Αρχική | Διάφορα | Τεύχη 2018-2023 (Νο 199 έως Νο 253) | Χ&Α - 248 | Ο κατασκευαστικός κλάδος στο χρηματιστήριο μέχρι το 1930

Ο κατασκευαστικός κλάδος στο χρηματιστήριο μέχρι το 1930

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Τα κείμενα της παρούσας σελίδας, προέρχονται από το αρχείο της EuroCapital, επί θεμάτων ιστορίας του Χρηματιστηρίου της Αθήνας. Συνοδεύουν το άρθρο “Η επιστροφή των κατασκευαστικών εταιριών - Τί υπόσχονται αυτή τη φορά;” (εδώ) του τεύχους Νο 248, του Ιανουαρίου 2023, του περιοδικού ΧΡΗΜΑ & ΑΓΟΡΑ.

 

Η πρώτη κατασκευαστική εταιρία εισήλθε στο Χρηματιστήριο της Αθήνας το 1887. Μεταξύ του 1887 και του 1926, εισήλθαν στην επίσημη αγορά, δώδεκα κατασκευαστικές εταιρίες.

Τέσσερις κατά την περίοδο 1887 και 1909 και οκτώ κατά την περίοδο 1923 - 1926.

 

Οι εταιρίες που εισήχθησαν κατά την περίοδο 1887 - 1909, είναι οι παρακάτω:

 

Νο 16 - Εταιρία Δημοσίων και Δημοτικών Έργων

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευών, Έδρα: Αθήνα, Ίδρυση: 1882, ΒΔ 20-2-1882, ΦΕΚ 12/2-3-1882, Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 1887, Διαγραφή από ΧΑΑ: 1909 (λόγω συγχώνευσης με απορρόφηση από την Ελληνική Εταιρία Μεταλλείων)

Σκοπός: Ιδρύθηκε από τη Γενική Πιστωτική Τράπεζα και όμιλο επιχειρηματιών, οι οποίοι, στα τέλη του 19ου αιώνα δραστηριοποιούνταν σε σημαντικά λιμενικά και δημόσια έργα (διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου) και στη μεταλλευτική δραστηριότητα στην Ελλάδα και την Οθωμανική αυτοκρατορία, αποτελώντας "το άνθος του ελληνικού καπιταλισμού της τρικουπικής περιόδου". Το μετοχικό της κεφάλαιο ορίστηκε σε 5.000.000 δραχμές (50.000 μετοχές των 100 δραχμών η μία) αποτελούμενο από 5 σειρές των 10.000 μετοχών, όμως αρχικά, κυκλοφόρησε μόνο η πρώτη σειρά των 10.000 μετοχών. Το 1887 κυκλοφόρησαν ακόμη 15.000 μετοχές, οπότε η εταιρία συμπλήρωσε το απαιτούμενο κεφάλαιο προκειμένου να εισαχθεί στην επίσημη αγορά. Το ιδρυτικό κεφάλαιο συμπληρώθηκε το 1892, με την έκδοση επιπλέον 15.000 μετοχών.

Επί μακρό χρονικό διάστημα διευθύνονταν από τον Φωκίωνα Νέγρη. Το 1890 περιήλθαν στην ιδιοκτησία της τα θειορυχεία της Μήλου, όπου είχε ιδρύσει και μονάδα εκκαμίνευσης του μεταλλεύματος για την εξαγωγή καθαρού θείου. Το 1909 προχώρησε, μαζί με τις εταιρείες "Ελληνική Εταιρεία Μεταλλείων" και "Μεταλλευτική Εταιρεία Βοιωτία", σε συγχώνευση στην "Ελληνική Εταιρεία Μεταλλείων και Δημοσίων Έργων".

Επισήμως εισήχθη στο Χρηματιστήριο το 1887. Όμως, τιμές για τη διαπραγμάτευση της μετοχής της καταγράφονται ήδη από τα μέσα του 1883.

