Η “υπερθέρμανση” της αγοράς και μία ενδεχόμενη προσωρινή έξοδος απ’ αυτή.

Η “υπερθέρμανση” της αγοράς και μία ενδεχόμενη προσωρινή έξοδο απ’ αυτή.

(Το παρόν κείμενο, αποτελεί απάντηση σε ερώτηση συνδρομητή του περιοδικού (υποβλήθηκε την 17/1/2023). Στο κείμενο, μεταφέρουμε τμήμα της επιστολής, παραλείπονται προσωπικά στοιχεία. Οι επισημάνσεις (bold) είναι δικές μας.)

Η ερώτηση:

“...Πραγματικά είχαμε πολλά χρόνια να δούμε αυτό που φαίνεται να συμβαίνει σε επίπεδο γενικού δείκτη, δηλαδή να κινείται συνεχώς σε υπεραγορασμένη περιοχή χωρίς διορθώσεις. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια το έργο παιζόταν από την ανάποδη, δηλαδή να κινείται συνεχώς σε υπερπωλημένες περιοχές.

Ωστόσο, καλή η φυσική έλξη που έχει ο γενικός δείκτης για το ψυχολογικό όριο των 1.000-1.040 μονάδων και ΑΡΙΣΤΟ το σύστημα που ακολουθεί την τάση και μας βάζει ή βγάζει από την αγορά.

Όμως μήπως χρειάζεται μέχρι το τέλος της εβδομάδας να μπει στην άκρη ένα μεγάλο ποσοστό του χαρτοφυλακίου αν όχι όλο; Είναι νομοτελειακό ότι θα ακολουθήσει διόρθωση τιμών ή αφομοίωση των πολυετών υψηλών σε επίπεδο γενικού δείκτη (αφού διάφορες μετοχές είναι προ πολλού σε πολυετή υψηλά).

Σαν σκέψη/προβληματισμό το αναφέρω, μήπως κάποια παράμετρος/παραδοχή θα μπορούσε να δώσει ένα σημείο πώλησης όταν πχ κάποιος τεχνικός δείκτης/ταλαντωτής κινείται για τόσο καιρό τόσο έντονα ανοδικά. Οπότε αντίστοιχα η αποθέρμανση του ταλαντωτή θα μας έβαζε μέσα;

Καταθέτω αυτές τις σκέψεις ως προβληματισμό που ίσως θα μπορούσε να προσομοιωθεί σε βάθος χρόνο, λαμβάνοντας ως τιμές αναφοράς χρονικές περιόδους που η αγορά ήταν έντονα ανοδική (όχι τις εποχές που ήταν πτωτική καθώς θα ήταν σαν να συγκρίνουμε θερμοκρασίες χειμώνα με καλοκαίρι). Φυσικά μιλάω για ad-hoc παράκαμψη του κύριου σήματος τους ΑΡΙΣΤΟΥ συστήματος που ακολουθείτε (και σας ακολουθώ), με δέσμευση σε επαναγορά κάτω από συγκεκριμένη συνθήκη που θα μας έβαζε είτε με κέρδος είτε με ζημιά, αλλά θα μας έβαζε μέσα.”

Η απάντησή μας:

Δε βρίσκω λανθασμένη τη σκέψη του συνδρομητή. Όμως, το πώς δρα κάποιος βραχυπρόθεσμα, εξαρτάται από το επενδυτικό του στυλ, το ρίσκο που μπορεί/θέλει να αναλάβει και τους επενδυτικούς του στόχους.

Από την πλευρά μας, κινούμαστε μακροπρόθεσμα (αν και αυτοί οι ορισμοί, σε όλο το κόσμο, είναι κάτι σαν “λάστιχο”). Σε κάθε περίπτωση, θέλουμε να αποφεύγουμε αυτές τις κινήσεις, επειδή:

α) Έχουν ρίσκο -μπορεί να μη μας βγει.

β) Απαιτούν χρόνο ενασχόλησης

γ) Δεν είναι βέβαιο ότι οδηγούν σε καλύτερη απόδοση.

Πριν από μερικές μέρες, γράψαμε -για πρώτη φορά αυτά τα χρόνια- “αφήστε το χαρτοφυλάκιό σας να λειτουργήσει”.

Με αυτό εννοούμε ότι, εισήλθαμε -με καθυστέρηση, αφού την αναμέναμε νωρίτερα- σε μια ανοδική αγορά. Είναι η περίπτωση του “όλες οι βάρκες ανεβαίνουν στην πλημμυρίδα” (δείτε σημείωση). Με άλλα λόγια, αναμένουμε άνοδο του ευρύτερου επιπέδου των τιμών και αυτό θα συμβεί σίγουρα, αν επιτευχθεί η επενδυτική βαθμίδα για τα ελληνικά ομόλογα.

