Αρχική | Απόλυτο Σύστημα | Απόλυτο Σύστημα - Ελεύθερη Πρόσβαση | Σε στιγμές έντασης, η αβεβαιότητα προκαλεί έντονες αντιδράσεις ακόμη και σε ασθενή σήματα.

Σε στιγμές έντασης, η αβεβαιότητα προκαλεί έντονες αντιδράσεις ακόμη και σε ασθενή σήματα.

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Η χθεσινή πτώση των μετοχών της Deutsche Bank (DB), έφερε μια νέα αναστάτωση στις ευρωπαϊκές χρηματιστηριακές αγορές, αλλά και νέα ερωτηματικά για την κατάσταση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.

Δεκάδες αναλύσεις που δημοσιεύονται στα ΜΜΕ για το ζήτημα. Πουθενά δεν αναφέρονται συγκεκριμένα προβλήματα που θα έθεταν την τράπεζα σε κίνδυνο. Στα περισσότερα όμως γίνεται αναφορά σε διάφορα σκάνδαλα και σε προβληματικές καταστάσεις του παρελθόντος.

Η οικονομική κατάσταση της DB, είναι ασύγκριτα καλύτερη της Credit Suisse (CS), στην οποία η κρίση εκδηλώθηκε με παρόμοιο τρόπο. Όμως, και στην CS, το παρελθόν ήταν προβληματικό.

 

Σε μια περίοδο που υπάρχει μια μεγάλη ευαισθησία για τον τραπεζικό τομέα και σε μια εποχή όπου η ανάληψη μεγάλων τμημάτων των καταθέσεων μπορεί να γίνει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, το παρελθόν και η ηθική ποιότητα των τραπεζών, βαρύνουν ιδιαίτερα. Εκτιμούμε ότι, αυτή τη διάσταση, θα την ξαναβρούμε μπροστά μας, αρκετές φορές στο μέλλον, ιδίως στις τράπεζες.

 

Κατά την άποψή μας, το πρόβλημα με την DB, όπως και με την CS, δεν φαίνεται να είναι συγκεκριμένο ή προσδιορισμένο. Έχει να κάνει με τη νοοτροπία και τις ιδιαιτερότητες των συγκεκριμένων τραπεζικών συστημάτων, αλλά και τις αλλαγές στους στόχους και τις στρατηγικές των τραπεζικών ιδρυμάτων, ή ακόμη και μεγάλου μέρους των επιχειρήσεων, κατά τα τελευταία χρόνια.

 

Το πρόβλημα, εκτιμούμε, βρίσκεται στην ανάληψη ρίσκου. Η εποχή μας, απαιτεί καλύτερες οικονομικές επιδόσεις, για να ικανοποιούνται οι μέτοχοι και να διατηρούν τις θέσεις τους στην εταιρία (ενώ παράλληλα, οι υψηλές οικονομικές επιδόσεις, προσφέρουν μεγαλύτερα bonus στα διευθυντικά στελέχη). Η μεγαλύτερη ανάληψη ρίσκου, οδηγεί -για μία ακόμη φορά, μετά το 2008- στην υιοθέτηση στρατηγικών και κινήσεων, που οδηγούν σε υψηλότερες αποδόσεις, αλλά που ενέχουν υψηλότερο ρίσκο. Και έτσι, σε μια τραπεζική κρίση, οι επενδυτές ανησυχούν πρώτα για τις τράπεζες εκείνες που, έχουν φήμη στην ανάληψη μεγαλύτερου κινδύνου.

 

Όπως διαπιστώσαμε αυτό το μήνα, η καταστροφή μιας τράπεζας, μπορεί να συμβεί σε μερικές ώρες. Αυτό δε μπορεί να συμβεί σε μια βιομηχανία, επειδή στη βιομηχανία, όταν έχει ισορροπημένα οικονομικά μεγέθη και χρηματοοικονομικές σχέσεις, μπορεί κάποιος εύκολα να αντιληφθεί την καθαρή της θέση και την καθαρή της αξία. Αντίθετα, σε μια τράπεζα, ουδείς γνωρίζει τις χρηματοοικονομικές σχέσεις που έχει αναπτύξει, τις χρηματοοικονομικές της υποχρεώσεις, ή τους σκελετούς και τις χρηματοοικονομικές βόμβες που υπάρχουν στις ντουλάπες της.

 

Ζούμε σε μια εποχή που, το κυνήγι των αποδόσεων, οδηγεί τις εταιρίες -και όχι μόνον- στην ανάληψη μεγαλύτερου κινδύνου. Έτσι, σε στιγμές έντασης (δε λέμε “στιγμές κρίσεις”), η αβεβαιότητα προκαλεί έντονες αντιδράσεις ακόμη και σε ασθενή σήματα. Και σε στιγμές κρίσεις, φέρνει το σύστημα στα όριά του, με τον κίνδυνο αυτό να οδηγηθεί στην πλήρη καταστροφή, όπως παραλίγο να συμβεί κατά το 2008.