 

Νο 18 - Γενική Εταιρεία Εργοληψιών
Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευών, Έδρα: Αθήνα, Ίδρυση: 1877, ΦΕΚ 99/6-4-1888, Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 15/9/1889, Διαγραφή από ΧΑΑ: 1907, λόγω πτώχευσης

Σκοπός: Η παροχή αερίου φωτός στην πόλη του Πειραιά και η κάθε μορφής εκμετάλλευση από τη δραστηριότητα αυτή. Από το έτος 1888 συμπληρώθηκε με την κατασκευή παντός είδους δημοσίων, δημοτικών, αγαθοεργών, κοινοτικών και ιδιωτικών έργων.

Εξέλιξη: Η εταιρία ιδρύθηκε το 1877, στον Πειραιά, με την ονομασία Εταιρία Αεριόφωτος Πειραιώς και μετονομάστηκε σε Γενικη Εταιρεία Εργοληψιών το 1888, με ταυτόχρονη μεταβολή του καταστατικού της. Κατά τη μετονομασία της, το εταιρικό κεφάλαιο της εταιρίας ορίστηκε σε 2.500.000 δραχμές και διαιρέθηκε σε 12.500 μετοχές προς 200 δραχμές η καθεμία. Στην εταιρία συμμετείχαν ο Στέφανος Σκουλούδης, τραπεζίτης, κτηματίας και πολιτικός (θήτευσε ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά την περίοδο 1915-1916), Μιχαήλ Μελάς, κτηματίας, έμπορος και στη συνέχεια πολιτικός, Γεώργιος Αθηνογένης, τραπεζίτης, διευθυντής στην Αθήνα της Τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως, Ανάργυρος Σιμόπουλος, κτηματίας, οικονομολόγος και βουλευτής (θήτευσε ως υπουργός Οικονομικών και Δικαιοσύνης, κατά τις δεκαετίες του 1890 και του 1900), Νικόλαος Βλάγκαλης, μηχανικός και ο Αντώνιος Μάτσας.

Το 1889 κατασκεύασε την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Αθήνα, στην οδό Αριστείδου και ανέλαβε την αρχική λειτουργία της, δηλαδή την παραγωγή ρεύματος και την παροχή ηλεκτρικού φωτός για τμήμα της Αθήνας και συγκεκριμένα για την περιοχή που περικλείεται μέσα στα όρια της πλατείας Ομονοίας, της οδού Πανεπιστημίου, της πλατείας Συντάγματος και των οδών Ερμού και Αθηνάς. Το πρώτο κτήριο που ηλεκτροφωτίστηκε στην Αθήνα, κατά το 1889, ήταν τα ανάκτορα. Παράλληλα, η εταιρία συνέχιζε την παραγωγή και διαχείριση του αεριοφωτισμού του Πειραιά, την κατασκευή του σιδηροδρόμου Πελοποννήσου, τη διώρυγα της Κορίνθου, τη διώρυγα της Λευκάδας, την εκμετάλλευση των θειωρυχεία της Μήλου και διάφορα λιμενικά έργα σε Σύρο, Καλαμάτα, Κυπαρισσία, Κατάκολο, Κυλλήνη και την Κύμη, αλλά και την κατασκευή του λιμανιού Ζονγκουλντάκ (Zongouldak) στην Ηράκλεια της Τουρκίας (1893), έργο που σηματοδοτούσε την στροφή της εταιρείας προς την Ανατολή λόγω της οικονομικής κρίσης που έπληττε την Ελλάδα εκείνη την περίοδο. Το 1898 υπέγραψε σύμβαση με τον δήμο Πατρέων για την παραχώρηση του αποκλειστικού δικαιώματος κατασκευής και εκμετάλλευσης των τροχιοδρόμων στην Πάτρα για εξήντα χρόνια. Το 1898, πούλησε τις  εγκαταστάσεις της στη βρετανική Thomson-Houston της Μεσογείου, η οποία τον επόμενο χρόνο, με τη συμμετοχή και της Εθνικής Τράπεζας, ίδρυσε την Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρία.