Δε ξέρουμε αν το “μέσα - έξω” από την αγορά και μάλιστα προληπτικά, επειδή κρίνουμε ότι ο Γενικός Δείκτης μπορεί να διορθώσει στις επόμενες μέρες.

Και αν διορθώσει, πόσο θα διορθώσει;

Μήπως εξακολουθούμε να σκεπτόμαστε με τη λογική και τον τρόπο σκέψης του παρελθόντος; Είναι πολύ δύσκολο να αποβληθεί ο τρόπος σκέψης του παρελθόντος. Όπως ακριβώς συνέβαινε και μετά την άνοδο και την κορύφωση του 1999, όταν όλοι σκέφτονταν με τον τρόπο σκέψης του 1999.

Εμείς, ως περιοδικό και ως “χειριστές” του “απόλυτου συστήματος” δε θα το κάνουμε. Μπορεί να το κάνουμε ως ιδιώτες -επειδή όταν δαπανάς πολύ χρόνο στην οθόνη με τις μετοχές, συχνά “τρώγεσαι” να κάνεις πράξη. Σε μια ανοδική αγορά, συνήθως αυτά αποδεικνύονται λανθασμένα.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το άγχος, το ψυχολογικό κόστος και ο χρόνος. Πάντα υποστηρίζουμε ότι, η αγορά δε θα πρέπει να μας γίνει άγος, επειδή τότε κινδυνεύει να ανατραπεί η ψυχολογία μας. Δεν πρέπει να έχουμε μια ψυχολογία που ανεβοκατεβαίνει με το Γενικό Δείκτη, επειδή έτσι χαλάει η ζωή μας.

Κι ας διορθώσει ο Δείκτης. Θα ξανανέβει, ή έτσι τουλάχιστον εκτιμούμε. Άλλωστε, οι περισσότεροι, έχουμε κέρδη μέχρι στιγμής. Γιατί να μπούμε σε μια περιπέτεια να τα ρισκάρουμε;

Εκτιμώ ότι, το Απόλυτο Σύστημα, το οποίο είχε ένα μικροπρόβλημα στο 2022, το οποίο όμως ξεπέρασε με επιτυχία, έχει πολλά να μας δείξει στην περίοδο που έρχεται. Μας οδηγεί στην επιτυχία και θα μας προστατεύσει, όταν θα πρέπει.

Ευχαριστώ το συνδρομητή μας που, με αφορμή το ερώτημά του, μου έδωσε την ευκαιρία να διατυπώσω -για μία ακόμη φορά- μερικές από τις βασικές σκέψεις και αρχές μας, για το πώς βλέπουμε το Χρηματιστήριο, το ρίσκο και τη στάση που θα πρέπει να τηρούμε όταν, “όλες οι βάρκες ανεβαίνουν”.

(Σημείωση: Συχνά έχουμε παραλληλίσει τις χρηματιστηριακές αγορές με το φαινόμενο της “παλίρροιας”. Δηλαδή, το φυσικό φαινόμενο της περιοδικής ανόδου και καθόδου της στάθμης του νερού στις λίμνες και κυρίως στη θάλασσα. Η φάση της ανόδου της στάθμης του νερού ονομάζεται πλημμυρίδα, ενώ η φάση της πτώσης άμπωτη. Οι αγορές μοιάζουν με την παλίρροια. Και αυτό το οποίο θα πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας είναι ότι, στην πλημμυρίδα, ανεβαίνουν όλες οι βάρκες, ενώ αντίθετα, στην άμπτωτη, όλες οι βάρκες υποχωρούν χαμηλότερα.

Αυτό είναι το πρώτο βασικό στοιχείο μιας ανοδικής αγοράς, όπως αυτή που, επί περισσότερο από ένα χρόνο, βιώνουμε. Όλες οι μετοχές ανεβαίνουν. Και όσο διαρκεί το φαινόμενο της ανόδου, όλες οι μετοχές θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν.

Συνεπώς, το κυριότερο μέλημα ενός επενδυτή είναι να πετύχει τη φάση της “πλημμυρίδας” και να εισέλθει έγκαιρα στην αγορά. Αν το πετύχει αυτό, τότε οι πιθανότητες είναι ότι, στο τέλος της φάσης θα έχει ικανοποιητικά κέρδη. Το δεύτερο ζητούμενο -μικρότερης σημασίας, αλλά εντούτοις επίσης σημαντικό- είναι να βρει τις “βάρκες” που θα ανέβουν ψηλότερα.)