Αρχική | Άποψη | Άποψη (Γιάννης Σιάτρας) | Σταδιακή αποσαφήνιση του τρόπου διαχείρισης της ευρωπαϊκής κρίσης, κατά την επόμενη τριετία

Σταδιακή αποσαφήνιση του τρόπου διαχείρισης της ευρωπαϊκής κρίσης, κατά την επόμενη τριετία

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Η διαφαινόμενη νέα δανειοδότηση της χώρας για την περίοδο 2012 - 2014, θα θέσει σε εφαρμογή ένα μεσομακροπρόθεσμο πρόγραμμα μέσα από το οποίο ελπίζεται ότι θα κερδηθεί ο απαραίτητος χρόνος για τη βελτίωση της κεφαλαιακής θέσης των τραπεζών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα, για τη σταθεροποίηση των δημοσιονομικών της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας και κυρίως για τη θωράκιση της κεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών.

Παράλληλα, κατά το διάστημα έως το 2014, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει καταβάλει κάθε προσπάθεια για την περικοπή των δημοσιονομικών της ελλειμμάτων και κυρίως για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της, παράγοντας ο οποίος άλλωστε φέρει την κύρια ευθύνη για τον εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας κατά την τελευταία δεκαετία. Ο στόχος είναι, να μπορεί μετά το 2014, να λειτουργεί η χώρα με ήπια δημοσιονομικά ελλείμματα ή ακόμη και με πλεονάσματα και να έχει βελτιώσει σημαντικά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της.

Εάν το συγκεκριμένο σχέδιο πετύχει, τότε, κάποια στιγμή κοντά στο 2014 ή στο 2015, θα αποφασιστεί μία συντονισμένη διαγραφή μέρους του χρέους της Ελλάδας και ενδεχόμενα και της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, με τρόπο ώστε να μην προκαλέσει το “σοκ” που θα προκαλούσε στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα εάν η χρεοκοπία γίνονταν σήμερα.

Βέβαια, με τη σειρά του, αυτό σημαίνει ένα νέο κύκλο δανειοδότησης της χώρας, από το μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης που θα έχει αρχίσει να λειτουργεί έως τότε, νέα προγράμματα και πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας (η οποία βεβαίως αποκτά μία μόνιμη βάση στην ελληνική πραγματικότητα) και νέα προγράμματα ελέγχου από τους εταίρους - δανειστές μας.

Η ισορροπία που θα προσπαθήσει να πετύχει η Ευρώπη είναι πολύ λεπτή και αβέβαιη. Και απαιτεί μία θετική συγκυρία ενός μεγάλου αριθμού παραγόντων, αλλά παράλληλα και την προϋπόθεση ότι δε θα υπάρξει κάποιας μορφής διεθνούς χρηματοοικονομικής αναστάτωσης, η οποία θα ξεκινήσει από κάποια άλλη περιοχή του πλανήτη.
Το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα, με αφορμή την ελληνική κρίση, “προσγειώθηκε” απότομα στην πραγματικότητα της υπερχρέωσης των αναπτυγμένων χωρών και αντιδρά πλέον απρόβλεπτα και με μεγάλο εκνευρισμό. Η αναγκαστική διατήρηση των κρατικών παρεμβάσεων στην οικονομία των ΗΠΑ (όπου κατά τα φαινόμενα θα υπάρξει και τρίτη παρέμβαση “χρηματοπιστωτικής επέκτασης” από τη FED), δημιουργεί μία μόνιμη πηγή ανησυχίας και μία κατάσταση που θα μπορούσε σχετικά εύκολα να εκτραχυνθεί.
Στην περίπτωση μίας νέας ξαφνικής “κρίσης χρέους”, θα εκδηλωθούν τάσεις φυγής των επενδυτών από ομόλογα “επικίνδυνων” χωρών, έτσι ώστε να τεθούν ερωτηματικά για την αντοχή μεγάλων οικονομιών τόσο στην Ευρώπη, όσο και σε άλλες ηπείρους. Στην περίπτωση αυτή, ο πρώτος “ασθενής κρίκος” ο οποίος θα αντιμετωπίσει τα “πυρά” των αγορών, είναι η Ισπανία.

Συνεπώς, καθ’ όσον απομακρύνεται ο κίνδυνος για μία άμεση κήρυξη στάσης πληρωμών από την Ελλάδα (στην πραγματικότητα, αυτός ο κίνδυνος ουδέποτε υπήρξε, ενώ βεβαίως δεν τίθεται θέμα εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη), τα κυρίαρχα στοιχεία τα οποία θα πρέπει να παρακολουθούμε κατά τους επόμενους μήνες είναι αυτά που θα προετοιμάσουν καλύτερα τη χώρα για τη “μεγάλη κίνηση” διαγραφής μέρους του χρέους της, έτσι ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να αποκαταστήσει, σταδιακά, τη χρηματοοικονομική της λειτουργία:
:
- Η εξέλιξη της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, αφού οι παρεκκλίσεις από τους στόχους θα προκαλούν την υιοθέτηση νέων μέτρων, γεγονός που θα αυξάνει περαιτέρω την κοινωνική δυσαρέσκεια και ένταση.
- Η εκτέλεση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, αφού τα έσοδα από το πρόγραμμα αυτό κατευθύνονται αυτόματα προς τη μείωση του χρέους.
- Η πορεία των εξαγωγών, αφού αποτελούν το δείκτη της ανταγωνιστικότητας της χώρας σε διεθνές πεδίο.
- Η πορεία εξέλιξης του ΑΕΠ, αφού το επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας, είναι τελικά αυτό που προσδιορίζει την πορεία των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, αλλά και τη γενικότερη οικονομική προοπτική της χώρας.

Σε διεθνές επίπεδο, τα πράγματα είναι περισσότερο περίπλοκα, αφού οι παράγοντες που θα μπορούσαν να ανατρέψουν την ομαλή επιθυμητή εικόνα είναι και περισσότεροι, αλλά και περισσότερο σύνθετοι και απρόβλεπτοι. Πάντως, κατά το επόμενο διάστημα, πέραν από την πορεία των δημοσιονομικών των ΗΠΑ, το ενδιαφέρον θα επικεντρωθεί στην πορεία εξέλιξης των δημοσιονομικών της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και κυρίως της Ισπανίας, χώρες οι οποίες αποτελούν και το κυρίως “ανάχωμα” στην εξέλιξη της δημοσιονομικής κρίσης της Ευρώπης.

Σίγουρα, η κατάσταση είναι περισσότερο “ξεκάθαρη” σε σχέση με αυτή που υπήρχε πριν από δύο μήνες. Δε ξέρουμε αν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως “καλύτερη”. Όμως, το πρόβλημα των τελευταίων μηνών δεν ήταν τόσο το μέγεθος της “βλάβης”, όσο η αβεβαιότητα γύρω από το σχέδιο και τον τρόπο αντιμετώπισής της. Η μείωση της αβεβαιότητας ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης, μπορεί να επιτρέψει και την αποτελεσματικότερη διαχείρισή της.


Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text