Ο γείτονάς μου, ο Μιχάλης, ο "επενδυτής"

Στο Μελίσσι Κορινθίας, όπου πλέον περνώ μεγάλο μέρος του χρόνου μου, έχω έναν γείτονα. Τον Μιχάλη, συνταξιούχο αστυνομικό. Ο Μιχάλης, ασχολείται με το Χρηματιστήριο. Επενδυτής παλαιάς σχολής και κοπής ο Μιχάλης. “Επενδύει” (“παίζει” λέει αυτός) με βάση “πληροφορίες” που ακούει. Δεν ασχολείται με ισολογισμούς, δε θέλει να ακούσει για νούμερα, πιστεύει ότι στην αγορά όλα είναι στημένα και, ο καημός και πόθος του, είναι να βρίσκεται από την  πλευρά αυτών που τα στήνουν.

Στο Μελίσσι πήγα το 2016. Μόλις είχα εκδώσει το βιβλίο “Το Απόλυτο Σύστημα Συναλλαγών”. Του χάρισα ένα βιβλίο. Δε το διάβασε. Κάποιο απομεσήμερο καλοκαιριού, προσπάθησα να του δείξω πώς λειτουργεί το σύστημα. Καλύτερα να μιλούσα σε κουφό, πιο πολλά θα άκουγε. Ενα άλλο απομεσήμερο, βάλθηκα να του εξηγήσω αυτά που πίστευα για τις “μακροχρόνιες περιόδους” του Χρηματιστηρίου και το πώς, η χώρα και το Χρηματιστήριο, εισέρχονταν σε ένα νέο ανοδικό κύκλο. Εγώ τα έλεγα, εγώ τα άκουγα. Μια άλλη φορά, προσπάθησα να του σημειώσω, σε μια εφημερίδα, ποιές μετοχές να αγοράσει. Οι περισσότερες μετοχές τότε, είχαν τιμή κάτω από € 0,50 ή € 1,00. Του είπα να αγοράσει ΜΠΕΛΑ, να αγοράσει ΜΥΤΙΛ και ΕΕΕ και του είπα να μείνει μακριά από τράπεζες. Όμως, ο Μιχάλης, αγόραζε μόνο τράπεζες, με μια μεγάλη προτίμηση -έως και λατρεία- στην ΕΤΕ.

Με το καιρό, πάψαμε να μιλάμε για το Χρηματιστήριο, ή ακόμη και να κάνουμε παρέα. Του έστελνα -και εξακολουθώ να του στέλνω- το περιοδικό ως “τιμής ένεκεν”. Παρακολουθώντας τον κωδικό του, βλέπω ότι, στα 5 χρόνια, έχει ανοίξει 3 τεύχη. Εν τούτοις, σποραδικά, με ρωτούσε πώς βλέπω την αγορά (μάλλον πίστευε ότι θα του έλεγα κάτι διαφορετικό απ’ αυτά που γράφω και που δε διαβάζει, ή ότι στους συνδρομητές γράφω μπαρούφες και κρατώ τις καλές τις πληροφορίες, για λίγους, όπως η αφεντιά του)  και εγώ, το χαβά μου, απαντούσα το ίδιο: Μιχάλη, βιώνουμε μία μεγάλη ανοδική αγορά. Αγόρασε και κράτα.

Την επομένη των εκλογών, ήμουν στο Μελίσσι και, γύρω στο μεσημέρι, πότιζα τις λεμονιές μου -εξαιρετικές λεμονιές, δίφορες, παράγουν λεμόνια όλο το χρόνο! Να σου ο Μιχάλης!

“Γιάννη! Τί να κάνω; Πούλησα πριν τις εκλογές και έχω μείνει έξω!”

“Μιχάλη! Αγόρασε, αγόρασε τα πάντα και κυρίως τράπεζες! Η αγορά θα ανέβει πολύ!”

“Κι’ άλλο θα ανέβει; Πέντε τοις εκατό ανεβαίνει σήμερα”.

Ο Μιχάλης, δεν αγόρασε.Χθες κλαιγόταν πάλι, για τα “κέρδη” που έχασε (ξεχνά ο καψερός ότι κέρδος γίνεται μόνον μόλις πουλήσεις κάτι). Του ξαναείπα, να αγοράσει και, επειδή αυτή η δουλειά τον πειράζει, να ξεχάσει τις μετοχές του για 3-4 χρόνια και να τις δει μετά. “Μπα, θα περιμένω να διορθώσει”.

Μιχάληδες υπάρχουν παντού γύρω μας. Υπάρχουν και ανάμεσα στους συνδρομητές μας. Και νιώθω μεγάλη ευθύνη που δεν καταφέραμε να τους πείσουμε για την περίοδο που ζούμε.

Οι Μιχάληδες, ρισκάρουν να χάσουν ένα 30% ή 40%, για την πιθανότητα να κερδίσουν 3%, σε μία διόρθωση -αν και είναι βέβαιο πως, αν συμβεί διόρθωση, πάλι δε θα αγοράσουν, επειδή θα φοβούνται μήπως πέσει κι άλλο.

Το πρόβλημα των Μιχάληδων είναι ότι δεν πιστεύουν στην αγορά και δεν έχουν αντιληφθεί πώς “δουλεύει” η αγορά, μέσα στη διάσταση του χρόνου. Έχουμε γράψει άρθρα επί άρθρων, έχουμε ξοδέψει εκατοντάδες σελίδες, με πρωτότυπο υλικό, δυσεύρετο, με πίνακες, στοιχεία, φωτογραφίες και δεν καταφέραμε να περάσουμε το μήνυμα ότι, η αγορά κινείται κατά περιόδους. Υπάρχουν ανοδικές περίοδοι και πτωτικές περίοδοι. Και σήμερα ζούμε μία ανοδική περίοδο.

Δε θα πρέπει να μας ενδιαφέρει πού θα αγοράσουμε. Μας ενδιαφέρει να είμαστε μέσα στην αγορά. Όλοι αυτοί που αγοράζουν μανιωδώς, μετά την 21η Μαΐου, δεν είναι ηλίθιοι. Αγοράζουν επειδή ξέρουν ότι η αγορά θα ανέβει κι άλλο.

Θα δούμε τιμές που δε θα πιστεύουμε (αυτό το έχω ξαναγράψει). Εύχομαι να έχουμε υγεία -και γω και σεις- και να είμαστε εδώ για να τα γράφω και να τα διαβάζετε.

Είναι αργά για να αγοράσει ο Μιχάλης τώρα; Όχι, δεν είναι. Ας αγοράσει και ας πέσει την άλλη μέρα η αγορά. Δεν πειράζει. Σύντομα θα δει τις τιμές του πάνω από εκεί που αγόρασε.

Καλό σας απόγευμα.

(Μέχρι στιγμής, δε μας αναφέρθηκε κάποιο πρόβλημα με τους κωδικούς. Χαίρομαι. Επειδή τον προηγούμενο  μήνα, τα προβλήματα που είχαν εμφανιστεί, μας στενοχώρησαν πολύ).