 

Νο 29 - Εταιρεία Τεχνικών Έργων

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευών, Έδρα: Αθήνα, Ίδρυση: 1901. Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 1903, Διαγραφή από ΧΑΑ: 31/12/1909.

Νο 40 - Νέα Εταιρεία Διώρυγος της Κορίνθου

Κλάδος: Υπηρεσιών / Μεταφορών, Έδρα: Πειραιάς (αρχική), Αθήνα (κατά τη διαγραφή) Ίδρυση: 1907, ΦΕΚ 176/13-9-1907, Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 1909, Διαγραφή από ΧΑΑ: 26/3/1997, (Σε διάφορες περιόδους, η μετοχή διαπραγματεύονταν στο Χρηματιστήριο του Παρισιού).

Σκοπός: Η εκμετάλλευση της θαλάσσιας διώρυγας της Κορίνθου με όλα τα παραρτήματα και παρακολουθήματα και όλες τις κτίσεις αυτής καθώς και κάθε σχετική προς την εκμετάλλευση επιχείρησης.

Εξέλιξη: Η "Νέα Εταιρεία" διαδέχθηκε την ΑΕ "Εταιρία της Διώρυγος της Κορίνθου" η οποία είχε ιδρυθεί από τον Ανδρέα Συγγρό το Μάιο του 1890 και η οποία είχε ολοκληρώσει τη διάνοιξη της διώρυγας κατά το 1893, αλλά που λόγω οικονομικών προβλημάτων πτώχευσε το έτος 1906. (Σημείωση: Η ΑΕ “Διώρυγα της Κορίνθου” είχε διαδεχθεί την γαλλική εταιρία “Διεθνής Εταιρία της Θαλασσίας Διώρυγος της Κορίνθου”, η οποία είχε συσταθεί στο Παρίσι στις 20/4/1882, με κεφάλαιο 30.000.000 χρυσά φράγκα, η οποία είχε αναλάβει την διάνοιξη της διώρυγας, με βάση τα δικαιώματα που είχε εκχωρήσει σ' αυτή ο στρατηγός Στέφανος Τύρρ, δικαίωμα που είχε λάβει με βάση το Βασιλικό Διάταγμα της 18/5/1881 και το νόμο ΤΜς' της 17/11/1969, “Περί διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου”). Η "Νέα Εταιρεία" συστάθηκε με πρωτοβουλία της Εθνικής Τράπεζας, της Τράπεζας Αθηνών και της Ένωσης Ομολογιούχων και Μετόχων της (παλαιάς) Εταιρείας της Διώρυγος της Κορίνθου, δυνάμει του Ν. 3183/1906 και μεταβιβάστηκαν σ' αυτή η διώρυγα της Κορίνθου μαζί με όλα τα παραρτήματα και τα παρακολουθήματά της.  Η εταιρία είχε αρχικά έδρα στον Πειραιά (Φίλωνος 35), ενώ στη συνέχεια μετέφερε την έδρα της στην Αθήνα (Ιπποκράτους 88). Η εταιρία εισήλθε στο ΧΑΑ το 1909 και με αίτησή της διαγράφηκε την 1/7/1960. Επανεισήχθη την 13/1/1964 και διαγράφηκε οριστικά στις 26/3/1997. Από την 1η Νοεμβρίου 1980 η εκμετάλλευση της διώρυγας περιήλθε στο Ελληνικό δημόσιο, το οποίο συνέστησε Κρατική εταιρεία, με την επωνυμία “Ανώνυμος Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου”. (Σημείωση: Τον Ιανουάριο του 2001, το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας πραγματοποίησε διεθνή διαγωνισμό για την ανάδειξη Παραχωρησιούχου ο οποίος θα αναλάμβανε, για χρονικό διάστημα τριάντα ετών, την άσκηση και εκμετάλλευση των δικαιωμάτων της Διώρυγας Κορίνθου. Η εταιρία “Sea Containers Services Ltd” υπέγραψε στις 18/5/2001, μέσω της Περίανδρος Α.Ε., της Ελληνικής εταιρείας που ίδρυσε για το σκοπό αυτό, τη Σύμβαση Παραχώρησης η οποία τέθηκε σε ισχύ την 10η Σεπτεμβρίου 2001.)

