποδίζει την περαιτέρω θετική εξέλιξη της αγοράς.

Έτσι, απλά περνάει, μάλλον “άπρακτα” ο καιρός, η ελληνική οικονομία ενδυναμώνεται, οι επιχειρήσεις αυξάνουν τα μεγέθη τους και βελτιώνουν τη χρηματοοικονομική τους θέση και, κάποια στιγμή στο μέλλον (όχι ιδιαίτερα “απώτερο”), οι επενδυτικοί οίκοι θα αξιολογήσουν τη χώρα ως “επενδύσιμη” και έτσι θα δώσουν το “πράσινο φως” προς τους επενδυτές όλου του κόσμου. Στο σημείο εκείνο, η ανισορροπία μεταξύ των μεγεθών και των τιμιών, θα είναι εμφανής, ένα μεγάλο κύμα κεφαλαίων θα έρθει προς τη χώρα και η χρηματιστηριακή αγορά μας -έχοντας μάλιστα ξεφύγει από την κατηγορία των “αναπτυσσόμενων” και αναβαθμιστεί- θα μπει, έστω και με επιφυλάξεις για πολλούς, κατά το πρώτο διάστημα, σε μία κανονικότητα, όπως αυτή που απολαμβάνει κάθε άλλη χρηματιστηριακή αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως της Ευρωζώνης.

Σε εκείνη τη φάση, οι παλαιότεροι θα ξαναθυμηθούν τις στιγμές του 1998 και του 1999, όταν η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά διαφημιζόταν ως το “αστέρι” των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων και κατατάσσονταν υψηλά, ως προς τις αναμενόμενες αποδόσεις. Οι νεότεροι, απλά θα εκπλαγούν.

Προς το παρόν, έστω και χωρίς τα “μεγάλα κεφάλαια” και πολύ υψηλές συναλλαγές, η ανισορροπία μεταξύ τιμών και πραγματικότητας, δημιουργεί ανοδικές πιέσεις και “ωθεί” το Γενικό Δείκτη σε όλο και υψηλότερα επίπεδα. Όμως, αυτό γίνεται με δυσκολία και βραδύτητα.

Δε μας ανησυχεί η τρέχουσα κατάσταση. Βέβαια, υπάρχουν στοιχεία ανησυχίας, αλλά αυτά κατατάσσονται ως “καθημερινά” και όχι ως γεγονότα ή παράγοντες που μπορούν να εκτρέψουν τη μεγάλη στροφή και την ανοδική πορεία της Ελλάδας, τόσο ως οικονομία και -κυρίως- ως χώρα.

Ο Γενικός Δείκτης, για δεύτερη μέρα κινείται πάνω από τον ΚΜΟ-200 ημερών. Η τιμή του ΓΔ βρίσκεται στις 892,92 μονάδες, ενώ η τιμή της καμπύλης του ΚΜΟ-200 βρίσκεται στις 885,19 μονάδες (δείτε εδώ).

Η αγορά θα βρεθεί σύντομα και πάλι πάνω από τις 900 μονάδες και ίσως κινηθεί υψηλότερα από τις 929 μονάδες, που είναι και το “υψηλό” του Αυγούστου και του έτους και τελικά, κλείσει το έτος, με ένα νέο υψηλό. Θα είναι το καλύτερο σενάριο, για μια χρονιά που, δεν ήταν ιδιαίτερα “ταραγμένη”, αλλά που όμως -και πάλι- διέψευσε τις προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί.

Γιάννης Σιάτρας