 

Είναι δύσκολο να προταθούν λύσεις. Μετά την κρίση του 2008 έγινε μια αρκετά καλή δουλειά στη διασφάλιση της φερεγγυότητας των τραπεζών -η DB δε κινδυνεύει από θέματα φερεγγυότητας- τουλάχιστον με τον τρόπο που γνωρίζαμε τότε. Όμως, στο κυνήγι των αποδόσεων, τα τραπεζικά στελέχη, αναζητούν -και πάντα βρίσκουν- νέους τρόπους για να πετύχουν κάτι καλύτερο, ώστε να εισπράξουν ένα καλύτερο bonus.

 

Εκτιμούμε ότι, οι πολιτικές και ρυθμιστικές αρχές, θα πρέπει να ξαναδούν το θέμα της εταιρικής διακυβέρνησης, αλλά και της διαδικασίες που ήδη υπάρχουν και λειτουργούν εντός των εταιριών (και κυρίως των τραπεζών) στον τομέα αυτόν.

Διαφορετικά, η χρηματιστηριακή επένδυση ξεφεύγει από το να είναι μια δραστηριότητα όπου μετριέται η στρατηγική και η εξυπνάδα των επενδυτών και καταλήγει να είναι ένα παιχνίδι τύχης, αφού δε γνωρίζουμε πότε κάτι θα σκάσει ή το πώς μπορούμε να προφυλαχθούμε. Και αν οι χρηματιστηριακές επενδύσεις καταλήξουν να είναι παιχνίδι τύχης, τότε το μέλλον του συστήματος δε θα είναι ούτε ευοίωνο, αλλά ούτε και μακροχρόνιο.

 

Είναι μερικές τέτοιες στιγμές που η δουλειά του χρηματιστηριακού αναλυτή είναι και άχαρη, αλλά και δύσκολη. Λυπούμαι, αλλά προσωπικά δε μπορώ να προσπαθώ να βρω εξηγήσεις, πώς μια μετοχή απ’ αυτές που παρακολουθούμε, έστω η ΑΛΦΑ (αλλά και όλες οι άλλες τραπεζικές μετοχές) καταγράφουν τέτοιες διακυμάνσεις, όπως αυτές που κατέγραψαν μέσα στο μήνα Μάρτιο. Σε μια περίοδο μάλιστα όπου και εμείς, αλλά και το σύνολο των χρηματιστηριακών αναλυτών, ή και το σύνολο των τραπεζικών παραγόντων περιγράφαμε με τόσο ωραία λόγια και “πανέμορφα χρώματα” την ανάκαμψη των τραπεζών και το θετικό τους μέλλον.

 

Κάποιος θα πει ότι, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν αυτά στις αγορές. Ναι, συμφωνώ. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες καταστάσεις. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δε θα πρέπει να προβληματιζόμαστε για το πώς ο χώρος μας θα γίνει, αν όχι ασφαλέστερος, τουλάχιστον πιο λογικός, ή για το πώς θα μας δώσει δυνατότητες προφύλαξης ή πρόκλησης ζημιών, χωρίς να έχουμε κάνει κάτι λάθος ή να φταίμε.


Ξεφεύγοντας από τους παραπάνω προβληματισμούς, επανερχόμαστε σε ένα βασικό ζήτημα στο οποίο έχουμε αναφερθεί πολλές φορές: Μετά από τόσο μεγάλες ανατροπές, που ζήσαμε στην τελευταία διετία (κλείσιμο των οικονομιών λόγω covid, μοναδική σε περίοδο ειρήνης διαταραχή στις εφοδιαστικές αλυσίδες, πληθωρισμός, πόλεμος Ουκρανίας, αύξηση επιτοκίων κλπ), είναι απίθανο και αδύνατο, να επανέλθει, έτσι εύκολα, το σύστημα σε κανονική λειτουργία. Ούτε στις ΗΠΑ, αλλά ούτε και στην Ευρώπη, ή σε άλλα μέρη του κόσμου.

Το “έργο” το είχαμε δει και στη δεκαετία του 1970 -και μάλλον τότε το είδαμε σε μικρότερη κλίμακα. Οι οικονομίες χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να αποκαταστήσουν τη λειτουργία τους -και αυτό έγινε και μέσω γεωπολιτικών και πολιτικών ανατροπών. Το ίδιο χρειάστηκαν και οι αγορές. Και επανήλθαν, αφού πέρασαν από μεγάλες περιπέτειες.

Θα ξαναθυμηθούμε τα γεγονότα, στο τεύχος Απριλίου.

 

Τί κάνουμε; Προς το παρόν τίποτα. Θα περιμένουμε να περάσει αυτή η μπόρα (που στην Ελλάδα, συνοδεύεται και από την αβεβαιότητα των εκλογών). Επιμένουμε να υποστηρίζουμε ότι, στην Ελλάδα, οι τιμές των μετοχών είναι πολύ χαμηλές για να κινδυνεύουν να επιστρέψουν μόνιμα σε χαμηλότερα επίπεδα. Θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην οικονομία και στις επιχειρήσεις. Και θα έχουμε το πόδι κοντά στο φρένο (για εμάς το φρένο είναι το “απόλυτο σύστημα”), για να φρενάρουμε, αν παραστεί ανάγκη.

 

Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα μας. Χρόνια Πολλά σε όλους τους Έλληνες.



 


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text