 

Οι οκτώ εταιρίες που εισήχθησαν κατά την περίοδο 1920 - 1926, είναι οι:

Νο 79 - “Τέκτων” Ανώνυμη Οικοδομική Εταιρία

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευαστικών. Έδρα: Αθήνα. Ίδρυση: 1920 (ΒΔ 4-12-1920). Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 8/10/1923. Διαγραφή από ΧΑΑ: 1947.

Σκοπός: Η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών, η κατασκευή μηχανολογικών εγκαταστάσεων και ανάληψη ιδιωτικών και δημοσίων έργων.

Εξέλιξη: Ιδρύθηκε το 1920 στην Αθήνα (Σταδίου 54 και Σανταρόζα 1) με μετοχικό κεφάλαιο 5 εκατομμυρίων δραχμών, με το αρχικό όνομα “Ελληνική Γενική Οικοδομική Εταιρεία”. Ουσιαστικά, πρόκειται για τη μετεξέλιξη της ετερόρρυθμης οικοδομικής εταιρίας “Τεχνική Εταιρεία Αλέξανδρος Ζαχαρίου και Σία”. Το ιδρυτικό της κεφάλαιο ήταν 5.000.000 δραχμές.

Κατασκεύασε πολλά και σημαντικά έργα στην Αθήνα, τον Πειραιά και τη Σμύρνη. Κατασκεύασε τα Υπουργεία Συγκοινωνιών και Γεωργίας της εποχής εκείνης (1920), το εργοστάσιο Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων στον Πειραιά,  εγκαταστάσεις της Οίνων και Οινοπνευμάτων στην Ελευσίνα, το ξενοδοχείο (και κινηματογράφο) Σπλέντιτ, το Μέγαρο Σπυράκη στον Πειραιά (ένα από τα πρώτα κτίρια όπου εφαρμόζεται η χρήση του μπετόν), το Παρθεναγωγείο και το Πανεπιστήμιο στη Σμύρνη καθώς και δεκάδες άλλα ονομαστά κτήρια.  Το 1926, μετά από σύμβαση με το Δημόσιο, ανέλαβε την ανέγερση διαφόρων προσφυγικών ιδρυμάτων, κατοικιών, νοσοκομείων, ορφανοτροφείων κ.α. Συνεργάστηκε στενά με την Εθνική Τράπεζα (η οποία κατείχε σημαντικό μερίδιο της εταιρίας) για την οποία κατασκεύασε πολλά κτήρια. Μεταξύ αυτών, το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου 146 (ανατέθηκε το 1923), η Εμπορική Σχολή του Παναγιωτόπουλου, το Μέγαρο Σπυράκη . Το 1935 ανέλαβε την οικοδόμηση της Φιλοθέης (η οποία ανήκε στον Οικοδομικό Συνεταιρισμό των Υπαλλήλων της ΕΤΕ).

 

 

Νο 94 - “Έργον” - Εταιρεία Οδοποιίας και Τεχνικών Κατασκευών

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευαστικών. Έδρα: Αθήνα. Ίδρυση: 1923 (ΒΔ 10-5-1923). Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 13/7/1925. Διαγραφή από ΧΑΑ: 16/12/1953 (λόγω πτώχευσης)

Σκοπός: Η εκτέλεση έργων οδοποιίας, ασφαλτοστρώσεων, καθώς και η μελέτη και η εκτέλεση κάθε τεχνικού έργου.

