Αρχική | Άποψη | Άποψη (Γιάννης Σιάτρας) | Πότε μπορεί να έλθει το τέλος αυτής της ευρωπαϊκής κρίσης;

Πότε μπορεί να έλθει το τέλος αυτής της ευρωπαϊκής κρίσης;

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Οι ενέργειες των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη στήριξη των κρατών που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους και δημοσιονομικών ελλειμμάτων και για τη στήριξη του ευρώ, συνιστούν ενέργειες αντίδρασης στην κρίση που έχει εξαπλωθεί. Συνιστούν μέτρα με τα οποία επιχειρείται μία εκ των υστέρων, πυροσβεστική αντιμετώπιση των αρνητικών καταστάσεων που δημιουργούνται στις αγορές, καθώς η κρίση επεκτάθηκε από την Ελλάδα προς την Ιρλανδία και κατά τα φαινόμενα, σήμερα εξαπλώνεται προς την Πορτογαλία, την Ισπανία, το Βέλγιο και στην Ιταλία.

Η διαδικασία εξάπλωσης της κρίσης, υπήρξε αργή στο αρχικό της στάδιο και επιταχύνθηκε εντυπωσιακά, μετά τις ασφυκτικές πιέσεις που δημιουργήθηκαν στην Ιρλανδία. Η εξέλιξη της κρίσης, προκαλεί σοβαρές ανησυχίες για την αντοχή ενός μεγάλου αριθμού ευρωπαϊκών τραπεζών, ανησυχίες που, ακολουθώντας τη ροή αυτού του περίεργου “φαύλου κύκλου” που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη, επιστρέφουν στα ίδια τα κράτη και στις αγορές που διαπραγματεύονται τα ομόλογά τους.

Σαφέστατα, σήμερα βρισκόμαστε στη φάση έντασης του προβλήματος και των ανησυχιών. Όμως, καθώς η “μόλυνση” μεταδίδεται σε νέα κράτη με υψηλό χρέος και αδύναμα δημοσιονομικά, η χρονική διάρκεια της κρίσης διαρκώς επεκτείνεται, χωρίς να μπορεί κανείς να υποθέσει, πού περίπου βρίσκεται το τέλος της.

Το τέλος θα μπορέσουμε να το δούμε μόνον όταν, οι ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις και τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα αίτια που προκάλεσαν τη σημερινή κατάσταση. Δηλαδή, όταν θα μπορέσουν να επιστρέψουν σε μία κατάσταση δημοσιονομικής πειθαρχίας, κατάσταση που θα καθησυχάσει τις αγορές για τη δυνατότητα των ευρωπαϊκών χωρών να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους.

Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει να δίνει μεγαλύτερο βάρος στους μηχανισμούς που θα διευθετούν -συχνά με γρήγορο και “αυτοματοποιημένο” τρόπο, όπως επιθυμεί η κα Μέρκελ- τα προβλήματα που δημιουργούν τα ελλείμματα και το χρέος, παρά στη δημιουργία καλύτερων μηχανισμών ελέγχου και υποβοήθησης των κρατών για τον περιορισμό των ελλειμμάτων τους.

Η κρίση δε θα ολοκληρωθεί παρά μόνον όταν εξαλειφθούν τα αίτια που την προκαλούν. Όσα χρήματα και εάν ρίξει ο κ. Trichet στις αγορές των ομολόγων, όσα “αστυνομικά” μέτρα και εάν επιδιώξει να λάβει η κα Μέρκελ, το πρόβλημα δε θα λυθεί. Το πρόβλημα είναι τα δημοσιονομικά ελλείμματα, που φουσκώνουν τα χρέη και που κάνουν τους ομολογιούχους να ανησυχούν και τους κερδοσκόπους να οργιάζουν.

Κακώς κατηγορούμε το ευρώ. Το ευρώ δημιουργήθηκε σε συνδυασμό με συγκεκριμένου κανόνες για ανεκτά επίπεδα δημοσιονομικών ελλειμμάτων (3,0% του ΑΕΠ) και ύψους χρέους (60% του ΑΕΠ). Βεβαίως, ήταν πρόβλημα, αμέλεια, ή ακόμη και αφέλεια, το ότι οι μηχανισμοί ελέγχου και συντονισμού των κρατών μελών δεν υπήρξαν αυστηροί. Όμως, αυτό τώρα ανήκει στο παρελθόν. Και ο καθένας τιμωρήθηκε για την αμέλειά του.

Το ζητούμενο είναι η μείωση των ελλειμμάτων. Και είναι αμφίβολο εάν, ακόμη και κατά το 2010, ο σταθμισμένος μέσος όρος του ελλείμματος των χωρών της Ευρωζώνης περιορίστηκε κάτω από το 6,0%. Όμως, τέτοιου είδους επιδόσεις, αφ’ ενός μεν συσσωρεύουν όλο και περισσότερο χρέος (το οποίο γίνεται όλο και πιο ακριβό, λόγω της ανόδου των επιτοκίων) και αφ’ ετέρου εμποδίζεται η αποκατάσταση της ηρεμίας στις αγορές.

Κατά τα φαινόμενα, το 2010 -έτος της κρίσης και της αναταραχής- πήγε χαμένο, σε επίπεδο κυβερνητικών πολιτικών για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων. Αυτό σημαίνει ότι, για τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης, το 2011 θα είναι έτος ακόμη πιο σκληρών μέτρων λιτότητας και δημοσιονομικού περιορισμού.

Δυστυχώς, οι παράγοντες που προσδιορίζουν την εξέλιξη αυτής της κρίσης, είναι αφ’ ενός μεν σύνθετοι και πολύπλοκοι (καθ’ όσον άπτονται της κυβερνητικής πολιτικής κάθε κράτους) και αφ’ ετέρου κινούνται και εξελίσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς. Το πραγματικό αυτό γεγονός, αναγκαστικά κάνει αυτή την κρίση ιδιαίτερα μακροχρόνια και δημιουργεί το ενδεχόμενο να κρατήσει για αρκετά ακόμη χρόνια. Παράλληλα προσδιορίζει το μέγεθος και τη σημασία της, ενώ της δίνει και το χαρακτηρισμό της “ιστορικής”, αφού στο τέλος της, θα έχει διαμορφωθεί ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text