Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει και λόγο, αλλά και ρόλο

Τα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή του Υπουργού των Οικονομικών για ενημέρωσή τους και  για συμμετοχή στο διάλογο, για την κατάρτιση του Μεσοπρόθεσμου Σχεδίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής και αρνήθηκαν να στείλουν εκπροσώπους στις χθεσινές συναντήσεις.

Η πράξη αυτή, της άρνησης της συμμετοχής σε έναν επίσημο διάλογο, μπορεί για πολλούς να φαίνεται ότι αποτελεί ένα ιδιότυπο είδος αντιπολίτευσης, αλλά στην πραγματικότητα χαρακτηρίζει μία ανεύθυνη και αρνητική στάση μικροπολιτικής, με αμφίβολη δυναμική εσωτερικής κατανάλωσης.
Η παρατήρηση αυτή ισχύει περισσότερο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο, πέραν του ότι φέρει ένα πολύ μεγάλο μερίδιο της αντικειμενικής ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας, παράλληλα διεκδικεί την επιστροφή του στην εξουσία και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.

Σε παλαιότερες περιόδους, η στρατηγική της στείρας και αντιπαραγωγικής αντιπολίτευσης και του “ώριμου φρούτου”, ίσως είχε κάποια κοντόφθαλμα πολιτικά οφέλη, ενώ βεβαίως σε μακροχρόνια βάση, συνέβαλε στην καταστροφική πορεία της χώρας των τελευταίων δεκαετιών. Εάν, η αξιωματική αντιπολίτευση, πιστεύει σήμερα ότι η ίδια στρατηγική είναι ωφέλιμη για την ίδια (για τη χώρα σίγουρα δεν είναι), τότε μάλλον είναι βαθιά γελασμένη και πιθανότατα δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος του σημερινού προβλήματος. Και μάλλον δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι, όταν το “φρούτο” πέσει (και είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα πέσει), τότε η κατάσταση που θα κληθεί να διαχειριστεί θα είναι εξ’ ίσου, αν όχι περισσότερο, κρίσιμη και η “πατάτα” που θα πάρει στα χέρια της, θα “καίει” ακόμη περισσότερο.

Η έλλειψη συναίνεσης συνιστά ένα από τα κυριότερα ζητήματα στην προσπάθεια αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα. Δεν είναι απλά ένα πρόβλημα για την Κυβέρνηση. Είναι πρόβλημα ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, αφού αναδεικνύει την εμμονή στον παλαιοκομματισμό και την άρνηση ανάληψης ευθυνών. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν, στην παρούσα φάση, δεν ομιλούμε για έλλειψη συναίνεσης, αλλά ακόμη και για την άρνηση πραγματοποίησης διαλόγου!

Η έλλειψη συναίνεσης, στο βαθμό που παρουσιάζεται στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, δεν εμφανίσθηκε σε κανένα άλλο από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατά την τελευταία τριετία αντιμετώπισαν οικονομικά προβλήματα και την ανάγκη λήψης έκτακτων μέτρων. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, το γεγονός αυτό επισημαίνεται και από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, μία επισήμανση η οποία δεν έχει προηγούμενο, αφού οι διεθνείς οίκοι αποφεύγουν να σχολιάζουν την εσωτερική πολιτική κατάσταση των χωρών που αξιολογούν.

Ο καθένας -και βεβαίως το κάθε πολιτικό κόμμα- έχει το δικαίωμα να διαφωνεί με τις κυβερνητικές προτάσεις και την ασκούμενη πολιτική. Δεν έχει όμως το δικαίωμα να αρνείται τη συμμετοχή του στο διάλογο.  Η συμμετοχή σε δημοκρατικό διάλογο σημαίνει συμβολή στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων και συμμετοχή στη Δημοκρατία.

Μπροστά σ’ αυτή την προβληματική κατάσταση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχει και λόγο, αλλά και ρόλο. Πέραν από τις έως σήμερα τακτικές παραινέσεις του προς τους πολίτες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με δεδομένα τον μεγάλο σεβασμό και την ευρύτατη λαϊκή αποδοχή που απολαμβάνει, μπορεί να “εξαναγκάσει” τα πολιτικά κόμματα να σταθούν με υπευθυνότητα μπροστά στις πολιτικές τους ευθύνες.
Κάνοντας χρήση του δικαιώματος που του δίνει το Σύνταγμα (παράγραφος 3 του άρθρου 44) μπορεί να απευθύνει διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό, μέσα από το οποίο να καλεί τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων σε διάλογο για την κατάσταση της οικονομίας. Και παράλληλα, μπορεί να “απειλήσει” ότι θα στηλιτεύσει όσους αρνηθούν να ανταποκριθούν στην πρόσκληση αυτή. Η άρνηση σε μία τέτοια πρόσκληση, δε θα ήταν απλώς ανεύθυνη, αλλά θα ήταν και επικίνδυνη για όσους την τολμήσουν.

Ο κοντόφθαλμος μικροκομματισμός και η πολιτική νοοτροπία των περασμένων δεκαετιών ούτε ρόλο έχουν πλέον, ούτε και μπορούν να επιβιώσουν. Αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από τα πολιτικά κόμματα. Για το καλό της χώρας, αλλά και για το δικό τους.