Εξέλιξη: Ιδρύθηκε το 1923 στην Αθήνα (Ανδρέα Λόντου 5), με την ονομασία "Εταιρία Οδών και Οδοστρωμάτων" και με κεφάλαιο 2.000.000 δραχμές. Μετονομάσθηκε το 1924, με παράλληλη αύξηση του κεφαλαίου της στα 5.000.000 δραχμές. Η εταιρία δραστηριοποιήθηκε επί μακρόν σε έργα οδοποιίας, τόσο σε επίπεδο δήμων, όσο και εθνικών οδών. Στο κεφάλαιο της εταιρίας συμμετείχαν η εταιρία ΒΙΟ και η Εθνική Τράπεζα.


Νο 95 - Οικοδομική εταιρεία “Ο Κέκροψ”

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευαστικός. Έδρα: (αρχική) Αθήνα. Ίδρυση: 1923, ΦΕΚ 193/15-9-1923. Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 13/7/1925

Σκοπός: Αγορά, πώληση και εκμετάλλευση οικοπέδων με σκοπό το κέρδος. Κατασκευή οικοδομών για μεταπώληση ή ίδια εκμετάλλευση. Εκτέλεση εργασιών κτηματικής πίστης.

Εξέλιξη: Ιδρύθηκε το 1923 στην Αθήνα (Πολυτεχνείου 12β), με μετοχικό κεφάλαιο 4.000.000 δραχμές.  Η αρχική της ονομασία ήταν Κέκροψ Ανώνυμη Οικοδομική και Λατομική Εταιρία. Το 1952 συγχωνεύθηκε με την Λατομεία Ψυχικού ΛΑΨΥ. Η εταιρία διεγράφη από το ΧΑΑ την 1/7/1960. Επανεισήχθη στις 1/4/1967 με την ονομασία "ΚΕΚΡΟΨ – ΛΑΨΥ" με την οποία είχε κοινούς μετόχους από την ίδρυση της. Το 1972 άλλαξε όνομα σε "Ο ΚΕΚΡΟΨ - Οικοδομικές, Ξενοδοχειακές και Λατομικές Επιχειρήσεις". Είναι από τις ελάχιστες εταιρίες της περιόδου της δεκαετίας του 1920, οι οποίες εξακολουθούν να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο.

 

 

Νο 116 - Εργοληπτική Εταιρεία Γενικών Έργων – “Μ. Διαμαντόπουλος” ΑΕ

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευαστικών. Έδρα: Αθήνα. Ίδρυση: 1924 (ΦΕΚ 60/12-3-1924). Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 24/1/1927. Διαγραφή από ΧΑΑ: 15/6/1957 (λόγω πτώχευσης).

Σκοπός: Η εκπόνηση μελετών και σχεδίων, αγορά και πώληση ή ανάληψη εκτελέσεως πάσης φύσης οικοδομικών και τεχνικών έργων .

Εξέλιξη: Ιδρύθηκε το 1924 στην Αθήνα (Πεσματζόγλου 1) από τον Μ. Διαμαντόπουλο, με κεφάλαιο 2.500.000 δραχμές και με σκοπό την κατασκευή ιδιωτικών και δημοσίων έργων. Η εταιρία αποτέλεσε τη συνέχεια της “Γενικής Εταιρείας Μπετόν Αρμέ, Μ. Διαμαντόπουλος και Σια”. Το 1925 συγχωνεύθηκε με την τεχνική εταιρία “Άσφαλτος”. Η εταιρία πέρασε από κρίση στη διετία 1928-1929 και διασώθηκε από την Εθνική Τράπεζα και την Τράπεζα Κοσμαδόπουλου, οι οποίες και έγιναν βασικοί της μέτοχοι. Κατασκεύασε πολλά έργα οδοποιϊας και μεγάλα ιδιωτικά κτήρια, μεταξύ των οποίων και πολλά υποκαταστήματα και κτήρια της Εθνικής Τράπεζας. Στο κεφάλαιο της εταιρίας συμμετείχε και η Ανώνυμος Εμποροβιομηχανική Εταιρία “Π.Γ. Μακρής και Σια”.

 

 

Νο 120 - ΑΚΤΕ - ΑΕ Ασφαλτοστρώσεων και Τεχνικών Έργων

Κλάδος: Βιομηχανίας / Δομικών Υλικών. Έδρα: Αθήνα (Εδουάρδου Λω 14). Ίδρυση: 1925, ΦΕΚ 192/3-8-1925. Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 16/7/1927. Διαγραφή από ΧΑΑ: 16/12/1933

Σκοπός: Η βιομηχανία της ασφάλτου και σχετικών υλών. Η κατασκευή και συντήρηση οδών. Η εκμετάλλευση και κατασκευή δοκών Siegwart και τσιμεντοσωλήνων.

Εξέλιξη: Ιδρύθηκε το 1925 στην Αθήνα (Σωκράτους 67), από τον μηχανολόγο Μιχαήλ Αθανασιάδη, με κεφάλαιο 6.000.000 δραχμές. Αποτέλεσε τη συνέχεια της ομορρύθμου “Δ. Καψαμπέλης και Σία”. Παρήγαγε διαφόρους τύπου μπετόν, πιεστή και χυτή άσφαλτο. Είχε γραφεία στη Θεσσαλονίκη και το Βόλο.

Νο 123 - Πρώτη Οικοδομική Εταιρεία Θεσσαλονίκης ΑΕ

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευαστικών. Έδρα: Αθήνα. Ίδρυση: 1920 (ΦΕΚ 144/25-6-1920). Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 5/12/1927. Διαγραφή από ΧΑΑ: 8/5/1970 (λόγω έλλειψης συναλλαγών)

Σκοπός: Η αγορά και μεταπώληση οικοπέδων και οικοδομών, η ανοικοδόμηση οικιών για  εκμετάλλευση ή μεταπώληση, όπως και η εμπορία οικοδομησίμων υλών. Η εξαγορά των παρακείμενων της οδού Βασ. Όλγας, στη Θεσσαλονίκη, νοσοκομειακών συγκροτημάτων του Γαλλικού Στρατού και η μετατροπή τους σε κατοικίες.

Εξέλιξη: Ιδρύθηκε το 1920 στην Αθήνα (Σταδίου 15), από τον Επαμεινώνδα Χαρίλαο, με κεφάλαιο 3.000.000 δραχμές. Άλλοι ιδρυτές και μέτοχοι της εταιρίας ήταν επιφανείς επιχειρηματίες της εποχής εκείνης όπως ο Στέφανος Δέλτας, Σταμάτης Εμπειρίκος, Νικόλαος Κανελλόπουλος, Εμμανουήλ Μπενάκης, ο Γεώργιος Στρίγκος, ο Αλέξανδρος Ζάννας, ο Θάνος Τυπάλδος-Μπασιάς κ.ά. καθώς η Εθνική Τράπεζα, το Γαλλοελληνικό Συνδικάτο Μελετών προς Ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης και η Γενική Εταιρία Εμπορίου και Βιομηχανίας Ελλάδος. Η εταιρία από την εποχή της ιδρύσεώς της έχει συνδέσει άμεσα το όνομά της με την ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε τις δραστηριότητές της σε μία εποχή που στην πόλη συνέβησαν μία σειρά σημαντικών γεγονότων με κυριότερα την καταστροφή του κέντρου της Θεσσαλονίκης από την μεγάλη πυρκαγιά τον Αύγουστο του 1917 (άφησε άστεγους 80.000 κατοίκους) και τη Μικρασιατική καταστροφή, που είχε ως αποτέλεσμα την εγκατάσταση στην Θεσσαλονίκη χιλιάδων προσφύγων. Από τα πιο σημαντικά έργα της ήταν η σύσταση του Συνοικισμού Χαριλάου αποτελούμενου από 400 οικίες, στον οποίο στεγάστηκαν άστεγες οικογένειες και πρόσφυγες. Η  εταιρία αγόρασε σημαντική έκταση όπου κατασκευάστηκε το Υδραγωγείο του Χορτιάτη. Το 1966 η εταιρία θεμελίωσε την πρώτη πολυκατοικία της στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια ακολούθησαν άλλες 70. Το 1978 (και ενώ είχε είδη διαγραφεί από το ΧΑΑ) μετονομάστηκε σε "Πρώτη Κτηματική και Εμπορική Εταιρία Χαριλάου ΑΕ”. Έως σήμερα το κύριο αντικείμενο δραστηριότητος είναι η διαχείριση και εκμετάλλευση όλων των ειδών ακινήτων.


 

Νο 128 - ΕΡ-ΘΑ - Ανώνυμος Εργοληπτική Εταιρεία Θαλάσσιων και Υδραυλικών Έργων

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευαστικών, Έδρα: Αθήνα (Σολωμού 48), Ίδρυση: 1925, ΦΕΚ 323/15-12-1925, Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 24/9/1928, Διαγραφή από ΧΑΑ: 19/4/1953

Σκοπός: Η εκτέλεση λιμενικών έργων, η κατασκευή διωρύγων, συγκοινωνιακών, σιδηροδρομικών, υδραυλικών, υδροηλεκτρικών και αποχετευτικών έργων. Το εμπόριο γαιανθράκων και οικοδομικών υλών.

Εξέλιξη: Ιδρύθηκε το 1925 στην Αθήνα (Σολωμού 25) από τους Γεώργιο Παπαγεωργίου και Ανδρέα Ανδρέα Χατζηκυριάκο (τότε πρόεδρος του ΔΣ της ΑΓΕΤ Ηρακλής). Υπήρξε μία από τις σημαντικές προπολεμικές κατασκευαστικές επιχειρήσεις, με πλούσιο κατασκευαστικό έργο, κυρίως στις κατασκευές και επεκτάσεις λιμένων (Θεσσαλονίκης, Καβάλας κ.ά.).

 

Νο 130 - ΕΛΛΟΥΛ ΑΕ - Εργοληπτική και Ξυλουργική Εταιρεία

Κλάδος: Βιομηχανίας / Κατασκευαστικών –  Ξύλου. Έδρα: Αθήνα (Πατησίων 29), Ίδρυση: 1926, ΦΕΚ 142/18-5-1926. Εισαγωγή στο ΧΑΑ: 10/1/1929. Διαγραφή από ΧΑΑ: 31/12/1960 (μετά από αίτησή της)

Σκοπός: Η κατασκευή και η εμπορία κάθε είδους ξυλουργικών προϊόντων και η κατασκευή κάθε είδους οικοδομικών, τεχνικών και οδοποιητικών εργασιών.

Εξέλιξη: Ιδρύθηκε το 1926 στην Αθήνα (Πατησίων 29), από τον Ιωάννη Ελλούλ.

Τον Αύγουστο του 1930, φωτιά κατέστρεψε μεγάλο μέρος του εργοστασίου. Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1930, τόσο λόγω της πυρκαγιάς, όσο και λόγω της οικονομικής κρίσης της περιόδου, η εταιρία αντιμετώπισε προβλήματα, τα οποία κατόρθωσε να ξεπεράσει μέσα από τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών της και των προϊόντων της. Το 1940, μετονομάστηκε σε “Βιομηχανία Ξύλου ΑΕ” και το 1954 σε ΒΕΜΕΞΥΛ”.


Το παρόν άρθρο, είναι τμήμα της ύλης του τεύχους 248 (Ιανουάριος 2023) του περιοδικού ΧΡΗΜΑ & ΑΓΟΡΑ. Δείτε τα πλήρη περιεχόμενα του τεύχους 248, εδώ.


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text